ریچارد فرانسیس برتون: تفاوت میان نسخه‌ها

ریچارد فِرانسیس بِرتِن/برتون (Richard francis Burton) در 19 مارس 1821م. در جنوب [[انگلستان]] زاده شد.<ref>The Life of Sir Richard Burton،P24؛ The Real Sir Richard Burton،P21.</ref>  

پدرش سرهنگ دو رگه انگلیسی- ایرلندی و مادرش اشراف‌زاده انگلیسی بود.<ref>The Highly Civilized Man،P16.</ref>  

از سال 1825م. تا سال 1839م. به اقتضای ماموریت‌های نظامی پدرش، به مناطق گوناگون اروپا سفر کرد و در همین مدت زبان‌های ایتالیایی، فرانسوی، یونانی و لاتین را فرا‌گرفت.<ref>The Highly Civilized Man، P23.</ref>  

به سال 1840م. وارد دانشگاه آکسفورد شد.<ref>The Real Sir Richard Burton،P31.</ref>   به دلیل نقض قوانین از دانشگاه اخراج گشت و به پیشنهاد یکی از دوستانش در ارتش کمپانی هند شرقی ثبت نام کرد.<ref>The True Life Of Capt. Sir Richard F. Burton،P27</ref>  

برای نبرد با افغان‌ها به [[هند]] اعزام شد؛ ولی هنگامی به هند رسید که نبرد به پایان رسیده بود.<ref>The Arabian Nights: The Book of the Thousand Nights and a Night،P7046.</ref>   در هند هفت سال ماند و زبان‌های هندی، پنجابی، فارسی، عربی و سِندی را فراگرفت<ref>Indian Traffic،P182.</ref>   و به سال 1849م. به انگلستان بازگشت.<ref>The Broadview Anthology of Victorian Prose،P498.</ref>  

در پاییز 1852م. از سوی انجمن جغرافیای پادشاهی انگلستان ماموریت یافت تا برای سفری رهسپار مکه شود.<ref>The Broadview Anthology of Victorian Prose،P498.</ref>  

پس از بازگشت از مکه به سال 1853م. یک جوان آلمانی به نام‌هاینریش ون مالتسان (Heinrich von Maltzan) را برای سفر به مکه تشویق کرد. سرانجام ون مالتسان به سال 1860م. به مکه سفر کرد.<ref>Christians at Mecca،p191.</ref>  

برتن همراه سپاه ملکه ویکتوریا در نبرد کِریمِه (1856م.) شرکت نمود<ref>The Life of Sir Richard Burton،P47.</ref>   و در پی بازگشت از این نبرد، با ایزابل اروندل به سال 1861م. ازدواج کرد.<ref>The True Life Of Capt. Sir Richard F. Burton،P274</ref>  

به سال 1865م. کنسول بریتانیا در سانتوس برزیل و میان سال‌های 1869 تا 1871م. سرکنسول بریتانیا در [[دمشق]] بود.<ref>The Arabian Nights: The Book of the Thousand Nights and a Night،P 7056.</ref>  

به سال 1871م. به تریسته (Trieste)، بندری در شمال شرقی ایتالیا، رفت.<ref>The Arabian Nights: The Book of the Thousand Nights and a Night،P 7057.</ref>  

به سال 1886م. موفق به دریافت نشان شجاعت از دست ملکه انگلستان شد.<ref>The Life of Sir Richard Burton،P251.</ref>  

در 19 اکتبر سال 1890م. حین خدمت به عنوان کنسول بریتانیا به علت حمله قلبی در تریسته درگذشت و همان‌جا به خاک سپرده شد.<ref>The Highly Civilized Man،P248.</ref>  

بر پایه برخی گزارش‌ها، برتن با بیش از 29 زبان و گویش آشنا بوده و از جمله به [[زبان فارسی]] تسلط کامل داشته است.<ref>www.sirrichardfrancisburton.org/rfb_ languages. html</ref>  

به سال 1888م. گلستان سعدی<ref>The Tangled Web، P559 The Pant Of Persia،P94.</ref>   را به زبان انگلیسی بازگردانده است.

