آمین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[شهریور]]|روز=[[۶]]|سال=[[۱۳۹۶]]|کاربر=Hasaninasab}} | {{در دست ویرایش|ماه=[[شهریور]]|روز=[[۶]]|سال=[[۱۳۹۶]]|کاربر=Hasaninasab}} | ||
'''آمین،''' عبارت پس از دعا و به معنای درخواست اجابت دعا از خداست. فقیهان [[اهل سنت]] در نماز پس از قرائت حمد نیز، آمین را مستحب می‌دانند و در نمازهای جماعت [[حرمین]] با صدای بلند آمین می‌گویند. به باور مشهور فقیهان [[شیعه]]، این کار حرام و چنین نمازی باطل است. | '''آمین،''' عبارت پس از دعا و به معنای درخواست اجابت دعا از خداست. فقیهان [[اهل سنت]] در نماز پس از قرائت حمد نیز، آمین را مستحب می‌دانند و در نمازهای جماعت [[حرمین]] با صدای بلند آمین می‌گویند. به باور مشهور فقیهان [[شیعه]]، این کار حرام و چنین نمازی باطل است. به باور [[مذهب حنفی|حنفی‌ها]]، آمین در نماز باید آهسته گفته شود. به باور بیشتر فقیهان اهل سنت جز نماز صبح، تنها پس از سوره حمد جایز است آمین گفته شود. | ||
فقیهان اهل سنت برای استحباب آمین گفتن، به روایات پرشمار در منابع روایی‌شان استناد جسته‌اند.مشهور فقیهان شیعه روایات مورد استناد اهل سنت را نقد کرده و به استناد دلایلی مانند روایات، سیره و اجماع، آمین گفتن در نماز را حرام و باعث بطلان نماز دانسته‌اند. اندکی از فقیهان شیعه، آمین گفتن در نماز را مکروه یا جایز شمرده‌اند. | |||
بر پایه روایتی در منابع شیعه، گفتن «الحمد لله رب العالمین» پس از حمد مستحب است. فقیهان شیعه، گفتن آمین در نماز، در حال [[تقیه]] را جایز و حتی واجب دانسته‌اند. | |||
استحباب آمین گفتن پس از دعا در غیر نماز، مورد اتفاق فرقه‌های اسلامی است، سفارش زیادی به آن شده و یکی از سبب‌های استجابت دعا شمرده شده است. | |||
==واژه== | ==واژه== | ||
واژه «آمین»، از ریشه «ا، م، ن» به معنای اعتماد کردن، تصدیق نمودن، امین پنداشتن<ref>معجم مقاییس اللغه، ج۱، ص۱۳۳؛ لسان العرب، ج۱۳، ص۲۱.</ref> و برطرف شدن ترس و نگرانی<ref>العین، ج۸، ص۳۸۸؛ الصحاح، ج۵، ص۲۰۷۱؛ لسان العرب، ج۱۳، ص۲۱، «امن».</ref> آمده و در اصطلاح به معنای در خواست اجابت دعا از خداست.<ref>معانی الاخبار، ص۳۴۹؛ معجم لغة الفقهاء، ص۳۷.</ref> برخی واژه‌پژوهان، آن را به صورت‌های «اَمین» و «آمّین»، با تشدید و بدون آن، به کار برده‌اند.<ref>لسان العرب، ج۱۳، ص۲۶–۲۷.</ref> | واژه «آمین»، از ریشه «ا، م، ن» به معنای اعتماد کردن، تصدیق نمودن، امین پنداشتن<ref>معجم مقاییس اللغه، ج۱، ص۱۳۳؛ لسان العرب، ج۱۳، ص۲۱.</ref> و برطرف شدن ترس و نگرانی<ref>العین، ج۸، ص۳۸۸؛ الصحاح، ج۵، ص۲۰۷۱؛ لسان العرب، ج۱۳، ص۲۱، «امن».</ref> آمده و در اصطلاح به معنای در خواست اجابت دعا از خداست.<ref>معانی الاخبار، ص۳۴۹؛ معجم لغة الفقهاء، ص۳۷.</ref> برخی واژه‌پژوهان، آن را به صورت‌های «اَمین» و «آمّین»، با تشدید و بدون آن، به کار برده‌اند.<ref>لسان العرب، ج۱۳، ص۲۶–۲۷.</ref> | ||