زید بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها

مادر او امّ ولدی است که [[مختار ثقفی]] به امام سجاد(ع) هدیه داده بود. در زمان تولدش اختلاف نظر وجود دارد؛ اما با توجه به سن وی در هنگام شهادت، حدود 80قمری متولد شد.<ref>تاریخ مدینة دمشق، ج19، ص45.</ref> نامش با قیامش علیه [[امویان]] ماندگار شده است. زید بن علی را محدثی فقیه و سخنوری پرهیزگار و راویِ امام سجاد(ع) و [[امام محمد باقر(ع)|باقر(ع)]] دانسته‌اند. همچنین [[امام صادق(ع)]] از او روایت کرده است.<ref>تاریخ مدینة دمشق، ج19، ص45.</ref>  

مشهورترین تألیف او کتابی فقهی است با عنوان "فقه زید الشهید" یا "المجموع الکبیرة"<ref>الذریعة إلی تصانیف الشیعة، ج16، ص293.</ref> ؛ برخی به آن "مسند الامام زيد" نیز می‌گویند.<ref>مسند الامام زيد، ص17.</ref> این کتاب مانند بسیاری از کتب فقهی بخشی از آن به [[کتاب الحج]] اختصاص داده شده است.<ref>مسند زید بن علی، ص220.</ref> "[[مناسک الحج]]"<ref>الذریعة إلی تصانیف الشیعة، ج22، ص262.</ref> نیز کتابی دیگر در موضوع حج به او نسبت داده شده است. برخی آثار او به این شرح است:

* قرائة [[امام علی(ع)|امیرالمؤمنین]]<ref>الذریعة إلی تصانیف الشیعة، ج17، ص54.</ref>

* تفسیر غریب القرآن<ref>الذریعة إلی تصانیف الشیعة، ج20، ص245.</ref>

* مدخل إلی القرآن  و تفسیر مواضع مختارة<ref>أعلام المؤلفین الزیدیة، ص 440 – 422.</ref>

* مجموع کتب و رسائل الإمام زید بن علي<ref>شامل الإیمان و المنع من تسمیة الفاسق مسلما، جواب علی واصل بن عطا فی الإمامة، حقوق الله علی الخلق، الرد علی المجبرة، الرد علی المرجئة، الرسالة الناصحة و الحقوق الواضحة، الرسالة المدنیة، الرسالة الشافیة، رسالة الإمام زید إلی علماء الأمة، مناظرة أهل الشام، المواعظ الحکم، کتاب دعوته، کتاب الإمام زید إلی أهل الکوفة، کلام له في صفة الإمام و کیف یکون و.... أعلام المؤلفین الزیدیة، ص421 و 422</ref>

طبق گزارش [[آقابزرگ تهرانی|آقابزرگ]]، این کتاب، مشهور به "منهاج الحاج" در سی باب تدوین شده که نخستین باب آن "الاحرام" و آخرین آن "کراهة اخذ الشعر اذا دخل شوال" بوده است. این کتاب با اسناد گوناگون روایت شده؛ از جمله توسط محمدبن منصوربن یزید مرادی کوفی (290ق.) از کتاب الأمالی امام احمد بن عیسی (157-247ق.)، نوه‌ی زید شهید<ref>الذریعة إلی تصانیف الشیعة، ج22، ص263.</ref> ؛ نسخه‌ای از این کتاب، نزد [[سید هبة‌الدین شهرستانی]] بوده که کاتب آن کمال‌الدین علی‌بن عبدالله محبشه و تاریخ کتابت، هفتم رمضان ۱۰۸۵ بوده است.<ref>الذریعة إلی تصانیف الشیعة، ج22، ص263.</ref> بنابر اطلاعات استاد سید محمدرضا جلالی، این رساله، توسط امام محمد باقر(ع)، زید شهید و حسین اصغر، فرزندان امام سجاد(ع) و به نقل از ایشان، روایت شده است.