۵٬۱۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
جز (جایگزینی متن - '</ref><ref>' به '، ') |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
==معرفی نویسنده== | ==معرفی نویسنده== | ||
[[ابوبکر بن حسین مراغی|زینالدین ابوبکر بن حسین قرشی عَبشمی مراغی مصری]]<ref>. الضوء اللامع، ج 11، ص 28. | [[ابوبکر بن حسین مراغی|زینالدین ابوبکر بن حسین قرشی عَبشمی مراغی مصری]]<ref>. الضوء اللامع، ج 11، ص 28.، معجم المؤلفین، ج 3، ص 60.</ref> مشهور به زینالدین مراغی یا عثمانی، از فقیهان [[شافعی]] و مورخان مدینه است که نام او را عبدالله نیز نوشتهاند.<ref>. المدینة المنوره، ش 1، ص 98، ابوبکر المراغی و کتابه تحقیق النصره.</ref> او به سال (727 ق.) در قاهره زاده شد و رشد کرد و سپس به [[حجاز]] آمد و حدود 50 سال مجاور مدینه گشت<ref>. نک: المدینة المنوره، ش 1، ص 104.</ref> و از دانشورانی چون [[ابن سبع]] در (757 ق.) [[صحیح بخاری]] و از [[بدر بن فرحون]] کتاب [[الانباء المبینه]] [[قاسم ابن عساکر]] در تاریخ مدینه را فراگرفت. برخی دیگر از مشایخ مراغی عبارتاند از [[عفیفالدین مطری]] و [[عزالدین ابن جماعه کنانی]].<ref>تحقیق النصرة، ص 11-12.</ref> [[ابوالعباس ابن شحنه]] نیز به او [[اجازه حدیث]] داده است.<ref>. شذرات الذهب، ج 9، ص 177.</ref> از شاگردان او میتوان از [[ابن حجر عسقلانی]]، [[احمد بن محمد مطری]] و [[عبدالرحمن مدنی شافعی]] یادکرد.<ref>. المدینة المنوره، ش 1، ص 102-103.</ref> | ||
مراغی [[قضاوت]] مدینه و [[امامت جماعت]] مسجدالنبی(ص) را پس از [[بهاء محمد بن محب زرندی]] در (809 ق.) عهدهدار شد و پس از یک سال و نیم به دلیل اختلاف با [[جماز بن نصیر]]، حاکم مدینه، از این منصب کناره گرفت.<ref>. الضوء اللامع، ج 11، ص 28. | مراغی [[قضاوت]] مدینه و [[امامت جماعت]] مسجدالنبی(ص) را پس از [[بهاء محمد بن محب زرندی]] در (809 ق.) عهدهدار شد و پس از یک سال و نیم به دلیل اختلاف با [[جماز بن نصیر]]، حاکم مدینه، از این منصب کناره گرفت.<ref>. الضوء اللامع، ج 11، ص 28.، الاعلام، ج 2، ص 63.</ref> وی دو سال نیز در [[مکه]] به سر برد و سپس به مدینه بازگشت و در (816 ق.) همانجا وفات یافت و در بقیع دفن شد.<ref>. الاعلام، ج 2، ص 63.، معجم المؤلفین، ج 3، ص 60.، المدینة المنوره، ش 1، ص 106.</ref> فرزند مراغی، [[محمد بن ابوبکر]] (775-859 ق.) مشهور به [[محمد بن ابوبکر|ابن مراغی]]، فقیه و محدث و صاحب آثار علمی متعدد بوده است.<ref>. هدیة العارفین، ج 2، ص 200.، الاعلام، ج 6، ص 58.</ref> زینالدین مراغی در حوزه [[حدیث]] و [[تاریخ]] و [[فقه]]، آثار گوناگون ازجمله [[روائح الزهر فی السیرة النبویه]] و [[مرشد الناسک الی معرفة المناسک]]<ref>. المدینة المنوره، ش 1، ص 103، ابوبکر المراغی و کتابه تحقیق النصره.</ref> دارد. | ||
==معرفی کتاب== | ==معرفی کتاب== | ||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
26 گزارش که از این کتاب آمده، از دسترسی نویسنده به اصل کتاب حکایت دارد؛ درحالیکه ابن نجار در الدرة الثمینه توانسته تنها چند نقل کوتاه از کتاب علوی بیاورد. | 26 گزارش که از این کتاب آمده، از دسترسی نویسنده به اصل کتاب حکایت دارد؛ درحالیکه ابن نجار در الدرة الثمینه توانسته تنها چند نقل کوتاه از کتاب علوی بیاورد. | ||
