انتفاضه شعبانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

==آغاز انتفاضه شعبانیه==

انتفاضه شعبانیه، یک روز پس از اعلام آتش‌بس بین [[عراق]] و [[آمریکا]]، در ۱۴ شعبان ۱۴۱۱ق. (اول مارس ١٩٩١م) و با شلیک یک گلوله تانک، از سوی یکی از ارتشیان بازگشته از جنگ با کویت، به تصویر دیواریِ صدام در میدان سعد [[بصره]]، آغاز شد و دامنه آن به دیگر شهرهای شیعه‌نشین کشیده شد. در این انقلاب، بیشتر مناطق شیعه‌نشین، از جمله بصره، [[ناصریه]]، [[عماره]]، [[کربلا]] و [[نجف]] به دست معترضان افتاد. علت موفقیت آغازینِ این انقلاب، ضعف دولت صدام در پی شکست اشغال کویت، حمله آمریکا به عراق و فرار سربازان عراقی بود. شیعیان که سال‌ها در خفقان بودند، ضعف دولت را فرصتی مناسب برای انقلاب دیدند.<ref name=":1" />  

از سویی کردها نیز در شمال عراق مناطق کردنشین را از دست نیروهای صدام خارج کردند. این انقلاب بیشتر به صورت خودجوش عمل می‌کرد و نمی‌توان آن را به نام هیچ‌یک از گروه‌ها و احزاب ثبت کرد. یکی از عوامل پیروزی‌های اولیه این انقلاب، دستور ممنوعیت پرواز هواپیماهای عراقی توسط آمریکا بود که طبق آن، از هرگونه پرواز هواپیما و بالگرد عراقی بر فراز عراق جلوگیری می‌شد.<ref name=":1">برنامه «بلاحدود»، شبکه الجزیره، با حضور عبدالله النفیسی، ١٨/٩/٢٠٠٢.</ref>  

==سرکوب انتفاضه==

نبرد در [[کربلا]] برای [[صدام]] بسیار سنگین پیش می‌رفت و ارتش عراق را با مشکل روبه‌رو ساخته بود.<ref name=":8">جایگاه و نقش عشایر در تحولات سیاسی عراق، مجله مطالعات خاورمیانه، شماره ۵۷، ص۹۱.</ref> یکی از دلایل آن منع پرواز هواپیما و بالگرد عراقی توسط [[آمریکا]] بود. آمریکا پس از مدتی به صدام اجازه داد بالگردهایش را به پرواز درآورد؛ دلیل این اجازه، خراب بودن راه‌های بازگشت سربازان عراقی از [[کویت]] اعلام شد.<ref>صدام؛ زندگی مخفی، ص۴٠٧.</ref> برخی بر این باورند که دلیل اعلام شده، بهانه بوده و دلیل اصلی آن نگرانی آمریکا از موفقیت خیزش [[شیعه|شیعیان]] بوده است.<ref name=":1" /> بمباران هوایی با استفاده از بمب‌های تاپالم تلفات زیادی به معترضان وارد کرد<ref name=":8" /> و اینگونه، کشتار شیعیان جنوب آغاز شد.<ref name=":6">شیعیان عرب؛ مسلمانان فراموش شده، ص٢١٢و٢١٣.</ref>  تانک‌های ارتش عراق زیر نظر حسین کامل، داماد صدام در حالی که پرچم‌هایی با شعار «لا شیعة بعد الیوم»{{یادداشت|برگردان فارسی آن: «پس از امروز، دیگر شیعه‌ای باقی نخواهد ماند.»}} حمل می‌کردند، عملیات نسل‌کشی شیعیان را آغاز کردند.<ref name=":6" /> با شکست انتفاضه در کربلا پس از ۱۴ روز از شروع انتفاضه، ارتش عراق در منطقه مثلثی شکل بین [[حله]]، کربلا و [[نجف]] متمرکز شد و پس از حله به سمت نجف حرکت کرد.<ref name=":8" /> پس از چهار روز مقاومت مردم نجف، وارد شهر شده و آیت‌الله خویی را ربود.<ref name=":3">پایگاه مؤسسة الخوئی الإسلامیة.</ref> سرانجام نیروهای بعثی بر اوضاع مسلط شده و انقلاب را در جنوب عراق سرکوب کردند. برخی این سرکوب را با چراغ سبز بوش پدر دانسته‌اند.<ref name=":3" /> به گفته علی حسن المجید، ارتش عراق طی سه هفته ٣٠٠هزار نفر را کشت. این نسل‌کشی حتی برخی از طرف‌های غیر سیاسی شیعه و غیر شیعه را به حرکت واداشت.<ref name=":6" />

==علت‌های شکست==

انقلاب مردم [[عراق]] به شکست انجامید و به هدف اصلی خود که ساقط کردن دولت [[صدام]] بود، نرسید. علت‌های این ناکامی را اینگونه برشمرده‌اند:

===آیت‌الله سبزواری و صدر===

در این میان، جز آیت‌الله خویی، عالمان و فقیهان دیگری نیز رهبری این حرکت مردمی را به دست گرفتند. مقتدی صدر در مصاحبه‌ای، آیت‌اللّه [[سید عبدالاعلی سبزواری]] و پدرش، [[سید محمد صدر]] را از پیش‌قدمان رهبری انتفاضه و فتوای جهاد دانسته است.<ref name=":3" /> سید محمد صدر، در بیانیه‌ای مردم را به یاری انقلاب اسلامی عراق دعوت کرد. وی پیش از این چنان شهرتی نداشته، با صدور این بیانیه، در میان مردم شناخته شد. برخی بیانیه آیت‌الله سبزواری را برخلاف بیانیه آیت‌الله خویی، بسیار حماسی دانسته‌اند.<ref name=":2" />