از آثار مهم وی، ترجمه کتاب هزار و یک شب است.<ref>The Arabian Nights،p1.</ref>  

او تالیفات فراوان در زمینه اقوام و معیشت مناطق گوناگون هند نگاشته<ref>Sindh and the Races That Inhabit the Valley of the Indus،p1.</ref>   و کتابی نیز پیرامون اسلام و یهودیت دارد.<ref>La judéophobie des Modernes،P619.</ref>  

وی یک سال از ارتش مرخصی گرفت تا خود را برای سفر به مکه آماده کند.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah،P2.</ref>  

برای آشنایی بیشتر با تجربه‌های سفر حج، از طریق منشی انجمن سلطنتی انگلستان نامه‌ای حاوی تعدادی سؤال برای دکتر والین فنلاندی (Georg August Wallin) که به سال 1845م. به مکه سفر کرده بود، فرستاد. اما نامه‌اش‌ اندکی پس از مرگ والین به مقصد رسید و برتن به ناچار سفرنامه بورکهارت را به دقت مطالعه کرد.<ref>Christians at Mecca،P164.</ref>  

پس از این که لباس‌های شرقی مورد نیاز سفرش به دست ارتش بریتانیا در اختیارش قرار گرفت،<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah،P5.</ref>   رهسپار [[قاهره]] شد. در این شهر، هنگام خرید لوازم احرام، با جوانی مکی به نام محمد بسیونی آشنا شد و تصمیم گرفت تا محمد را در این سفر با خود همراه کند.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah،P116.</ref>  

برتن یک ماه که بخشی از آن در ماه مبارک رمضان قرار داشت، در [[اسکندریه]] اقامت گزید. در همین مدت، خواندن نماز و [[قرآن]] را فرا‌گرفت. در اسکندریه میهمان جان تربرن (John Thurburn) بود؛ یعنی همان کسی که میزبانی بورکهارت را بر عهده داشت.<ref>Christians at Mecca،P165.</ref>  

برتن در ابتدا قصد داشت خود را ایرانی و از مردم [[بوشهر]] معرفی کند؛ ولی به دلیل حساسیت حکومت [[عربستان]] درباره ایرانیان، سرانجام با ظاهر و پوشش افغانی راهی سفر حج شد.<ref>Christians at Mecca،P165.</ref>  

گذرنامه وی با نام مستعار عبدالله به دست کنسول بریتانیا در سوئز آماده شد.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah،P163.</ref>  

وی در سوئز با شیخ حمید ثمن از شیعیانِ ساکن مدینه آشنا گشت و این آشنایی زمینه سکونت او را در مدینه در منزل شیخ فراهم نمود.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah،P156.</ref>  

سرانجام وی در ششم جولای 1853م. سوار بر کشتی کوچکی بدون تجهیزات جهت‌یابی همراه یک کاروان 97 نفره از سوئز راهی ینبع از بنادر عربستان در [[دریای سرخ]] شد.<ref>Christians at Mecca،P169.</ref>  

کاروان وی پس از اقامتی کوتاه در ینبع به سوی مدینه حرکت کرد. آنان برای فرار از گرما این مسیر را شبانه طی کردند و در 25 جولای 1853م. پس از طی 130 مایل در هشت روز از [[دروازه عنبری]] وارد مدینه شدند.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah،P274.</ref>  

وی هنگام ورود به مدینه، به تکیه‌ای با گلدسته‌هایی به سبک ترکان اشاره می‌کند که در روزگار [[محمد پاشا]] برای استراحت زائران بنا شده بود.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah،P274.</ref>  

وی در نخستین نگاه مدینه را شهری با دیوارهای سفید و برج‌های بلند چهارگانه و گنبدی سبز که [[پیامبر(ص)]] زیر آن آرام گرفته، شمرده است. او درباره استقبال مردم از کاروان هنگام ورودش به شهر، عواطف و احساسات مردم عرب را ستایش نموده و آن‌ها را نسبت به دیگر اقوام شرقی، مهربان‌تر می‌داند.<ref>Christians at Mecca،P173-174.</ref>  

برتن در مدت اقامت پنج هفته‌ای خود در مدینه، در منزل شیخ حمید سکنا گزید. وی اشاره کرده که در همه این روزها به [[مسجدالنبی]] رفته است.<ref>Christians at Mecca، P176.</ref>  

او تصویری جامع از معماری اسلامی حرم پیامبر، وضعیت اقتصادی و معیشتی ساکنان مدینه و بقاع بقیع و نحوه اداره حرم نبوی ارائه می‌کند. وی پس از نوشتن یادداشت‌های سفرش آن‌ها را به چهار بخش مساوی تقسیم و شمار‌ه‌گذاری و در قوطی داروهای خود پنهان می‌کرده است.<ref>Christians at Mecca،P165.</ref>  

