مرقد صافی صفا: تفاوت میان نسخه‌ها

در این مقبره، قبری وجود دارد که به «[[صافی صفا]]» منسوب است. دیلمی در «[[ارشاد القلوب]]» خود، نقل کرده است که روزی [[حضرت امیرمؤمنان(ع)]] کنار صحرای نجف نشسته بود. ناگاه دید ناقه سواری، جنازه‌ای را جلوی خود گرفته است و به سوی نجف می‌آید. چون نزدیک شد، به حضرت سلام کرد. حضرت پاسخ سلامش را داد و از او پرسید: «از کجا می‌آیی؟» گفت: «از [[یمن]]».  گفت: «این جنازه کیست؟» گفت: «جنازه پدرم است. آورده‌ام در این سرزمین دفن کنم».  حضرت فرمود: «چرا او را در شهر خود، دفن نکردید؟» گفت: «پدرم چنین وصیت کرد و گفت: مردی در آنجا دفن خواهد شد که به [[شفاعت]] او مثل تعداد ربیعه و مُضر (دو قبیله بزرگ عرب) آمرزیده می‌شوند».  حضرت فرمود: «آن مرد را می‌شناسی؟» گفت: «نه».  حضرت، چند مرتبه فرمود: «به خدا! آن مرد، منم. حال برخیز و پدرت را به خاک بسپار». <ref>ارشاد القلوب، صص ٣٩٠ و ٣٩١.</ref> می‌گویند قبری که در مقبره صافی صفا است، قبر همان مرد است.