در اثنای انتفاضه، حرم‌های [[آستان مقدس امام حسین(ع)|امام حسین(ع)]] و [[آستان مقدس امام علی(ع)|امام علی(ع)]] توسط نظام بعث گلوله‌باران شد.<ref name=":4">نقش نجف اشرف در تمدن بشری، ج۲،ص۳۶۹.</ref> در نامه [[صدام]] خطاب به فرماندهان عملیات سرکوب انتفاضه، که بعدها به دست آمد، [[کربلا]] رأس فتنه خوانده شده و اگر شکست انتفاضه، منوط به انهدام کربلا شود، دستور به ویران کردن شهر، حتی ویران کردن ضریح امام حسین(ع) داده شده است.<ref name=":5">انتفاضه شعبانیه در کربلا، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۰ و ۱۱، ص۱۷۸-۲۰۲۰؛ با استفاده از کتابهای: انتفاضه شعبانیه، نوشته صفاءالدین تبرّائیان؛ الانتفاضة الشعبانیة فی کربلا، نوشته سید سلمان هادی طعمه؛ لازم به ذکر است استاد آل طعمه دست نوشت اثر خود را به تحریریه فصلنامه فرهنگ زیارت سپرد و در این نوشتار، منتخبی از این اثر به فارسی برگردان شد.</ref>

بر پایه گزارش‌ها، حسین کامل، داماد صدام وارد حرم امام حسین(ع) شد،{{یادداشت|حسین کامل، داماد صدام و از اندک افرادی بود که اجازه داشت مسلح به ملاقات صدام برود.}} در برابر بارگاه او ایستاده و فریاد کشید: «من حسینم و تو نیز حسینی! به زودی مشخص خواهد شد چه کسی غالب و چه کسی مغلوب است!» سپس به یکی از افسرانش که از اهالی موصل است، دستور داد تا گلوله توپی به سمت ضریح امام حسین(ع) شلیک کند؛ او سرپیچی کرده، خود را اهل موصل و ملتزم به باورهای شناخته شده دانسته و حرم امام حسین(ع)را مسجدی از مسجدهای خدا معرفی کرد. معاون حسین کامل نیز از دستور وی سرپیچی کرد. حسین کامل، با سلاح کمری، هر دو افسر را کشته و خود سوار بر تانکی شده، به سوی حرم امام حسین(ع) حرکت می‌کند و به افسر درجه‌دار دیگری دستور می‌دهد تا به سوی حرم حضرت عباس(ع) شلیک کند.  

به دستور حسین کامل درهای حرم امام حسین(ع) به روی مردمی که در آن پناه گرفته‌اند، بسته می‌شود. به گفته شاهدان، حسین کامل در وسط صحن می‌ایستد و فریاد می‌کشد: «هرکس می‌خواهد زنده بماند، در کنار من بایستد و هر کس می‌خواهد بمیرد، در کنار ضریح حسین بایستد تا او نجاتش دهد!» پیرمردی از بین جمعیت بیرون آمده، در کنار ضریح می‌ایستد. به دنبالش زنی به همراه کودکی آمده و در کنار پیرمرد قرار می‌گیرند. حسین کامل دستور می‌دهد تا درهای حرم را باز کنند. جمعیت حاضر بیرون رفته و آن سه تن در کنار ضریح به شهادت می‌رسند. حسین کامل سه روز در حرم امام حسین(ع) ماند و در این مدت با کفش به روضه منوره حسینی آمد و شد داشت. او شخصی را به عنوان مؤذن حرم انتخاب کرد و دستور داد [[اذان و اقامه|اذانی]] به شیوه متداول [[اهل سنت]] در پنج وعده و با حذف شهادت به ولایت [[امام علی(ع)]] و تغییرات دیگر گفته شود. این شیوه از ۲۶ شعبان تا ۱۰ ذی‌القعده ادامه داشت.

سربازان و فرماندهان این جنایت، در کنار حرم‌های تخریب شده امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) پایکوبی کردند و با چهره‌هایی خندان عکس یادگاری گرفتند. بعثی‌ها، پس از انتفاضه در مقابل درهای حرم امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) دیواری از گچ و آجر ساختند تا کسی به زیارت نرود. درِ این دو حرم، شش ماه بر روی زائران بسته ماند و پس از این مدت، تنها برای ساعاتی پیش از ظهر به روی مشتاقان باز می‌شد.  

==نقض حقوق بشر==

*قرار دادن مجازات قطعی اعدام برای شرکت کنندگان در تظاهرات و اعتصابات ضددولتی؛

*به کارگیری گازهای سمّی و بمب‌های ناپالم و فُسفری (ساخت آمریکا) به خصوص در [[نجف]] و [[کربلا]]، در روزهای هشتم تا دهم مارس 1991م؛

*اعدام دسته جمعی معترضان و دفن آنها در گورهای دسته جمعی؛

*غارت خانه‌ها و مغازه‌های مردم و سپس تخریب آنها.

*'''من پسر صدام بودم'''، لطیف یحیی، ترجمه عباس رضوانخواه و افشین رضاپور، انتشارات چنار، ١٣٨۴ش. ص٢٣٣ - ٢۵٢.

*'''نقش نجف اشرف در تمدّن بشری'''، ولید حلی،

*'''The Iraq War The Rigional Impacton Shiites ، Kurds ، Sunnid Arab, Raphael Israeli''', Sussex Academic Press, Brightan. Portland, 2004