پرش به محتوا

مسجد عبدالله بن عباس: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
پیشینه حضور پیامبر(ص) در [[طائف]]، به سال دهم بعثت برمی‌گردد. در این سال، پیامبر(ص) به آنجا رفته، [[قبیلة ثقیف]] را که نقش بسیار مهمی در [[طائف]] داشتند و دیگر سران آنجا را به اسلام فراخواند؛ اما ‌نتیجه‌­ای در بر نداشت.<ref>ابن سعد، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۶۴</ref>  
پیشینه حضور پیامبر(ص) در [[طائف]]، به سال دهم بعثت برمی‌گردد. در این سال، پیامبر(ص) به آنجا رفته، [[قبیلة ثقیف]] را که نقش بسیار مهمی در [[طائف]] داشتند و دیگر سران آنجا را به اسلام فراخواند؛ اما ‌نتیجه‌­ای در بر نداشت.<ref>ابن سعد، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۶۴</ref>  


[[قبیلة ثقیف]] ضد پیامبر(ص) عمل می‌کرد و همواره حامی [[قريش]] بود. وضعیت همچنان پایدار بود تا آن‌که پیامبر پس از جنگ با [[قبیلة هوازن]] در منطقه [[حنين]] در سال هشتم، بیست روز [[طائف]] را محاصره کرد. دلیل محاصره، پناهنده شدن سران [[هوازن]] به [[طائف]] بود؛ البته درگیری چندانی رخ نداد<ref>همان، ص۲۳۷</ref> . در این جنگ که به نام [[«غزوه طائف»]] مشهور است، پیامبر(ص) برای دو تن از همسران خود که همراهش بودند؛ ام سلمه دختر ابو ‌امیه و زینب بنت جحش<ref>طبری، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۸۴</ref>، دو خیمه برپا کرد و در تمام مدت محاصرة طائف، میان آن دو خیمه نماز میگزارد<ref>واقدی، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۹۲۷</ref> به دلیل به نتیجه نرسیدن محاصرة طائف، مسلمانان به مدینه برگشتند.
[[قبیلة ثقیف]] ضد پیامبر(ص) عمل می‌کرد و همواره حامی [[قريش]] بود. وضعیت همچنان پایدار بود تا آن‌که پیامبر پس از جنگ با [[قبیلة هوازن]] در منطقه [[حنين]] در سال هشتم، بیست روز [[طائف]] را محاصره کرد. دلیل محاصره، پناهنده شدن سران [[هوازن]] به [[طائف]] بود؛ البته درگیری چندانی رخ نداد<ref>همان، ص۲۳۷</ref> . در این جنگ که به نام [[«غزوه طائف»]] مشهور است، پیامبر(ص) برای دو همسر خود که همراهش بودند؛ ام‌سلمه دختر ابوامیه و زینب بنت جحش<ref>طبری، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۸۴</ref>، دو خیمه برپا کرد و در تمام مدت محاصره طائف، میان آن دو خیمه نماز می‌گزارد<ref>واقدی، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۹۲۷</ref> به دلیل به نتیجه نرسیدن محاصرة طائف، مسلمانان به مدینه برگشتند.


در سال بعد (نهم هجری)، هیئتی از ثقیف رهسپار مدینه شد و بعد از پذیرش اسلام به طائف بازگشت. پیامبر(ص) عثمان‌بن ابی‌العاص (م۵۱ق)، را به امارت طائف برگزید<ref>ابن سعد، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۶۴</ref> . پس از آن بود که امیة‌بن عمرو‌بن وهب‌بن معتّب‌بن مالک، در نمازگاه پیامبر(ص) ؛ یعنی همان‌جایی­که بین دو خیمه همسران رسول الله بود و ایشان در آنجا نماز می‌خواند، مسجدی ساخت<ref>واقدی، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۹۲۷</ref> .
در سال بعد (نهم هجری)، هیئتی از ثقیف رهسپار مدینه شد و بعد از پذیرش اسلام به طائف بازگشت. پیامبر(ص) عثمان‌ بن ابی‌العاص (م۵۱ق)، را به امارت طائف برگزید<ref>ابن سعد، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۶۴</ref> . پس از آن بود که امیة‌ بن عمرو‌ بن وهب‌، در نمازگاه پیامبر(ص)؛ یعنی همان‌جایی­‌که بین دو خیمه دو همسر پيامبر بود و ایشان در آنجا نماز می‌خواند، مسجدی ساخت<ref>واقدی، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۹۲۷</ref> .


