مزار شیخ ولی لردگان

از ویکی حج
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۲۶ توسط E ebrahimi (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} {{جعبه اطلاعات اشخاص |عنوان = امامزاده شیخ ولی |تصویر...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
امامزاده شیخ ولی
مشخصات فردی

امامزاده شیخ ولی، مشهور به «پير ولى» از سادات طباطبایی ایران بوده و نسبش از طریق حسن مثنی به امام حسن(ع) می‌رسد.


نسب‌شناسی

برخى محققان معتقدند كه سيدولى عرب‌شاه على، از نوادگان امام حسن مجتبى(ع) است و نسب شريف او با چهارده واسطه به آن حضرت مى‌رسد.

سيد عرب‌شاه على، مشهور به شاه ولى بن ابى‌القاسم بن قاسم بن ابى‌القاسم محمد بن ابى‌محمد قاسم بن ابى‌محمد حسن المخمل بن ابى‌الحمد داوود بن ابى‌الحسن احمد الناصر ابن ابى‌عبدالله الحسين بن ابى‌محمد قاسم الرسّى بن ابراهيم طباطبا بن اسماعيل الديباج بن ابراهيم الغمر بن حسن المثنى ابن امام حسن(ع).


اكثر اجداد او از بزرگان سادات حسنى اهواز و رامهرمز به شمار مى‌آمدند و برخى از آنان از نقبا و قضات اين شهر بودند.

سيد ابوالحسن احمدالناصر، جد امامزاده شاه ولى است كه در سال ٣٠١ه .ق به حكومت يمن رسيد و رسماً با او براى امامت زيديه و خلافت اسلامى بيعت كردند. ايشان حدود ٢۴ سال با عدل و داد، بر مرو و يمن حكومت كرد و عاقبت سال ٣٢۴ه .ق در صعده يمن درگذشت و بدنش را در جوار پدرش دفن كردند. سيدابوالحسن علاوه بر اينكه چهره‌اى سياسى بود، عالمى فرزانه، قهرمانى بى‌بديل و از فقها، مفسران، متكلمان و نويسندگان عصر خود به شمار مى‌رفت.

پس از وفات سيد ابوالحسن، برخى از فرزندانش، از جمله عبدالله، ابوالحمد داوود و اسماعيل به خوزستان مهاجرت كردند. فرزند ابوالحمد داوود، توانست در مدتى كوتاه، لياقت و علم سرشارى كه از جدش آموخته بود، به رخ ديگران بكشد و قضاوت شهر اهواز را به دست گيرد. او صاحب شش فرزند شد كه يكى از آنان، سيد ابومحمد قاسم نام داشت كه از او پسرى به نام ابوالقاسم محمد به وجود آمد كه مهترى و سرپرستى سادات رامهرمز را به عهده داشت. او نيز فرزندى به نام قاسم داشت كه از او ابوالقاسم و از ابوالقاسم، سيد عرب‌شاه على به وجود آمد كه مشهور به شاه ولى شد. در برخى از تذكره‌ها آمده است كه شاه ولى، علاقه فراوان به شكار و نفوذى بسيار در خوزستان داشت. وى مسيرش به سردشت افتاد و همان‌جا ساكن شد و از او فرزندى به نام محمد به دنيا آمد. سيد محمد به زهد و تقوا آراسته بود. گوشه انزوا برگزيد و كمتر با مردم رفت و آمد داشت؛ ازاين‌رو به پير محمد على مشهور شد. وفات وى را سال ۵٨۴ه .ق نوشته‌اند.

مدفن

بقعه اين امامزاده ميان درّه‌اى است كه به آن درّه لى مى‌گويند و در چهل كيلومترى جنوب غرب شهر لردگان قرار دارد. بقعه ميان قبرستان قديمى روستاست و درختان تنومند چنار، باعث جذب گردشگران مى‌شود؛ چرا كه تنه برخى از آنها دو متر و ارتفاعشان به بيش از هيجده متر مى‌رسد.

ساختمان نوساز به ابعاد هشت در چهار و داراى دو ستون در وسط است. در قسمت شرق و غرب، دو در، در شمال و جنوب دو پنجره دارد. شالوده بنا از سنگ لاشه و ملاط سيمان ساخته شده و كارش در سال ١٣٨۶ه .ش به اتمام رسيده است.

دیدگاه دیگر

درباره شخصيّت مدفون در بقعه لردگان دلى سردشت، دیدگاه دیگری وجود دارد:

سيدابوسعيد موسوى معتقد است كه اين مكان مدفن سيدولى كمال‌الدين از اعقاب امام موسى كاظم(ع) است كه از شوشتر به چهار محال مهاجرت نموده و در اين مكان درگذشت و نسب شريف او از قرار ذيل است: سيد ولى كمال‌الدين بن محمد بن احمد بن عبدالله بن شمس‌الدين بن احمد بن تاج‌الدين بن شرف‌الدين بن صدرالدين بن عالى بن صدرالدين ابن نظام‌الدين بن محمود بن جمال‌الدين بن محمود بن صدرالدين بن مظفرالدين بن احمد بن عبدالله بن امام موسى كاظم(ع).

وى دو فرزند به نام‌هاى سيدشمس‌الدين محمد و سيدحبيب‌الله داشت كه بازماندگانى بسيار از او به وجود آمد كه به سادات گوشه معروف شدند.

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب ابراهیم غمر نواده امام حسن مجتبی(ع) و جد سادات طباطبایی، محمود سامانی. فصل «نسل ابراهیم»، ص101-104 است.