۵٬۱۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>'
جز (removed Category:امامزادگان استان مازندران using HotCat) |
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
ساختمان بقعه به‌صورت هشت ضلعی با گنبد کلاه درویشی هشت ترک و ارتفاع ٢٠ متر است که در چهار جهت درهایی دارد. اضلاع خارجی بنا با طاق‌نماها و قاب‌بندی مستطیل شکل و در بالا با تزئینات طاق‌نمایی شکل، نماسازی شده است. در دوره‌های بعدی، بناهایی از جمله مسجد و کفش کن به بنای اصلی افزوده شده است. داخل بنای اصلی و بر دیوار مسجد، گچ‌بری‌های ظریفی دیده می‌شود که در نوع خود بی‌نظیر است. در این امامزاده، چهار در و یک صندوق قدیمی با کتیبه‌های تاریخی وجود دارد. | ساختمان بقعه به‌صورت هشت ضلعی با گنبد کلاه درویشی هشت ترک و ارتفاع ٢٠ متر است که در چهار جهت درهایی دارد. اضلاع خارجی بنا با طاق‌نماها و قاب‌بندی مستطیل شکل و در بالا با تزئینات طاق‌نمایی شکل، نماسازی شده است. در دوره‌های بعدی، بناهایی از جمله مسجد و کفش کن به بنای اصلی افزوده شده است. داخل بنای اصلی و بر دیوار مسجد، گچ‌بری‌های ظریفی دیده می‌شود که در نوع خود بی‌نظیر است. در این امامزاده، چهار در و یک صندوق قدیمی با کتیبه‌های تاریخی وجود دارد. | ||
براساس تاریخ کتیبه‌های بیان شده، سیدشمس‌الدین بابلکانی، این‌بنا را در قرن نهم ه. ق ساخته است؛ بنابه روایتی گویا سر امامزاده ابراهیم آمل یا امامزاده ابراهیم قریه «ماجر کجور» - از اولاد امام کاظم(ع) در این بنا مدفون است. ازاین‌رو محل مجاور آن را مشهد سر می‌خوانند. این بنا به شماره 343 به ثبت تاریخی رسیده است. <ref>از آستارا تا استرآباد، ج4، ص٢6٠-٢٧٠؛ فهرست بناهای تاریخی ایران، ص١١6؛ بناهای آرامگاهی، ص٩٣.</ref> | براساس تاریخ کتیبه‌های بیان شده، سیدشمس‌الدین بابلکانی، این‌بنا را در قرن نهم ه. ق ساخته است؛ بنابه روایتی گویا سر امامزاده ابراهیم آمل یا امامزاده ابراهیم قریه «ماجر کجور» - از اولاد امام کاظم(ع) در این بنا مدفون است. ازاین‌رو محل مجاور آن را مشهد سر می‌خوانند. این بنا به شماره 343 به ثبت تاریخی رسیده است.<ref>از آستارا تا استرآباد، ج4، ص٢6٠-٢٧٠؛ فهرست بناهای تاریخی ایران، ص١١6؛ بناهای آرامگاهی، ص٩٣.</ref> | ||
==آثار تاریخی== | ==آثار تاریخی== | ||
درِ دولنگه ورودی مسجد امامزاده، ٢/٣٨ متر ارتفاع و ٨٢ سانتی‌متر پهنا دارد. هر لنگه شامل سه قسمت اصلی و دو بائو در طرفین و قاب، گره و حاشیه‌های کنده‌کاری شده است. بر پاسار بالای لنگه سمت راست این در، نام بانی: «بی‌بی فضّه خاتون بنت امیر صاعد» و بر پاسار پایین لنگه سمت راست: «عمل استاد علی بن استاد علی بن استاد فخرالدین بن استاد علی نجّار کتبه احمد ابن حسین سیاه‌پوش» و بر پاسار پایین