درباره چگونگی تأسیس این مسجد، بنا به روایت دیگری که از عثمان‌بن ابی‌العاص (م۵۱ق)، در برخی کتب حدیثی اهل سنت منعکس شده، پیامبر(ص) فرمان داد تا به جای بت­های طائف، مسجدی بسازند<ref>ابن ماجه، بی‌تا، ج۱، ص۲۴۵، ح۷۴۳</ref> . بنابر گزارش دیگری که شبیه همین روایت؛ اما کامل‌تر است، پیامبر(ص) ابوسفیان (م۳۲ق)، مغیرة‌بن شعبه (م.۵۰ق)، و مردی دیگر که یا از انصار بوده و یا خالد‌بن ولید (م۲۲ق)، را برای شکستن بت‌های قبیلة ثقیف به آنجا فرستاد؛ پس از آن‌که بت‌ها را شکستند، از پیامبر(ص) پرسیدند که مسجدشان را در کجا بسازیم؟ حضرت فرمود: «در همان جای بت‌هایشان؛ تا خداوند در جایی­که عبادت نمی‌شده، عبادت شود.»<ref>ابونعیم، احمد‌ بن عبدالله، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۵۸</ref>  
درباره چگونگی تأسیس این مسجد، بنا به روایت دیگری از عثمان‌ بن ابی‌العاص (م۵۱ق)، پیامبر(ص) فرمان داد تا به جای بت­های طائف، مسجدی بسازند<ref>ابن ماجه، بی‌تا، ج۱، ص۲۴۵، ح۷۴۳</ref> . بنابر گزارش دیگری شبیه همین روایت اما کامل‌تر، پیامبر(ص) ابوسفیان (م۳۲ق)، مغیرة‌ بن شعبه (م.۵۰ق)، و مردی دیگر که یا از انصار بوده و یا خالد‌ بن ولید (م۲۲ق) را برای شکستن بت‌های قبیله ثقیف به آنجا فرستاد. آنان، پس از آن‌که بت‌ها را شکستند، از پیامبر(ص) پرسیدند که مسجدشان را در کجا بسازیم؟ حضرت فرمود: «در همان جای بت‌هایشان؛ تا خداوند در جایی­‌که عبادت نمی‌شده، عبادت شود.»<ref>ابونعیم، احمد‌ بن عبدالله، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۵۸</ref>  


این دو گزارش، ظاهراً با همدیگر منافات دارد؛ در گزارش اول، بنای مسجد توسط امیة‌بن عمرو و در جایگاه مصلای پیامبر خدا، بین دو خیمه‌ای که برای دو همسر ایشان برپا شده بود، روایت شده و در گزارش دوم، بنای مسجد توسط عثمان‌بن ابی‌العاص و در جایگاه بت‌های مشهور قبیله ثقیف. می‌توان گفت در واقع این‌گونه بوده که پس از اسلام آوردن قبیله ثقیف و دستور پیامبر(ص) به عثمان‌بن ابی‌العاص، او به امیة‌بن عمرو دستور داده تا مسجد را بسازد؛ بنابراین، بخشی از مسجد مصلای پیامبر(ص) و بخشی دیگر، جایگاه بتهای مشهور ثقیف بوده است<ref>عطار، ضیاء ‌بن محمد، ۱۴۳۴ق، ص۱۳۶</ref> . برخی گزارش‌های تاریخی، موید این دیدگاه است. بنابر روایت هشام کلبی (م۲۰۴ق)، لات، در جایگاه منارة سمت چپ مسجد طائف قرار داشته است (ابن کلبی، هشام‌بن محمد، ۲۰۰۰م، ص۳). یاقوت حموی (م ۶۲۱ق)، نیز همین بیان را دارد<ref>یاقوت حموی، ج۲، ص۴۶۴</ref> . همچنین حموی در جای دیگری از کتابش، درباره این مسجد می‌نویسد:
این دو گزارش، ظاهراً با همدیگر منافات دارد؛ در گزارش اول، بنای مسجد توسط امیة‌ بن عمرو و در جایگاه مصلای پیامبر، بین دو خیمه‌ دو همسر ایشان، روایت شده و در گزارش دوم، بنای مسجد توسط عثمان‌ بن ابی‌العاص و در جایگاه بت‌های مشهور قبیله ثقیف. می‌توان گفت: پس از اسلام آوردن قبیله ثقیف و دستور پیامبر(ص) به عثمان‌ بن ابی‌العاص، او به امیة‌ بن عمرو دستور داده تا مسجد را بسازد؛ بنابراین، بخشی از مسجد، مصلای پیامبر(ص) و بخشی دیگر، جایگاه بتهای مشهور ثقیف بوده است<ref>عطار، ضیاء ‌بن محمد، ۱۴۳۴ق، ص۱۳۶</ref> . برخی گزارش‌های تاریخی، موید این دیدگاه است. بنابر روایت هشام کلبی (م۲۰۴ق)، لات، در جایگاه مناره سمت چپ مسجد طائف قرار داشته است (ابن کلبی، هشام‌بن محمد، ۲۰۰۰م، ص۳). یاقوت حموی (م ۶۲۱ق)، نیز همین بیان را دارد<ref>یاقوت حموی، ج۲، ص۴۶۴</ref> . همچنین وي در جای دیگری از کتابش، درباره این مسجد می‌نویسد:


«سلامه، روستایی از طائف که مسجد منسوب به پیامبر(ص) در آنجا قرار دارد و در سمتی از آن، قبه‌ای است که در آن، قبر ابن عباس و جمعی از فرزندانش قرار دارد و همچنین مشهد صحابه در آنجاست.»<ref>یاقوت حموی، ج۴، ص۱۳</ref>  
«سلامه، روستایی از طائف که مسجد منسوب به پیامبر(ص) در آنجا قرار دارد و در سمتی از آن، قبه‌ای است که در آن، قبر ابن عباس و جمعی از فرزندانش قرار دارد و همچنین مشهد صحابه در آنجاست.»<ref>یاقوت حموی، ج۴، ص۱۳</ref>