پرش به محتوا

ابوالقاسم اکاف نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها

اضافه کردن جعبه اطلاعات
(اضافه کردن الگوی تکمیل مقاله)
(اضافه کردن جعبه اطلاعات)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات عالم
| عنوان            = ابوالقاسم اکاف نیشابوری
| تصویر            =
| اندازه تصویر      =
| نام کامل          =ابوالقاسم عبدالرحمن بن عبدالصمد سختنی شافعی
| لقب              =
| نسب              =
| خویشاوندان سرشناس =
| تاریخ تولد        =
| شهر تولد          =[[نیشابور]]
| کشور تولد        =
| محل زندگی        =نیشابور، [[مکه]]، [[بغداد]]
| تاریخ وفات        =۵۴۹ق
| شهر وفات          =نیشابور
| محل دفن          =محله حیره نیشابور
| استادان          =ابونصر قُشَیری، عبدالملک طبری، محمد جوینی
| شاگردان          =
| محل تحصیل        =
| اجازه روایت از    =علی بن عبدالله الحیری، عبدالغفار شیروی
| اجازه اجتهاد از  =
| اجازه روایت به    =
| اجازه اجتهاد به  =
| تالیفات          =
| سایر              =فقیه شافعی
| سیاسی            =
| اجتماعی          =تدریس در [[مسجدالحرام]]
| امضا              =
| وبگاه رسمی        =
}}
'''ابوالقاسم اِکّاف نیشابوری''' فقیه [[مذهب شافعی|شافعی]] متولد [[نیشابور]] که مدتی در [[مکه]] و [[مسجدالحرام]] به تدریس مشغول بود. وی تحصیل خویش را در نیشابور آغاز کرد و برای ادامه تحصیل به مکه رفت. پس از مدتی ابوالقاسم اکاف به تدریس کتاب مختصر ابن جوزی در مسجدالحرام مشغول شد. وی سپس به [[بغداد]] و از آنجا به نیشابور بازگشت و تدریس خود را در زادگاهش ادامه داد. ابوالقاسم اکاف در دوران حکومت [[سلطان سنجر سلجوقی]] بر خراسان، در نیشابور درگذشت و در محله حیره این شهر به خاک سپرده شد.
'''ابوالقاسم اِکّاف نیشابوری''' فقیه [[مذهب شافعی|شافعی]] متولد [[نیشابور]] که مدتی در [[مکه]] و [[مسجدالحرام]] به تدریس مشغول بود. وی تحصیل خویش را در نیشابور آغاز کرد و برای ادامه تحصیل به مکه رفت. پس از مدتی ابوالقاسم اکاف به تدریس کتاب مختصر ابن جوزی در مسجدالحرام مشغول شد. وی سپس به [[بغداد]] و از آنجا به نیشابور بازگشت و تدریس خود را در زادگاهش ادامه داد. ابوالقاسم اکاف در دوران حکومت [[سلطان سنجر سلجوقی]] بر خراسان، در نیشابور درگذشت و در محله حیره این شهر به خاک سپرده شد.


خط ۱۱: خط ۴۰:


==بازگشت به نیشابور==
==بازگشت به نیشابور==
{{جعبه نقل قول|'''شعر عطار درباره نصیحت ابوالقاسم اکاف به سلطان سنجر سلجوقی'''
{{شعر
{{سخ}}خواجهٔ اکاف آن برهان دین ؛ گفت سنجر را که‌ای سلطان دین
|سبک نگارش=ساده
{{سخ}}واجبم آید بتو دادن زکات ؛ زانکه تو درویش حالی در حیات
|عرض=40
{{سخ}}گر ترا ملک وزری هست این زمان ؛ هست آن جمله ازان مردمان
|تراز=چپ
{{سخ}}کردهٔ از خلق حاصل آن همه ؛ بر تو واجب میشود تاوان همه
|رنگ بالا=
{{سخ}}چون از آن خود نبودت هیچ چیز ؛ زین همه منصب چه سودت هیچ نیز
|رنگ پایین=
{{سخ}}از همه کس گر چه داری بیشتر ؛ میندانم کس ز تو درویشتر<ref>عطار نیشابوری، مصیبت‌نامه، بخش هفتم</ref>}}
|شکل بندی اشعار=
|شکل بندی خط اول=
|'''نصیحت ابوالقاسم اکاف به سلطان سنجر'''
|خواجهٔ اکاف آن برهان دین|گفت سنجر را که ای سلطان دین
|واجبم آید بتو دادن زکات|زانکه تو درویش حالی در حیات
|گر ترا ملک وزری هست این زمان|هست آن جمله ازان مردمان
|کردهٔ از خلق حاصل آن همه|بر تو واجب می‌شود تاوان همه
|چون از آن خود نبودت هیچ چیز|زین همه منصب چه سودت هیچ نیز
|از همه کس گر چه داری بیشتر|میندانم کس ز تو درویشتر<ref>عطار نیشابوری، مصیبت‌نامه، بخش هفتم</ref>}}


ابوالقاسم پس از مکه مدتی در [[بغداد]] ساکن گشت و آن‌گاه به [[نیشابور]] بازگشت.<ref>طبقات الشافعیه، ج۷، ص۱۵۲.</ref> گفته‌اند که وی در زهد و ورع یگانه روزگار بود. از او به عنوان ضرب المثل در پاکی و ترک دنیا یاد می‌شد. به‌اندک مال حلال راضی بود. بسیار انفاق می‌کرد و از کارهای ویژه‌اش گرفتن بینی هنگام انفاق عطریات بود تا حتی همین اندازه نیز از بوی آن لذت نبرد.<ref>المنتظم، ج۱۸، ص۹۹؛ التحبیر، ج۱، ص۳۹۸-۴۰۰؛ طبقات الشافعیه، ج۷، ص۱۵۲.</ref>
ابوالقاسم پس از مکه مدتی در [[بغداد]] ساکن گشت و آن‌گاه به [[نیشابور]] بازگشت.<ref>طبقات الشافعیه، ج۷، ص۱۵۲.</ref> گفته‌اند که وی در زهد و ورع یگانه روزگار بود. از او به عنوان ضرب المثل در پاکی و ترک دنیا یاد می‌شد. به‌اندک مال حلال راضی بود. بسیار انفاق می‌کرد و از کارهای ویژه‌اش گرفتن بینی هنگام انفاق عطریات بود تا حتی همین اندازه نیز از بوی آن لذت نبرد.<ref>المنتظم، ج۱۸، ص۹۹؛ التحبیر، ج۱، ص۳۹۸-۴۰۰؛ طبقات الشافعیه، ج۷، ص۱۵۲.</ref>
۲٬۱۰۴

ویرایش