فرات: تفاوت میان نسخه‌ها
←پانوشت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} ==پانوشت== {{پانویس}} ==منابع== {{برگرفتگی | پیش از لینک = مقاله | منبع...» ایجاد کرد) |
(←پانوشت) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | [[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | ||
<br /> | |||
=== در قرآن === | |||
واژه «فرات» به معناى وصفى - نه اسمى - سه بار در قرآن كريم در سوره‌هاى فرقان: ۵٣؛ فاطر: ١٢ و مرسلات: ٢٧ به معناى شيرين و خوش‌گوار به كار رفته است. | |||
در دو مورد اول، فرات صفتِ «بحر» و «دريا» و در مورد سوم، صفت «آب» است. | |||
در دو مورد، واژه فرات در كنار واژه عذاب و شيرين قرار گرفته است. | |||
در يك مورد، قرآن از آميختن دو درياى شور و شيرين سخن مى‌گويد. | |||
در مورد ديگر به قابل مقايسه نبودن اين دو گونه دريا اشاره دارد. | |||
در آخرين مورد، در سوره مرسلات، آيه ٢٧ از لطف الهى در ايجاد زمين كه ظرف زندگى و مرگ انسان و جايگاه تأمين نيازهاى اوست ياد مى‌كند و مى‌فرمايد: (وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِى شَامِخَاتٍ وَأَسْقَينَاكُمْ مَاءً فُرَاتًا) ؛ و در آن كوه‌هاى استوار و بلند قرار داديم و به شما آبى فرات و گوارا بخشيديم. | |||
ابوسعيد اسكافى در حديثى از حضرت باقر العلوم (عليه السلام) نقل كرده كه آن بزرگوار فرموده است: | |||
«وآويناهما الى ربوة ذات قرار و معين» ؛ منظور از «ربوة» كوفه و منظور از «ذات قرارٍ» مسجد كوفه و منظور از «معين» آب فرات است.<ref>بحارالانوار، ج ١٠٠، ص ٢٢٧ و ٢٢٨.</ref> | |||
علامه مجلسى پس از نقل اقوال ديگران، در تفسير آيه مذكور فرموده: | |||
«و ما ورد فى النص هو المعتمد» ؛ يعنى اين تفسير كه در روايت آمده است مورد اعتماد است. | |||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||