پرش به محتوا

سید محسن اعرجی: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۱۵۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۵ نوامبر ۲۰۱۹
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]


==تبار==
== ولادت ==
سید محسن اعرجی، فرزند سید حسن بن مرتضی، که به حسینی، کاظمی، بغدادی و «مقدس کاظمی» نیز معروف بود،<ref>ريحانة االدب، ج5 ،ص236.</ref> در سال ۱۱۳۰ق. در [[بغداد]] به دنیا آمد.<ref>معارف الرجال، ج2 ،ص171.</ref> پدرش روحانی و مادرش علویه بود.<ref>گلشن ابرار، ج5 ،ص174.</ref>
سید محسن اعرجی، فرزند سید حسن بن مرتضی، که به حسینی، کاظمی، بغدادی و «مقدس کاظمی» نیز معروف بود،<ref>ريحانة االدب، ج5 ،ص236.</ref> در سال ۱۱۳۰ق. در [[بغداد]] به دنیا آمد.<ref>معارف الرجال، ج2 ،ص171.</ref> پدرش روحانی و مادرش علویه بود.<ref>گلشن ابرار، ج5 ،ص174.</ref>


خاندان اعرجی یا آل اعرجی، یکی از خاندان‌های برجسته و بزرگ [[شیعه]] شمرده شده است. نسب این خاندان به عبیدالله اعرج، فرزند حسین اصغر، پسر [[امام سجاد(ع)]] می‌رسد. حسین اصغر، از محدثان و عالمان دوره خود بوده و  از عمه‌اش [[فاطمه بنت الحسن(ع)|فاطمه]]، دختر [[امام حسن(ع)]] و برادر خود، [[امام باقر(ع)]] حدیث نقل کرده است. او دارای چهر پسر بوده و مستجاب الدعوه خوانده شده است. وی در [[مدینه]] درگذشته و در قبرستان [[بقیع]] به دفن شد. 5 است. او به دلیل لنگ بودن یکی از پاهایش به »اعرج« مشهور شد  
== تبار ==
خاندان اعرجی یا آل اعرجی، یکی از خاندان‌های برجسته و بزرگ [[شیعه]] شمرده شده است. نسب این خاندان به عبیدالله اعرج، فرزند حسین اصغر، پسر [[امام سجاد(ع)]] می‌رسد. حسین اصغر، از محدثان و عالمان دوره خود بوده و  از عمه‌اش [[فاطمه بنت الحسن(ع)|فاطمه]]، دختر [[امام حسن(ع)]] و برادر خود، [[امام باقر(ع)]] حدیث نقل کرده است. او دارای چهر پسر بوده و مستجاب الدعوه خوانده شده است. وی در [[مدینه]] درگذشته و در قبرستان [[بقیع]] به دفن شد.<ref>گلشن ابرار، ج5 ،ص173؛ به نقل از: سید جعفر اعرجی، مناهل الغرب فی انساب العرب، ص500.</ref> عبیدالله اعرج، جد اعلای آل اعرج، یکی از فرزندان حسین اصغر بوده و به دلیل لنگ بودن یکی از پاهایش به اعرج مشهور شد.<ref>گلشن ابرار، ج5 ،ص174 و 175.</ref>
 
== تحصیلات ==
سید محسن، در نوجوانی در [[بغداد]] ، در کار تجارت بود. او در کنار تجارت، تدریس ادبیات عرب را آغاز کرده و تا نزديک چهل سالگی به این کار ادامه داد؛ سپس برای آموختن علوم دینی، به [[نجف]] کوچ کرده و از استادان آن حوزه بهره برد؛‌<ref name=":0">معارف الرجال، ج2 ،ص172.</ref> برخی از آن‌ها عبارتند از:
{{ستون-شروع|2}}
 
* [[جعفر کاشف الغطاء]]؛
* [[سید محمدباقر بهبهانی]]؛<ref name=":0" />
* [[سید مهدی بحرالعلوم طباطبائی]]؛ <ref>روضات الجنات، ج6 ،ص104.</ref>
* سلیمان بن معتوق العاملی؛
* [[سید صدرالدین قمی]].<ref name=":1">ريحانة الادب، ج5 ،ص236.</ref>
* {{پایان}}
 
وی از [[میرزای قمی]]،<ref name=":1" /> مؤلف کتاب قوانین الاصول، سلیمان بن معتوق<ref name=":0" /> و جعفر کاشف‌‌الغطاء اجازه روایی داشته است.
 
طلاب بسياري از تدریس وی بهره برده‌اند، که برخی از آن‌ها عبارتند از:
{{ستون-شروع|2}}
 
* [[سید محمدباقر شفتی]] (رشتی)؛<ref>معارف الرجال، ج۲، ص۱۹۶.</ref>
* عبدالحسین اعسم؛
* [[محمدابراهیم کلباسی]]؛<ref name=":0" />
* [[سید صدرالدین عاملی]]؛
* [[سید عبدالله شبر|سید عبدالله شبر کاظمی]].<ref name=":1" />
* {{پایان}}


==پانوشت==
==پانوشت==
خط ۲۱: خط ۴۵:


'''معارف الرجال فی تراجم العلماء‌ و الادباء'''، محمد حرزالدین، تحقیق محمدحسین حرزالدین، مکتبة‌ آیة‌الله العظمی المرعشی النجفی، قم، ۱۴۰۵ق.
'''معارف الرجال فی تراجم العلماء‌ و الادباء'''، محمد حرزالدین، تحقیق محمدحسین حرزالدین، مکتبة‌ آیة‌الله العظمی المرعشی النجفی، قم، ۱۴۰۵ق.
'''روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات'''، میرزا محمد باقر موسوی، مکتبة الاسماعیلیان، قم، بی‌تا.


{{پایان}}
{{پایان}}
۱۵٬۶۱۴

ویرایش