چاه بصه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''چاه بُصَّه'''، یکی از چاه‌های [[مدینه]] و [[تبرک]] یافته به دست [[حضرت محمد(ص)]] است، که در جنوب شرقی مدینه و نزدیک [[بقیع]] قرار دارد.

چاه بصه از چاه‌های معروف مدینه و یکی از هفت چاه متبرک به دست پیامبر(ص) است.<ref>الجواهر الثمینه، ص91.</ref> این چاه در باغی بزرگ به همین نام<ref>مدینه‌شناسی، ج1، ص311.</ref> در جنوب شرق مدینه و در سمت چپ مسیر مدینه به قبا*<ref>التعریف، ص153؛ اثارة الترغیب، ج2، ص366.</ref> با فاصله حدود۲۲۰متر از بقیع قرار دارد.<ref>المعالم الاثیره، ص49.</ref>

== نام ==

بُصَه از وَبِص یبِص<ref>الجواهر الثمینه، ص93؛ وفاء الوفا، ج3، ص127.</ref> به معنای درخشندگی است،<ref>العین، ج7، ص91، «بص»؛ الصحاح، ج3، ص1030، «بصص»؛ غریب الحدیث، ج4، ص333.</ref> این تلفظ در میان مردم مدینه مشهور و رایج بوده است.<ref>وفاء الوفا، ج3، ص127؛ التحفة اللطیفه، ج1، ص37-38؛ تاریخ معالم المدینه، ص263.</ref> برخی نیز آن را به تشدید از بصّ الماء بصا به معنای تراوش<ref>الجواهر الثمینه، ص93-94؛ وفاء الوفا، ج3، ص127.</ref> و درخشندگی<ref>الصحاح، ج3، ص1030، «بصص»؛ القاموس المحیط، ج2، ص295، «بص».</ref> دانسته‌اند، همچنین گاه آن را بوصه خوانده‌اند.<ref>تاریخ معالم المدینه، ص263-264.</ref> برخی به اشتباه از این چاه با نام بضاعه که نام یکی دیگر از چاه‌های مشهور و منسوب به پیامبر است، یاد کرده‌اند.<ref>تاریخ المدینه، ص64.</ref>

چاه بصه متعلق به مالک بن سنان خزرجی پدر ابوسعید خُدری از صحابی پیامبر(ص) بود که در کنار قلعه مالک قرار داشت.<ref>التعریف، ص154؛ تاریخ معالم المدینه، ص36.</ref> برخی گزارش‌ها از تعلق این قلعه و چاه بصه به بنی خُدره حکایت دارند.<ref>وفاء الوفا، ج1، ص158.</ref>

== استفاده پیامبر(ص)‌ از چاه ==

در روایتی از ابوسعید خُدری در یک روز جمعه پیامبر(ص) نزد او رفت و از وی مقداری سِدر درخواست کرد تا سر خود را با آن بشوید. پس از آن، حضرت به همراه ابوسعید کنار چاه بصه رفت و سر خود را با آب این چاه شست.<ref>الدرة الثمینه، ص62؛ بهجة النفوس، ج1، ص313؛ تاریخ مکه المشرفه، ج1، ص246.</ref> از این رو نوشیدن از آب این چاه و وضوی با آن را مستحب دانسته‌اند.<ref>مغنی المحتاج، ج1، ص513؛ حواشی الشروانی، ج4، ص145.</ref>

ابن نجار (م۶۴۳ق) خود عرض و ارتفاع چاه بصه را اندازه‌گیری کرده و عمق آن را ۱۱ذرع (کمتر از شش متر) و عرض آن را نه ذرع (بیش از چهار متر) و عمق آب موجود در آن را دو ذرع (کمتر از یک متر) دانسته است. وی آب نیمه شیرین این چاه را سبز رنگ خوانده که زمانی که از چاه خارج می‌شود رنگ آن سفید به نظر می‌رسد. بر پایه این گزارش چاه بصه که از سنگ ساخته شده بود، در اثر سیل ویران گردید و درونش با گل و لای ناشی از سیل تخریب شد. ابن نجار به استناد سخنان مردم مدینه آب این چاه را تا پیش از سیل قابل شرب دانسته است.<ref>الدرة الثمینه، ص62.</ref>

عزیز الدوله ریحان بدری شهابی (م۶۹۹ق) رئیس خادمان حرم نبوی در سال۶۹۷ق چاه بصه و باغی را که این چاه درون آن قرار داشت، را وقف فقراء و مستمندان کرد.<ref>التعریف، ص154؛ بهجة النفوس، ج1، ص314؛ وفاء الوفا، ج3، ص128.</ref> به گزارش مطری (م۷۴۱ق) در این باغ چاه دیگری وجود دارد که با عرض ۶ ذرع در شرق کوشک مالک واقع است. بر اساس این گزارش مردم در زمان حضور در باغ در اینکه کدام یک از آن دو چاه، بصه است اختلاف دارند. وی بدون بیان نظر خود تنها به ارائه گزارش‌هایی که از توجه برخی مفاخر به چاه بزرگ حکایت دارند، اکتفا کرده است. وی هم چنین با توجه به توصیفات ابن نجار از چاه بصه، تأکید دارد که از نظر ابن نجار همین چاه بزرگ چاه بصه می‌باشد.<ref>التعریف، ص153.</ref>

پس از مطری سمهودی(- ۹۱۱ق) تلاش کرد تا با شواهدی اثبات کند که چاه کوچک چاه بصه است. وی ساخت منزل بر روی قلعه مالک نزدیک چاه کوچک توسط زکی الدین قاضی مدینه و ساخت پله برای آن چاه را بر این اساس می‌داند. سمهودی به اشتباه از گفتار مطری چنین برداشت کرده که وی چاه کوچک را بصه دانسته است، از این رو از اختلاف ابن نجار و مطری سخن رانده است.<ref>وفاء الوفا، ج3، ص128.</ref> پس از وی برخی از مورخان و مدینه شناسان متاخر نیز نظر سمهودی را در تعیین چاه کوچک صحیح دانسته و دوری چاه بزرگ از قلعه مالک،<ref>الرحلة الورثیلانیه، ج2، ص572.</ref> و نزدیکی چاه کوچک به قلعه همراه با دلایلی که سمهودی اقامه کرده را از دلایل صحت این ادعا دانسته‌اند.<ref>موسوعه مرآه الحرمین، ج4، ص777.</ref> ساخت خانه در مکان قلعه توسط زکی الدین سبب شد تا پس از او چاه بصه در اختیار بازماندگان وی قرار گیرد و به ملکیت آنان درآید.<ref>التحفة اللطیفه، ج1، ص37-38.</ref>

خیاری(-۱۳۸۰ق) از دیگر مدینه‌شناسان از ظرفیت این چاه برای آبیاری باغ در عصر خود گزارش داده است.<ref>تاریخ معالم المدینه، ص264.</ref>چاه و باغ بصه که هم‌اکنون بین حد فاصل دو جاده اصلی عوالی و نخاوله در امتداد جنوبی خیابان ابوذر و باب جنائز قرار دارد، از سوی اوقاف حرم مدینه اجاره داده شده و بنای آن رو به ویرانی است.<ref>مدینه‌شناسی، ج1، ص311-312.</ref>