محمد بن موسی کاظم(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

بقعه مطهره سید امیرمحمد، مضجع آن حضرت است. پدر بزرگوارش حضرت موسی بن جعفر(ع) است و با برادرش حضرت شاهچراغ از یک مادرند. آن حضرت از اهل فضل و تقوا، قائم اللیل و صائم النهار بود. در عهد خلفا به شیراز آمد و در آن‌جا منزوی شد. گویند از حق الکتابه کلام الله مجید، بسیاری از بندگان را آزاد فرمود. <ref>آثار العجم، ص44٨.</ref>

فرصت الدوله درباره اینکه آن حضرت را شهید کرده‌اند یا به مرگ طبیعی از دنیا رفته است، اقوال گوناگونی را که در منابع به آن برخورده، بیان می‌کند، ولی به جزئیات آن اشاره‌ای نمی‌کند. <ref>همان، ص44٩.</ref>

وکان محمد بن موسی من اهل الفَضل و الصَلاح اخبرنی ابومحمّد الحسن بن محمد بن یحیی، قال، حَدَثنی جدّی، قال حَدَثتنی‌هاشمیة مولاة رقیه بنت موسی (علیه‌السّلام) قالت: کان محمد بن موسی صاحب وضوء و صلوة و کان لیله کلّه یتوضاُ و یصلی، فَنَسمع سکب الماء والوضوء ثم یصلی لیلا، ثم یَهدا ساعة فیرقد و یقوم، فنسمع سکب الماء والوضوء ثم یصلی لیلا...، فلایزال لیله کذلک حتّی یصبح و ما رایته قطّ الّاذکرت قول الله تعالی (کٰانُوا قَلِیلاً مِنَ اللَّیْلِ مٰا یَهْجَعُونَ). <ref>الارشاد، ج٢، ص٣٠٣.</ref>

یکی دیگر از برادران [[امام رضا(ع)]] به‌نام احمد بن موسی، چون از حیله [[مامون]] آگاه شد، همراه سه هزار تن (به روایتی دوازده هزار) از بغداد (مدینه) قیام کرد. کارگزار مامون در شیراز به نام [[قتلغ خان]]، به امر خلیفه با او به مقابله برخاست و پس از کشمکش‌هایی او و برادرش «محمد عابد» و یارانش را به شهادت رساند. <ref>قیام سادات علوی، ص١6٩؛ اعیان الشیعه، ج١١، ص٢٨6؛ بحارالانوار، ج٨، ص٣٠٨؛ زندگانی سیاسی هشتمین امام، ص٢١4.</ref>