وی بیان می‌کند که ساکنان مدینه از شفاعت پیامبر در روز جزا بهره می‌برند، اگر چه وهابیان سخت آن را نفی می‌کنند.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah،vol 2،P22.</ref>  

وی در گزارش خود به ابعاد مسجدالنبی و شکل ظاهری آن اشاره و فضای داخلی آن را با عبادتگاه‌های ایتالیا و گنبدهای اسپانیا مقایسه کرده است.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah،Vol 2،P23، 24.</ref>  

او پس از ورود به حرم پیامبر، به تفصیل درباره رواق‌های اضلاع شمالی (رواق مجیدی) و شرقی مسجدالنبی که به [[باب النسا]] شهرت یافته، سخن گفته و درباره روضه حرم، اتاق [[عایشه]]، [[محراب سلیمانی]] و منبر نیز توضیح داده است.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah، Vol 2،P 24.</ref>   نیز به آرامگاه پیامبر و نرده‌های برنجین آن اشاره کرده و آن را به قفسی بزرگ تشبیه نموده است.<ref>Christians at Mecca، p174.</ref>  

دیده‌های برتن با آن چه پیشتر از [[سفرنامه بورکهارت]] به دست آورده بود، متفاوت است.<ref>Christians at Mecca، p175.</ref>  

او اشاره می‌کند که منصب [[شیخ الحرم]] که در هنگام سفر بورکهارت بر عهده یکی از خواجگان حرم بوده، بر عهده یکی از پاشاهای ترک به نام عثمان نهاده شده که از سوی دربار استانبول با حقوق 30000 قروش در ماه منصوب گشته و زیردستش عنوان رئیس الاغوات را با حقوق ماهانه 5000 قروش داشته است.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah، Vol 2،P80.</ref>  

سالانه یک قاضی از [[استانبول]] برای مدینه انتخاب می‌شده که دارای سه دستیار با عناوین مفتی شافعی، مفتی حنفی و مفتی مالکی بوده است.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah، Vol 2،P81،82.</ref>  

برتن همچنین در زمینه مؤذنان مسجدالنبی با لقب رئیس و نیز خطیبان آن، آگاهی‌هایی را در کتابش آورده است.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah، Vol 2 P 82، 83.</ref>  

آگاهی‌های مشروح وی در زمینه تشکیلات اداره حرم، از شخصی به نام [[عمر افندی]] که خود از گروه دوم بوده، دریافت شده است.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah،Vol 2،P84، 85.</ref>  

برتن در تشریح شهروندان مدینه به معرفی چهار خاندان از بازماندگان انصار با نام‌های انصاری، ابی‌جود، الشعب و بیت الکرانی پرداخته و نسبت‌هایی ناروا به شیعیان [[محله نخاوله]] مدینه داده که برآمده از گفتار متعصبانی است که سخنانی ساختگی را به وی منتقل کرده‌اند.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah،Vol 2،P146.</ref>  

وی به بیان وضعیت معیشت ساکنان مدینه که آن‌ها را 16000 تن تخمین زده،<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah،Vol 2،P 101.</ref>   اهتمام داشته است.

از نظر او، مدینه شهری آرام و سرسبز با کوچه‌های تاریک و باریک و ساختمان‌های استوار با سنگ‌های سخت و آجر سوخته و چوب نخل و ایوان‌هایی با نرده‌های مشبک و خانه‌هایی یک طبقه مشرف به حیاط‌هایی است که در آن‌ها گیاهانی کاشته‌اند.<ref>Christians at Mecca،P176.</ref>  

وی در گزارش سفرش به بررسی تغییرات مدینه از هنگام سفر بورکهارت پرداخته و نقل کرده که مدینه در هنگام سفر بورکهارت هنوز از تهاجم وهابیان نشان داشته و جمعیت آن کاهشی چشمگیر یافته بوده؛ ولی در هنگام سفر او شهر دوباره سر برآورده و به آبادانی دیگر شهرهای شرقی شده است.<ref>Christians at Mecca،P175.</ref>  

وی در بقیع به مزار ابراهیم فرزند پیامبر که در خردسالی درگذشته می‌رود و بیان می‌کند که هر مسلمانی آرزو دارد در زمینی دفن شود که با دستان پیامبر تقدیس شده است. به نظر می‌رسد تقدیس واژه خاص مسیحیان در برابر تبرک باشد.<ref>www.translation. babylon.com/english/to،persian/cons ecration/</ref>  

