انتفاضه شعبانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

انتفاضه شعبانیه (ویرایش)

نسخهٔ ‏۱۰ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۱۱

۹٬۱۱۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۰ اکتبر ۲۰۱۹

←‏روزشمار انتفاضه در نجف

دیداریویکی‌متن

Abbasahmadi1363

Automoderated users

۱۵٬۶۱۴

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{در دست ویرایش|ماه=[[مهر]]|روز=[[۱۷]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363  }}
@@ خط ۴۶: / خط ۴۵: @@
 ==پس از انتفاضه==
 پس از شكست انتفاضه ١٩٩١م. و استقرار دوباره صدام و در حالى كه حوزه نجف سكوت خود را شكسته بود، فشارها بر حوزه نجف بیشتر شد.  رژيم بعث، سعی کرد با مطرح کردن مرجعيت عربى، در مقابل مراجع ايرانى، شكافى را در نهاد مرجعيت به وجود آورد.<ref>١٩. Gilles kepel, p٢٣٢</ref> با درگذشت آیت‌الله خویی و ترور برخی از بزرگان حوزه مانند آیت‌الله غروی و بروجردی، کار برای انقلابیان سخت‌تر شده و آیت‌الله سیستانی، به عنوان رهبر جدید حوزه علمیه نجف، رهبری آن دوران را به عهده گرفت.<ref>اسلام السياسى فى العراق بعد سقوط صدام حسين, ص٨۶.</ref>
+== علت‌های شکست ==
+انقلاب مردم عراق در شعبان سال ١۴١١ق. به شكست خورد و به هدف اصلى خود كه اسقاط دولت [[صدام]] بود، نرسيد. برخی از علت‌های اين ناكامى از اين قرار است:
+'''ترس و وحشت مردم'''
+وحشيانه برخورد كردن [[حزب بعث|بعثى‌ها]] در سركوب انتفاضه، دلهره شديدى در دل مردم انداخت. استفاده ارتش از سلاح‌هاى سنگين، بر اين هراس افزوده بود؛ مانند موشك‌هاى زمين به زمين، تانك‌ها، زره‌پوش‌ها، توپخانه و نيروى هوايى. دولت، مردم را تهديد به استفاده از سلاح‌هاى شيميايى و ميكروبى كرد و مردم احتمال عملی کردن آن را دور از ذهن نمی‌دانستند.
+'''تخریب زیرساخت‌ها'''
+نيروهاى نظامى به بهانه حمله به مردم، زيرساخت‌هاى كشاورزى و صنعتى و راه‌هاى ارتباطى سر راه خود را از بين مى‌بردند. انهدام انبارهاى مواد غذايى و وسايل ضرورى و محاصره مردم، زندگی آنان را فلج كرده بود.
+'''نبود برنامه‌ریزی در روند انتفاضه'''
+انقلاب مردم در عراق، ناگهانی و غیرقابل کنترل بود. این وضعیت پس از سال های دراز، فشار شدید صدام طبیعی بود. گسترده شدن ابعاد این حادثه و پراکندگی آن نمی گذاشت این انقلاب در یک مسیر معین قرار بگیرد و شاید نظم دادن به این حرکت خودجوش غیرممکن بود.
+در نتیجه، هماهنگی لازم میان سران قیام در شهرهای گوناگون وجود نداشت و این بی اطلاعی از میزان پیشرفت مردم، به شکست قیام انجامید و حتّی تحرّکات کردها عیه دولت در اقلیم کردستان عراق نیز به زوال گرایید.
+'''نفوذ بعث در بین انقلابی‌ها'''
+عدم آموزش کافی انقلابیون در حفاظت اطلاعات، منجر به نفوذ بعثی ها در حلقه های صفوفشان شد و از این طریق سَران مجاهدین را شناسایی کرده و خانواده های آنان را ربوده و منازلشان را سوزاندند تا رهبران انتفاضه را برای تخلیه اطلاعات و عبرت دیگران تحت شکنجه روحی و جسمی قرار دهند. یکی از شگردهای ضد اطلاعاتی حزب بعث، ایجاد دودستگی و اختلاف میان مردم بود و به این وسیله، آنان را از ادامه پیمودن مسیرشان سست عقیده می کردند. این وضعیت باعث شده بود تا مردم به سرعت فریب بخورند؛ مثل این که دولتی ها شایعه کردند اگر مردم پایگاه های نظامی را به رژیم بازگردانند، سازمان اطلاعات از آنان درمی گذرد و می بخشد، ولی وقتی به هدفشان می رسیدند، نقض وعده کرده و همه آنان را به قتل می رساندند.
+'''کمک دولت ها به صدام'''
