سید محمد بادکوبه‌ای
سید محمد بادکوبه‌ای (۱۲۸۵ق - ۱۳۸۹ق)، اهل باکو، و از عالمان شیعه است. مبارزه با حکومت تزاری روسیه، مبارزه با رضاخان و تأسیس حوزه علمیه از فعالیت‌های فرهنگی وسیاسی اوست.
 نمایی از مزار سید محمد بادکوبه‌ای در آرامستان وادی رحمت تبریز | |
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| زادروز | ۱۲۸۵ق |
| زادگاه | جمهوری آذربایجان، باکو، روستای مشتقا |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| تاریخ درگذشت | ۱۳۸۹ق |
| محل درگذشت | ایران، تبریز |
| آرامگاه | قبرستان وادی رحمت |
| مشخصات دینی | |
| هجرت به | مشهد، اصفهان، نجف، اردبیل؛ تبعید به: سیبری، تبریز |
| دیگر فعالیت‌ها | مبارزه با حکومت تزاری، اعتراض به رضاخان |
| اطلاعات علمی و مذهبی | |
| اساتید | سید حسین بادکوبه‌ای، آخوند خراسانی، سید محمدکاظم یزدی و سید ابوالحسن اصفهانی |
معرفی ویرایش
سید محمد بادکوبه‌ای، فرزند آقامیر جبار، در سال ۱۲۸۵ق در مشتقا، روستایی نزدیک به باکو به دنیا آمد. وی در روز سه‌شنبه، ۷ جمادی‌الثانی ۱۳۸۹ق درگذشت و در تبریز، قبرستان وادی رحمت دفن شد.[۱]
تحصیلات ویرایش
وی مقدمات علوم اسلامی را در زادگاهش آموخت.[۲] سپس به مشهد رفت و به تکمیل دروس حوزوی پرداخت. پس از آن برای تحصیل علوم عقلی به اصفهان هجرت کرد و در نهایت به نجف رفته، از حوزه آن شهر بهره برد.
استادان بادکوبه‌ای در حوزه نجف به این شرحند:
فعالیت‌های سیاسی ویرایش
سید محمد، همزمان با حاکمیت حکومت تزاری روسیه به زادگاهش، باکو برگشت. حکومت تزاری چند شهر بزرگ آذربایجانِ ایران را بر پایه قرارداد گلستان و ترکمن‌چای تصرف کرده بود. او با سیاست‌های حکومت، مبارزه کرد.[۴]
تبعید به سیبری ویرایش
بادکوبه‌ای از سوی حکومت کمونیستی به جرم فعالیت‌های دینی و سیاسی به مدت ۱۵ سال به منطقه سیبری تبعید شد؛ اما پس از ۵ سال به باکو برگشت و مدتی در زیرزمین اداره اطلاعات شوروی زندانی بود. سرانجام تبرئه و آزاد شد.[۵]
فعالیت‌های سیاسی در ایران ویرایش
سید محمد، پس از آزادی از اداره اطلاعات شوروی به اردبیل هجرت کرد. پس از ۲ سال، در پی اعتراض به سیاست‌های رضاخان به تبریز تبعید شد و در مدرسه طالبیه سکونت اجباری اختیار کرد و بعد از مدتی با هماهنگی و حمایت مؤمنان، در منزلی ساکن شد.[۶]
سیدمحمد بادکوبه‌ای، همزمان با نهضت اسلامی ایران ، در ماجرای انجمن‌های ایالتی و ولایتی حضور پیدا کرد و به همراه روحانیان مبارز تبریز بیانیه‌هایی خطاب به مراجع و دولتمردان وقت صادر و امضا کرد.[۷] او در واقعه جنگ شش روزه کشورهای عربی و اسرائیل به همراه علمای تبریز طی بیانیه‌ای از مردم خواست با کمک‌های نقدی خود به یاری برادران مسلمان بشتابند.[۸]
فعالیت فرهنگی ویرایش
وی پس از بازگشت به زادگاهش، باکو ، حوزه علمیه تأسیس، و به تربیت طلاب علوم دینی پرداخت.[۹] سید محمد، در زمان حضورش در اردبیل نیز به مدت ۲ سال در منزل خود به تدریس و تربیت شاگرد پرداخت و در مسجد سرچشمه نماز جماعت برگزار کرد.[۱۰] او در زمان حضورش در تبریز در دو نوبت صبح و شام در مسجد ویجویه و ظهر در مسجد بازار کفاشان اقامه جماعت می‌کرد و در روزهای جمعه به تفسیر قرآن می‌پرداخت.[۱۱] وی در سال‌های پایانی عمر، کتابخانه خود را که دارای کتاب‌های ارزشمند خطی بود به کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی اهدا کرد.[۱۲]
پانوشت ویرایش
- ↑ گلشن ابرار، ج5، ص279-281.
- ↑ شهداء الفضیلة، ص545.
- ↑ گلشن ابرار، ج5، ص274-278.
- ↑ شهداء الفضیلة، ص545.
- ↑ گلشن ابرار، ج5، ص274-278.
- ↑ گلشن ابرار، ج5، ص274-278.
- ↑ اسناد انقلاب اسلامی، 1374ش، ص24، 47، 103 و 107.
- ↑ گلشن ابرار، ج5، ص279-281.
- ↑ شهداء الفضیلة، ص545.
- ↑ گلشن ابرار، ج5، ص274-278.
- ↑ گلشن ابرار، ج5، ص279-281.
- ↑ گلشن ابرار، ج5، ص279-281.
منابع ویرایش
- شهداء الفضیلة، امینی عبدالحسین، قم، مکتبة الطباطبایی، ۱۳۹۳ق.
- گلشن ابرار، جمعی از پژوهشگران، چاپ اول، قم، نشر معروف.