توجه مورخان مدینه از جمله [[سمهودی]] (م. 911 ق.) در نقل گسترده گزارشهای تحقیق النصره، نشانه اهمیت این کتاب است. گوشههایی از کتاب مراغی درباره مسجدالنبی(ص)، شکل و تصویر [[قبور سهگانه]]، [[مسجد قبا]]، [[وادی مهزور|وادی مَهزور]]، توسل و موضوعات دیگر مورد توجه سمهودی قرارگرفته و وی آنها را نقل کرده است.<ref>. وفاء الوفاء، ج 2، ص 52، 57، 116، 253. | توجه مورخان مدینه از جمله [[سمهودی]] (م. 911 ق.) در نقل گسترده گزارشهای تحقیق النصره، نشانه اهمیت این کتاب است. گوشههایی از کتاب مراغی درباره مسجدالنبی(ص)، شکل و تصویر [[قبور سهگانه]]، [[مسجد قبا]]، [[وادی مهزور|وادی مَهزور]]، توسل و موضوعات دیگر مورد توجه سمهودی قرارگرفته و وی آنها را نقل کرده است.<ref>. وفاء الوفاء، ج 2، ص 52، 57، 116، 253.، ج 4، ص 57، 313، 358.</ref> برخی دانشوران [[شیعه]] در موضوعاتی که باانگیزهها و آموزههای شیعه پیوند دارد، مانند بحث از [[باب علی]] (از ابواب مسجدالنبی(ص)) و توسل، به کتاب تحقیق النصره استناد کردهاند.<ref>. شرح احقاق الحق، ج 5، ص 584.، الانتصار، ج 5، ص 321.</ref> | ||
===روش نویسنده در این کتاب=== | ===روش نویسنده در این کتاب=== | ||
روش مراغی، جمع میان نقل و مشاهده است. او در وصف هر موضوع، از گزارشهای منابع پیشین بهره میگیرد و دیدههای خویش را نیز میافزاید. دقت در نقل گزارشها و اندازهگیریها، از ویژگیهای روش تاریخنگاری مراغی است. (برای نمونه رجوع شود.<ref>تحفة النصرة ص 170-171</ref> ) از ویژگیهای مراغی، افزودن مبحث کلامی «توسل» به این کتاب، بهتناسب بحث از زیارت نبوی است.<ref>تحقیق النصرة، ص 416-432</ref> | روش مراغی، جمع میان نقل و مشاهده است. او در وصف هر موضوع، از گزارشهای منابع پیشین بهره میگیرد و دیدههای خویش را نیز میافزاید. دقت در نقل گزارشها و اندازهگیریها، از ویژگیهای روش تاریخنگاری مراغی است. (برای نمونه رجوع شود.<ref>تحفة النصرة ص 170-171</ref> ) از ویژگیهای مراغی، افزودن مبحث کلامی «توسل» به این کتاب، بهتناسب بحث از زیارت نبوی است.<ref>تحقیق النصرة، ص 416-432</ref> | ||
در متن کتاب به تاریخ نگارش تحقیق النصره در سال (766 ق.) اشارهشده است.<ref>تحقیق النصرة، ص 146</ref> درباره عنوان تحقیق النصره بتلخیص معالم دار الهجره که نام انتخابی خود مراغی است<ref>تحقیق النصرة، ص | در متن کتاب به تاریخ نگارش تحقیق النصره در سال (766 ق.) اشارهشده است.<ref>تحقیق النصرة، ص 146</ref> درباره عنوان تحقیق النصره بتلخیص معالم دار الهجره که نام انتخابی خود مراغی است<ref>تحقیق النصرة، ص 95، . نک: کشف الظنون، ج 1، ص 312، 378.</ref> تنها یک نکته مبهم در کلمه «تلخیص» وجود دارد. این قید به کتاب الدرة الثمینة فی اخبار المدینه ابن نجار مرتبط نیست؛ زیرا تحقیق النصره خلاصه الدرة الثمینه نیست، گر چه الدره یکی از مصادر مهم واصلی مراغی است؛ بنابراین، مقصود مراغی از قید «تلخیص»، گزارش تاریخ و معرفی مساجد و اماکن مدینه بهصورت مختصر و با رعایت ایجاز است. | ||
==محتوای کتاب== | ==محتوای کتاب== |
ویرایش