←نگاشته‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
وی در دمشق از محضر اساتیدی چون [[ابن ابی‌الیسر]] (م.۶۷۲ق.)، [[کمال بن عبدزاده]] (م.۵۸۹ق.)، [[مجد بن عساکر]] (م.۶۹۹ق.)، [[یحیی بن صیرفی]] (۶۷۸م.ق.)، [[احمد بن ابوالخیرزاده]] (م.۵۸۹ق.) و [[قاسم بن ابی‌بکر اربلی]] (م.۶۸۰ق.) بهره برد. برخی مشایخ وی را بیش از ۲۰۰ نفر دانسته‌اند<ref>ابن تیمیة حیاته عقائده، ص۵۸-۵۹. </ref> که در میان ایشان زنان [[محدث|محدّث]] نیز به چشم می‌خورند.<ref>ابن تیمیة حیاته عقائده، ص۵۶. </ref> در ۱۷ سالگی صاحب کرسی تدریس و [[فتوا]] گردید<ref>العقود الدریه، ص۷۱.</ref> و با مرگ پدرش (م.۶۸۲ق.) در [[دار الحدیث سکریه]] در محله [[قصاعین]] دمشق به تدریس پرداخت و با اقبال دانشمندان زمان روبه‌رو شد.<ref>البدایة و النهایه، ج۱۳، ص۳۰۳. </ref> احمد بن نعمه (م.۶۹۴ق.) آخرین استاد وی، اجازه فتوای او را صادر کرد.<ref>عقد الجمان، ج۳، ص۲۸۵. </ref> یک سال بعد در روزهای [[جمعه]]، به مدت دو سال، در [[مسجد جامع اموی]] به تدریس تفسیر [[قرآن]] پرداخت.<ref>البدایة و النهایه، ج۱۳، ص۳۰۳. </ref> با وفات [[زین الدین بن منجا]] (م.۶۹۵ق.)، ابن تیمیه به جای وی به تدریس مذهب حنبلی در [[مدرسه حنبلیه]] مشغول شد.<ref>البدایة و النهایه، ج۱۳، ص۳۴۴. </ref> | وی در دمشق از محضر اساتیدی چون [[ابن ابی‌الیسر]] (م.۶۷۲ق.)، [[کمال بن عبدزاده]] (م.۵۸۹ق.)، [[مجد بن عساکر]] (م.۶۹۹ق.)، [[یحیی بن صیرفی]] (۶۷۸م.ق.)، [[احمد بن ابوالخیرزاده]] (م.۵۸۹ق.) و [[قاسم بن ابی‌بکر اربلی]] (م.۶۸۰ق.) بهره برد. برخی مشایخ وی را بیش از ۲۰۰ نفر دانسته‌اند<ref>ابن تیمیة حیاته عقائده، ص۵۸-۵۹. </ref> که در میان ایشان زنان [[محدث|محدّث]] نیز به چشم می‌خورند.<ref>ابن تیمیة حیاته عقائده، ص۵۶. </ref> در ۱۷ سالگی صاحب کرسی تدریس و [[فتوا]] گردید<ref>العقود الدریه، ص۷۱.</ref> و با مرگ پدرش (م.۶۸۲ق.) در [[دار الحدیث سکریه]] در محله [[قصاعین]] دمشق به تدریس پرداخت و با اقبال دانشمندان زمان روبه‌رو شد.<ref>البدایة و النهایه، ج۱۳، ص۳۰۳. </ref> احمد بن نعمه (م.۶۹۴ق.) آخرین استاد وی، اجازه فتوای او را صادر کرد.<ref>عقد الجمان، ج۳، ص۲۸۵. </ref> یک سال بعد در روزهای [[جمعه]]، به مدت دو سال، در [[مسجد جامع اموی]] به تدریس تفسیر [[قرآن]] پرداخت.<ref>البدایة و النهایه، ج۱۳، ص۳۰۳. </ref> با وفات [[زین الدین بن منجا]] (م.۶۹۵ق.)، ابن تیمیه به جای وی به تدریس مذهب حنبلی در [[مدرسه حنبلیه]] مشغول شد.<ref>البدایة و النهایه، ج۱۳، ص۳۴۴. </ref> | ||