+انقلابیونی که برای درخواست کمک به برخی کشورهای عربی همسایه رفته بودند، نه تنها پاسخ مثبت نشنیدند، بلکه از بازگشت به خاک عراق منع شدند. برخی دیگر از کشورهای عربی، عراقیان مهاجر را برای چند روز پشت مرزها نگه داشتند. برخی کشورها نیز که در روزهای ابتدایی انتفاضه، قول یاری داده بودند، بی وفایی نشان دادند تا این که انتفاضه به شکست انجامید. [[آل سعود|دولت سعودی]]، به صدور چند بیانیه اکتفا کرد. [[اردن]] نیز اطّلاعات فراریان به این کشور را در اختیار نیروهای امنیتی عراق گذاشت. [[ترکیه]] نیز کمک قابل توجهی به انتفاضه نکرد و مرز خود را فقط برای پذیرش کردها، آن هم به شکل محدود باز کرد. تنها [[ايران|جمهوری اسلامی ایران]] مرزهای غربی خود را برای استقبال از صدها هزار مهاجر عراقی باز کرد.
+'''خیانت برخی گروه های سیاسی'''
+برخی گروه های سیاسی به مذاکره با صدام پرداخته و سپس همراه او در کنفرانس مطبوعاتی، با موضوع تعدد احزاب سیاسی سخن گفته و آزادی بیان و انتخابات را نماد بارز آزادی در عراق برشمردند. مردم عراق این مذاکرات را محکوم کرده و آن را ساختگی دانسته و اظهار داشتند که این گفت وگوها برای ایجاد شکاف میان صفوف مردم انجام شده و دولت می خواهد ذهن ها را از جنایات خود در سرکوب انتفاضه دور کند.<ref>نقش نجف اشرف در تمدن بشری، ج۲، ص۳۶۹.</ref>
+== نقض حقوق بشر ==
+جنایات حزب بعث در روزهای انتفاضه، اعلامیه جهانی حقوق بشر (1984م)، پیمان تحریم نسل کشی (1946م) و بیانیه حمایت از بیماران و زخمیان (1949م)، را نقض کرد. برخی از موارد نقض حقوق بشر توسط [[صدام]] در انتفاضه شعبانیه عبارت است از:
+اعدام بدون محاکمه قانونی؛
+شکنجه های طاقت فرسا؛
+بازداشت خودسرانه مردم بر پایه گمان؛
+استفاده از زنان و کودکان به عنوان سپر انسانی؛
+گلوله باران حرم های [[آستان مقدس امام حسین(ع)|امام حسین(ع)]] و [[آستان مقدس امام علی(ع)|امام علی(ع)]]؛
+تسلّط دولت بر ملّت بدون انتخابات آزاد؛
+کشتن خانواده ها به طور دسته جمعی؛
+برخورد با مردم، بر پایه طایفه گری، مذهب و قومیت؛
+محروم کردن شهرهای معترض، از مواد غذایی، خدمات پزشکی و دیگر امکانات؛
+مُثله کردن پیکرها یا آویزان کردن آنها جلوی درب خانه ها و منازلشان؛
+حمله به بیمارستان و کشتن بیماران، پزشکان و پرستاران؛
+کشتن فرزندان مقابل چشم پدر و مادر و تجاوز به بانوان و دختران جلوی چشم پدران و برادران؛
+کشتن مخالفین در [[حله|حلّه]] و [[ناصریه]] با دست و پای بسته و انداختن جسدها در نهر، در حالی که جسمی سنگین به پای ایشان بسته شده بود؛
+کشتن انقلابیون با بستن دو پای آنان به دو اتومبیل و حرکت اتومبیل ها در دو جهت مختلف؛
+پرتاب از ارتفاع توسط بالگرد؛
+انداختن مظنونان به شرکت در انقلاب، به درون کوره های آجرپزی؛
+به قتل رساندن زنان حامله با وارد کردن ضربه به شکم آنان؛
+قرار دادن مجازات قطعی اعدام برای شرکت کنندگان در تظاهرات و اعتصابات ضددولتی؛
+به کارگیری گازهای سمّی و بمب های ناپالم و فُسفری (ساخت آمریکا) به خصوص در [[نجف]] و [[کربلا]]، در روزهای هشتم تا دهم مارس 1991م؛
+منفجر کردن کتاب‌خانه‌های مهّمی در نجف و کربلا که بعضاً دارای نسخه های تاریخی بود؛ مانند کتابخانه آیت الله العظمی حکیم و کتابخانه دارالعلم؛
+اعدام دسته جمعی انقلابیون و دفن آنها در گورهای دسته جمعی؛
+غارت خانه ها و مغازه های مردم و سپس تخریب آنها.
+تعقیب فعالان سیاسی تا بیرون مرزها در [[آل سعود|سعودیه]] و [[اردن]] ادامه داشت و در نتیجه، همه آنان بازداشت و پس از بازگرداندن به عراق، اعدام شدند.
+== ویرانی مزارها ==
+در اثنای انتفاضه، قبر مؤمنان در [[قبرستان وادی‌ السلام|وادی السّلام]] و مرقد [[سید ابوالحسن اصفهانی]] و آیت الله حکیم و [[عبدالله مامقانی]] مورد اصابت خمپاره و موشک قرار گرفت.
 ==روزشمار انتفاضه در نجف==