نیز وی از بارگاه امامان بقیع بازدید کرده و آن را زیباترین ساختمان بقیع شمرده و افزون بر این‌که برای هر یک از بقاع بقیع زیارتی را یاد نموده، به دلبستگی و شوق ایرانیان برای زیارت این قبور اشاره کرده است.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah، Vol 2،P180،185.</ref>   همچنین در گزارش‌هایش از بقیع، به سه روایت از مکان دفن حضرت فاطمه(س) اشاره کرده است.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah،Vol 2،P51،52.</ref>  

برتن پنج صفحه از کتابش را به معرفی مساجد مدینه مانند [[مسجد ذو قبلتین|ذو قبلتین]]، [[مسجد بنی‌ظفر|بنی‌ظفر]]، [[مسجد فضیح|فضیح]]، [[مسجد شمس|شمس]]، [[مسجد بنی‌قریظه|بنی‌قریظه]]، [[مسجد اجابه|اجابه]]، [[مسجد قبا|قبا]]، [[مسجد فتح|فتح]]، [[مسجد سلمان|سلمان]]، [[مسجد رایه|رایه]]، و [[مسجد عینین|عینین]] اختصاص داده و به وجه نام‌گذاری برخی از آن‌ها اشاره کرده است.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah،Vol 2،P187-192.</ref>  

او همچنین از [[قبة المصرع]]، محل شهادت حمزه عموی پیامبر در [[نبرد احد]]، گزارشی داده است.<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah،Vol 2،P125.</ref>  

برتن برای سفر به مکه، با کاروانی که از دمشق آمده بود، همراه شد. آن‌ها شرقی‌ترین راه را از چهار راهی که به مکه می‌رسید، انتخاب کردند؛ راهی که به دستور‌ [[هارون الرشید]] و همسرش زبیده ساخته شده بود.<ref>Christians at Mecca،P177.</ref>  

بیشینه افراد پیاده کاروان به سبب خستگی بسیار و یا برخورد با خارها می‌لنگیدند و افرادی که در این مسیر جان می‌سپردند، طعمه کرکس‌ها و کلاغ‌ها می‌شدند.<ref>Christians at Mecca،P178.</ref>  

آنان در فاصله دو روز مانده به مکه [[محرم]] شدند<ref>Christians at Mecca،P180.</ref>   و سرانجام پس از 12 روز پیاده‌روی صبح روز 11 سپتامبر وارد مکه شدند، در مکه، محمد، آن جوان مکی که در طول سفر بارها رفتاری گستاخانه نشان داده بود، به میزبانی بخشنده برای برتن تبدیل شد.<ref>Christians at Mecca،P182.</ref>  

به گزارش وی، در آن‌جا قطعات عظیمی به قدمت اهرام مصر و زیبایی و هماهنگی بناهای یونان و ایتالیا و زرق و برق ساختمان‌های هند دیده نمی‌شود؛ ولی چشم‌اندازی عجیب و یگانه و بسیار ستودنی دارد.<ref>Christians at Mecca،P182.</ref>  

به باور برتن، حتی زائرانی که گریه‌کنان به [[پرده کعبه]] آویخته بودند و شماری دیگر که برای رسیدن به [[حجرالاسود]] هجوم می‌آوردند، احساسی عمیق‌تر از او نداشتند. در نظر وی، گویا این حرکت بال فرشتگان است که پرده کعبه را تکان می‌دهد، نه نسیم صبحگاهی.<ref>Christians at Mecca،P182.</ref>  

به گفته او، احساسات و اشتیاق عجیبی نزدیک کعبه حکمفرما است که او را از خرسندی به وجد آورده است. وی که با کمک محمد در طواف شرکت کرده بود، ابتدا بوسیدن حجرالاسود را در ازدحام جمعیت کاری ناممکن دانست؛ ولی سرانجام محمد و دوستانش مسیری را برای وی باز کردند تا او به تنهایی این کار را انجام دهد. وی حجرالاسود را بوسیده و دستان و پیشانی‌اش را بر آن مالیده و به دقت آن را دیده و اطمینان یافته که حجرالاسود یک شهاب و سنگ آسمانی است.<ref>Christians at Mecca،P183.</ref>  