لنگه سمت چپ، «تمّت فی شهر محرم الحرام فی سنة ست و تسعمائه هجرة النبویه(ع)» (906ه. ق) نگاشته شده است. | درِ دولنگه ورودی مسجد امامزاده، ٢/٣٨ متر ارتفاع و ٨٢ سانتی‌متر پهنا دارد. هر لنگه شامل سه قسمت اصلی و دو بائو در طرفین و قاب، گره و حاشیه‌های کنده‌کاری شده است. بر پاسار بالای لنگه سمت راست این در، نام بانی: «بی‌بی فضّه خاتون بنت امیر صاعد» و بر پاسار پایین لنگه سمت راست: «عمل استاد علی بن استاد علی بن استاد فخرالدین بن استاد علی نجّار کتبه احمد ابن حسین سیاه‌پوش» و بر پاسار پایین لنگه سمت چپ، «تمّت فی شهر محرم الحرام فی سنة ست و تسعمائه هجرة النبویه(ع)» (906ه. ق) نگاشته شده است. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
«[[سیدمهدی بن مصطفی تفرشی]]» در این باره می‌گوید: | «[[سیدمهدی بن مصطفی تفرشی]]» در این باره می‌گوید: | ||
ابراهیم بن حسین بن علی بن عبیدالله <ref>از آستارا تا استراباد، ج4، ص٢6٠ - ٢٧٠؛ فهرست بناهای تاریخی ایران، ص١١6؛ معماری تیموری در ایران و توران، ص6٢6 - 6٢٨ و ٩٩٧؛ فهرست بناهای تاریخی و اماکن باستانی ایران، ص١٨٠؛ بناهای آرامگاهی، ص٩٢.</ref> بن حسین الاصغر بن امام زین العابدین علی بن الحسین(ع)، در طبرستان مقتول شد. در مشهد سر مازندران امامزاده ابراهیم است. برخی می‌گویند سر اوست و بدنش در ناجر کجور است. محتمل است این ابراهیم باشد....<ref>بدایع الانساب فی مدفن الاطیاب، ص٨ و ٩.</ref> | ابراهیم بن حسین بن علی بن عبیدالله<ref>از آستارا تا استراباد، ج4، ص٢6٠ - ٢٧٠؛ فهرست بناهای تاریخی ایران، ص١١6؛ معماری تیموری در ایران و توران، ص6٢6 - 6٢٨ و ٩٩٧؛ فهرست بناهای تاریخی و اماکن باستانی ایران، ص١٨٠؛ بناهای آرامگاهی، ص٩٢.</ref> بن حسین الاصغر بن امام زین العابدین علی بن الحسین(ع)، در طبرستان مقتول شد. در مشهد سر مازندران امامزاده ابراهیم است. برخی می‌گویند سر اوست و بدنش در ناجر کجور است. محتمل است این ابراهیم باشد....<ref>بدایع الانساب فی مدفن الاطیاب، ص٨ و ٩.</ref> | ||
به ظاهر تفرشی این‌مطلب را از [[ابوالحسن عمری]] نقل کرده است؛ زیرا او می‌نویسد: علی بن عبیدالله بن حسین اصغر، صاحب فرزندان زیادی بوده که از جمله آنان، محمد بن حسن که محدّثی جلیل‌القدر است که به‌همراه برادرش ابراهیم به‌شهادت رسید و نسلی از ایشان باقی نمانده است.<ref>المجدی فی انساب الطالبیین، ص١٩٧.</ref> | به ظاهر تفرشی این‌مطلب را از [[ابوالحسن عمری]] نقل کرده است؛ زیرا او می‌نویسد: علی بن عبیدالله بن حسین اصغر، صاحب فرزندان زیادی بوده که از جمله آنان، محمد بن حسن که محدّثی جلیل‌القدر است که به‌همراه برادرش ابراهیم به‌شهادت رسید و نسلی از ایشان باقی نمانده است.<ref>المجدی فی انساب الطالبیین، ص١٩٧.</ref> | ||