مسجد فاطمه زهرا (س)
 | |
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| نام‌های دیگر | مسجد سعد بن معاذ |
| مکان | عربستان * مدینه * در کنار مسجد فتح و در حاشیه کوه سلع |
| کاربری | مسجد |
| جنبه دینی | |
| بزرگداشت نزد | مسلمانان |
| وابسته به دین/مذهب | اسلام |
| وضعیت فعلی | |
| وضعیت بنا | موجود |
|
| |
موقعیت مکانی
مسجد فاطمه زهرا(سلام الله علیها) در انتهای جنوبی محدوده مساجد فتح است و در نزدیکی مسجد حضرت علی(علیه السلام) و در محدوده شمال غربی آن قرار گرفته. این مسجد در داخل محدوده قدیمی شهر مدینه در تکه مرتفعی از کوه سلع قرار دارد.[۱]
نام های مسجد
یکی از مساجد هفتگانه منطقه خندق، مسجد فاطمه زهرا عليها السلام يا به نوشته برخى از محقّقان سنّى، مسجد سعد بن معاذ است. هيچ يك از اين دو نام، در منابع كهن نيامده است.[۲] در سال 1947 میلادی نام سعد بن معاذ بر روی این مسجد گذاشته شده است.[۱] ممکن است نام سعد بن معاذ بر این مسجد به علت مشارکت او در غزوه خندق و تیر خوردن او در این منطقه باشد.[۳]
وجه تسمیه صریحی برای نام حضرت زهرا(س) بر این مسجد در کتب مدینه شناسی، یافت نشده است اما سایت‌ها و خبرگزاری های متعدد فارسی وجه اتصال این مسجد با ایشان را اینگونه بیان کرده اند:«حضرت فاطمه(سلام الله علیها) هنگام جنگ خندق در این مکان برای پدر و همسرش امام علی(علیه السلام) غذا و نان تهیه می کرد»[۴]
گزارش های کتب تاریخی حضور حضرت زهرا(س) را در جریان جنگ احزاب برای رساندن نان به پیامبر تایید میکنند ولی اشاره ای به پختن نان در محدوده این مسجد ندارند، در هر صورت با توجه به یاری رسانی حضرت زهرا برای تغذیه پبامبر(ص)، دلیل مناسبی برای نامگزاری یکی از مساجد هفتگانه به نام ایشان وجود دارد.
در ادامه به تفصیل، گزارش حضور ایشان در جنگ احزاب ارائه میشود: به هنگامه نبرد خندق كه مدينه در محاصره دشمن بود فاطمه زهرا (سلام الله علیها) نانى را براى رسول خدا (صلى الله عليه و آله) برد. پيامبر(ص) پرسيد: اين چيست؟ فاطمه(س) پاسخ داد نان پختم و دلم آرام نگرفت تا اينكه برايتان نان آوردم.
پيامبر (ص) فرمود: «اين اولين غذايى است كه پس از سه روز پدرت بر دهان مى گذارد».[۵] وجود مسجد حضرت زهرا(س) بر دامنه كوه «سلع» نشان و يادگارى از حضور حضرت(س) در روزهاى سخت محاصره است.
معرفی سعد بن معاذ
او سَعْد بن مَعاذ بن نُعمان ملقب به ابوعَمْرو است که از بزرگان انصار پیامبر در قبلیه اوس می‌باشد. سعد در غزوه بدر در رکاب پیامبر(ص) حاضر بوده و در جریان غزوه خندق در اثر اصابت تیر به شهادت رسیده است.[۳]
بنای مسجد
به دليل - يا به بهانهء - ازدحام زياد جمعيتِ زن و مرد نمازگزار در آن، در سال 1419 درِ مسجد با بلوك‌هاى سيمانى مسدود شده و در حال حاضر ، مردم در بيرون آن نماز میخوانند.[۲]
تصاویر جدید
تصاویر پیش از منع امکان ورود
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ معالم المدینه المنوره بین المعماره و التاریخ، جزء الرابع، مجلد رابع، ص180.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ آثار اسلامى مكه و مدينه ( فارسي )، جعفريان، ص۳۰۳.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ مساجد الاثریه، عبدالغنی، ص149.
- ↑ خبرگزاری شبستان، کد خبر 1242273.
- ↑ ذخائر العقبى، المحب الطبری، ص۴۷.
منابع
- ذخائر العقبى، أحمد بن عبد الله الطبری(المحب الطبری)، مكتبة القدسی لصاحبها حسام الدين القدسی-القاهرة، 1356.
- المعالم المدینه المنوره بین العماره و التاریخ، عبدالعزیز بن عبدالرحمن کعکی، جزء الرابع، بیروت، 2011.
- آثار اسلامی مکه و مدینه،رسول جعفریان، تهران ایران: نشر مشعر. ۱۳۹۰.
- مساجد الاثریه، محمد الیاس عبدالغنی، مطابع الرشید بالمدینة المنورة، الطبعة الثانیة، 1419ه.
- إثارة الترغيب والتشويق (ويليه زيارة بيت المقدس لابن تيمية)، محمد بن اسحاق الخوارزمي، مكتبة نزار مصطفي الباز - مكه مكرمه، 1418.
- المزار، محمد بن جعفر المشهدی، نشر القيوم - قم - ايران، 1419.
- رحلة ابن جبير(تذكرة بالأخبار عن اتفاقات الأسفار)، ابن جبير، الموسسة العربية للدراسات و النشر - دار السويدي - بيروت - ابوظبي، 2008.
- رحلة ابن بطوطة (تحفة النظار في غرائب الأمصار وعجائب الأسفار )، ابن بطوطة، اكاديميه المملكه المغربيه - رياض، 1417.
- التحفة اللطيفة في تاريخ المدينة الشريفة، شمس الدين السخاوی، دار الكتب العلمية - بيروت - لبنان، 1414ه-1993م.
- الجواهر الثمينة في محاسن المدنية، محمد كبريت الحسيني المدني، دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة الاولی، 1417ه.
- الرحلة العياشية۱۶۶۱-۱۶۶۳م، عبدالله بن محمد عیاشی، ابوظبی - امارات: دار السويدي للنشر و التوزيع، 2ج، 2006.
- وفاء الوفا باخبار دار المصطفی، علی بن عبدالله السمهودی، تحقیق قاسم السامرائی، لندن، موسسه الفرقان للتراث الاسلامی، ۲۰۰۱م.
- الدرة الثمينة في تاريخ المدينة، محمد بن محمود ابن نجار، قاهره - مصر: مکتبة الثقافة الدينية، بی‌تا.
- المدينه المنوره تطورها العمراني، صالح لمعی مصطفی، بیروت، دارالنهضة العربیة، 1981.