وی در همان شب اول اقامتش در مکه در حالی که قرص ماه کامل بوده، دیگر بار به دیدن خانه خدا رفته و ابهت و شکوه آن را بیش از هنگام روز دانسته است. به باور وی، شب هنگام، محو شدن خانه‌ها و ساختمان‌های پیرامون کعبه در تاریکی باعث انزوای خانه کعبه می‌شود و این انزوا به تحقق ایده‌ای می‌انجامد که به اسلام زندگانی بخشیده است.<ref>Christians at Mecca،P183.</ref>  

صبح روز بعد یعنی 12 سپتامبر، برتن به سوی [[عرفات]] حرکت کرد. وی و همراهانش پس از 6 ساعت پیاده‌روی به عرفات رسیدند. در مسیر عرفات پنج تن از زائران به علت گرمای طاقت‌فرسا و کهولت سن جان باختند.<ref>Christians at Mecca،P184.</ref>  

او از بالای کوه، شاهد حرکت شریف مکه و همراهانش در صفوف منظم در عرفات بوده که در هنگام ایراد خطبه واعظ، بر فراز [[جبل الرحمه]] می‌رفته است.<ref>Christians at Mecca،P185.</ref>  

برتن شب دهم ذی‌حجه را در [[مزدلفه]] گذرانده و همان شب هفت تکه سنگ را در [[لباس احرام]] خود پیچیده تا صبح روز بعد برای [[رمی جمرات]] آماده باشد. وی پس از رمی سرش را تراشیده و از [[احرام]] بیرون آمده و به مکه بازگشته است.<ref>Christians at Mecca،P186.</ref>  

در این هنگام به وی خبر می‌رسد که پرده کعبه در حال تعویض است و خانه کعبه نیز به روی حاجیان باز شده است. او با اصرار بسیار و با کمک دو مرد تنومند خود را به در کعبه رساند و نگهبانان در پس از پرس و جو از نام و ملیت او و دریافت هشت دلار، به وی اجازه دادند تا به درون کعبه رود.<ref>Christians at Mecca،P187،188.</ref>  

برتن به [[منا]] بازگشت؛ اما برای خرید گوسفند و قربانی کردن آن کوشش نکرد. به گزارش وی، پنج تا شش هزار گوسفند قربانی شدند. او حاجیان را به سبب اهدای گوشت قربانی به فقیران ستایش می‌کند.<ref>Christians at Mecca،P187.</ref>  

وی به خطیب کهنسال مسجدالحرام اشاره کرده که از منبر زراندود بالا رفت و لب به سخن گشود و سخنانش در جان شنوندگانی که در پایان جملات بلندش «آمین» می‌گفتند، بسیار می‌نشست. برتن این مراسم را بزرگ‌ترین و جدی‌ترین مراسم مذهبی شمرده که به چشم خود دیده است.<ref>Christians at Mecca،P188.</ref>  

خانه‌ای که برتن در مکه در آن مستقر شده بود، متعلق به مادر و دایی محمد بسیونی و در ایام حج مکانی شلوغ بود که دوستان و خویشان محمد در آن اقامت داشتند و برای برتن بسیار دشوار بود که یادداشت‌هایش را دور از چشمان آنان بنویسد.<ref>Christians at Mecca،P188.</ref>  

از دیدگاه برتن، تراکم تپه‌های پیرامون مکه و پیشگیری از وزش باد به سوی این شهر، آن را به مکانی گرم و طاقت‌فرسا همانند کوره تبدیل کرده است.<ref>Christians at Mecca،P189.</ref>  

او ساکنان مکه را به گزارش از سفیر انگلیس در جده 45000 تن تخمین زده<ref>Personal Narrative of a Pilgrimage to Al،Madinah and Meccah، Vol 2،P102.</ref>   و آنان را مردمی طماع و منحرف، متعصب، مغرور و خودنما ولی متمدن‌تر از ساکنان مدینه برشمرده است.

واپسین جایی که برتن در مکه از آن دیدن کرده، بازار بردگان مکه است؛ جایی که بردگانی که بیشتر از نژادهای سومالی و سواحلی و گالاس بودند، لباس‌های رنگی بر تن کرده، در ردیف‌هایی می‌نشستند و بالاترین قیمت پیشنهادی برای آن‌ها 50 پوند بوده است.<ref>Christians at Mecca،P189.</ref>  

وی با بدرقه محمد به جده رفته و در 26 سپتامبر همان سال سوار بر کشتی رهسپار سوئز شده است. او در راه بازگشت به افریقا نوشته‌هایش را در کیسه گندمی پنهان کرده بود.<ref>Christians at Mecca،P190.</ref>