آمین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
'''آمین،''' عبارت پس از دعا و به معنای درخواست اجابت دعا از خداست. فقیهان [[اهل سنت]] در نماز پس از قرائت حمد نیز، آمین را مستحب میدانند و در نمازهای جماعت [[حرمین]] با صدای بلند آمین میگویند. به باور مشهور فقیهان [[شیعه]]، این کار حرام و چنین نمازی باطل است. | '''آمین،''' عبارت پس از دعا و به معنای درخواست اجابت دعا از خداست. فقیهان [[اهل سنت]] در نماز پس از قرائت حمد نیز، آمین را مستحب میدانند و در نمازهای جماعت [[حرمین]] با صدای بلند آمین میگویند. به باور مشهور فقیهان [[شیعه]]، این کار حرام و چنین نمازی باطل است. | ||
به باور [[مذهب حنفی|حنفیها]]، آمین در نماز باید آهسته گفته شود. به باور بیشتر فقیهان اهل سنت جز نماز صبح، تنها پس از سوره حمد جایز است آمین گفته شود. فقیهان اهل سنت برای استحباب آمین گفتن، به روایات پرشمار در منابع رواییشان استناد جستهاند. | |||
مشهور فقیهان شیعه روایات مورد استناد اهل سنت را نقد کرده و به استناد دلایلی مانند روایات، سیره و اجماع، آمین گفتن در نماز را حرام و باعث بطلان نماز دانستهاند. اندکی از فقیهان شیعه، آمین گفتن در نماز را مکروه یا جایز شمردهاند. | |||
بر پایه روایتی در منابع شیعه، گفتن «الحمد لله رب العالمین» پس از حمد مستحب است. فقیهان شیعه، گفتن آمین در حال [[تقیه]] را جایز و حتی واجب دانستهاند. | |||
==واژه== | ==واژه== | ||
واژه «آمین»، از ریشه «ا، م، ن» به معنای اعتماد کردن، تصدیق نمودن، امین پنداشتن<ref>معجم مقاییس اللغه، ج۱، ص۱۳۳؛ لسان العرب، ج۱۳، ص۲۱.</ref> و برطرف شدن ترس و نگرانی<ref>العین، ج۸، ص۳۸۸؛ الصحاح، ج۵، ص۲۰۷۱؛ لسان العرب، ج۱۳، ص۲۱، «امن».</ref> آمده و در اصطلاح به معنای در خواست اجابت دعا از خداست.<ref>معانی الاخبار، ص۳۴۹؛ معجم لغة الفقهاء، ص۳۷.</ref> برخی واژهپژوهان، آن را به صورتهای «اَمین» و «آمّین»، با تشدید و بدون آن، به کار بردهاند.<ref>لسان العرب، ج۱۳، ص۲۶–۲۷.</ref> | واژه «آمین»، از ریشه «ا، م، ن» به معنای اعتماد کردن، تصدیق نمودن، امین پنداشتن<ref>معجم مقاییس اللغه، ج۱، ص۱۳۳؛ لسان العرب، ج۱۳، ص۲۱.</ref> و برطرف شدن ترس و نگرانی<ref>العین، ج۸، ص۳۸۸؛ الصحاح، ج۵، ص۲۰۷۱؛ لسان العرب، ج۱۳، ص۲۱، «امن».</ref> آمده و در اصطلاح به معنای در خواست اجابت دعا از خداست.<ref>معانی الاخبار، ص۳۴۹؛ معجم لغة الفقهاء، ص۳۷.</ref> برخی واژهپژوهان، آن را به صورتهای «اَمین» و «آمّین»، با تشدید و بدون آن، به کار بردهاند.<ref>لسان العرب، ج۱۳، ص۲۶–۲۷.</ref> |