مزار سیدابوالحسن محمد (اصفهان)

از ویکی حج
امامزاده سیدابوالحسن محمد
مشخصات فردی
نام کامل سیدابوالحسن محمد
نسب از نوادگان امام حسن(ع)
دین اسلام
مذهب شیعه
محل درگذشت ایران، اردستان
آرامگاه روستای کَچورُستاق اردستان

سیدابوالحسن محمد، از سادات طباطبایی در ایران است. نسب وی از طریق حسن مثنی به امام حسن(ع) می‌رسد.

این امامزاده مورد احترام اهالی منطقه بوده و مردم همواره به زیارت وی می‌روند. بر روی قبر ایشان بقعه‌ای کاهگلی بوده که با همت مردم محل و اداره اوقاف استان اصفهان در حال بازسازی می‌باشد.

نسب‌شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

امامزاده سیدابوالحسن محمد از نوادگان امام حسن مجتبی(ع) می‌باشد. بر اساس اسناد موجود در کتاب عمدة الطالب و همچنین مشاهده نوشته روی سنگ قبر: «العالِمُ العارِفُ العابِدُ الشَّهیدُ؛ السَید ابُوالحَسَن، مُحَمَّدِ...»، مشخص است که این بزرگوار، از فرزندان حسن بن حسن(ع) معروف به حسن مثنی است که در عاشورای سال 6١ هجری، در کربلا مجروح شده است.

در زیات‌نامه امامزاده سید ابوالحسن نوشته شده است:

السَّلامُ عَلَیکَ ایهَا الشَّخصُ الشَّریفُ الطّاهِرُ الکَریمِ العالِمُ العارِفُ العابِدُ الشَّهیدُ؛ السَید ابُوالحَسَن، مُحَمَّدِ بنِ احمَدِ بنِ حَسَنِ بنِ عَلِی بنِ ابِی طالِب (علیهم‌السّلام).

بارگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بارگاه امامزاده سیدابوالحسن، در روستای کَچورُستاق از توابع شهرستان اردستان در استان اصفهان واقع شده است. مردم اردستان و مناطق پیرامون آن، احترام خاصی برای این امامزاده جلیل‌القدر قائل‌اند و پیوسته به زیارت آن می‌روند.


بنای بقعه متبرکه این امامزاده، به همت اهالی خود روستا، در حال بازسازی است. بنای قدیم ساختمان با مصالح خشت و گل بوده که طبق شواهد، قدمتی هزار ساله داشته و روی سنگ مزار، نام امامزاده نوشته شده است. این بنا که در تاریخ ١٣٨٠ه. ش به‌دست هیئت امنا و اداره اوقاف شهرستان اردستان و مهندسین اوقاف استان اصفهان در حال بازسازی بوده است، در حال حاضر گنبدی به ارتفاع سی متر دارد و در آینده گلدسته‌هایی به ارتفاع پنجاه متر برای آن خواهند ساخت.

زیربنای ساخت این زیارتگاه نیز، حدود دو هزار متر خواهد بود که شامل دو رواق، حرم و شبستان‌های اطراف آن می‌شود.

داخل حرم ضریحی فلزی به ابعاد سه‌درسه روی سنگ مزار قرار دارد که در طرح جدید ساختمان، تعویض خواهد شد. هم اکنون ساختمان، فاقد هرگونه تزیینات گچ‌بری، کاشی‌کاری و یا آیینه‌کاری می‌باشد.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این مقاله برگرفته از کتاب ابراهیم غمر نواده امام حسن مجتبی(ع) و جد سادات طباطبایی، محمود سامانی. فصل «نسل ابراهیم»، ص81-84 است.