==نگاشته‌ها== | ===نگاشته‌ها=== | ||
تألیفات ابن تیمیه را بیش از ۴۰۰۰ رساله (بین چهار تا هشت برگ) دانسته‌اند.<ref>الاعلام، ج۱، ص۱۴۴.</ref> بسیاری از این آثار بدون مراجعه به منابع و با تکیه بر حافظه یا در مدت حبس نگاشته شده و نزد حاکمان و گاه شاگردان باقی مانده است. برخی تصنیفات ابن تیمیه را به سه دستة تقریر عقاید سلف مانند العقیدة الواسطیه، پاسخگو به شبهات مانند الجواب الصحیح لمن بدّل دین المسیح و ترکیبی از این دو دسته مانند کتاب الحمویه تقسیم کرده‌اند.<ref>دعاوی المناوئین، ص۴۵. </ref> این آثار در چند بخش عمده کتاب‌ها، اَمالی، رسائل و اجازه نامه‌ها گاه برای نقد و رد دانش‌ها و فرقه‌های مذهبی و کلامی همچون فلسفه، مسیحیت، جهمیه، تشیع، صوفیه و برخی فتاوای فقهی و گاه نیز در قالب پاسخ به افراد یا گروه‌ها مرقوم می‌گشت؛ چنان‌که الصارم المسلول در پاسخ به جسارت عساف نصرانی به پیامبر گرامی۹<ref>البدایة و النهایه، ج۱۳، ص۳۳۵-۳۳۶. </ref> و منهاج السنه در نقض منهاج الکرامه علامه حلّی (م.۷۲۴ق.) و تلبیس الجهمیه در شش مجلد در مصر نگاشته شده‌اند. از نگاه دیگر می‌توان بیشتر مصنفات ابن تیمیه را در دایره ردود یا پاسخ‌های عقیدتی و توحیدی به شمار آورد.<ref>المداخل الی آثار ابن تیمیه، ص۴۶.</ref> | تألیفات ابن تیمیه را بیش از ۴۰۰۰ رساله (بین چهار تا هشت برگ) دانسته‌اند.<ref>الاعلام، ج۱، ص۱۴۴.</ref> بسیاری از این آثار بدون مراجعه به منابع و با تکیه بر حافظه یا در مدت حبس نگاشته شده و نزد حاکمان و گاه شاگردان باقی مانده است. برخی تصنیفات ابن تیمیه را به سه دستة تقریر عقاید سلف مانند العقیدة الواسطیه، پاسخگو به شبهات مانند الجواب الصحیح لمن بدّل دین المسیح و ترکیبی از این دو دسته مانند کتاب الحمویه تقسیم کرده‌اند.<ref>دعاوی المناوئین، ص۴۵. </ref> این آثار در چند بخش عمده کتاب‌ها، اَمالی، رسائل و اجازه نامه‌ها گاه برای نقد و رد دانش‌ها و فرقه‌های مذهبی و کلامی همچون فلسفه، مسیحیت، جهمیه، تشیع، صوفیه و برخی فتاوای فقهی و گاه نیز در قالب پاسخ به افراد یا گروه‌ها مرقوم می‌گشت؛ چنان‌که الصارم المسلول در پاسخ به جسارت عساف نصرانی به پیامبر گرامی۹<ref>البدایة و النهایه، ج۱۳، ص۳۳۵-۳۳۶. </ref> و منهاج السنه در نقض منهاج الکرامه علامه حلّی (م.۷۲۴ق.) و تلبیس الجهمیه در شش مجلد در مصر نگاشته شده‌اند. از نگاه دیگر می‌توان بیشتر مصنفات ابن تیمیه را در دایره ردود یا پاسخ‌های عقیدتی و توحیدی به شمار آورد.<ref>المداخل الی آثار ابن تیمیه، ص۴۶.</ref> | ||