آیه ۱۲۸ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

اسلام در اصل لغت به معناى وارد شدن به وادى سِلْم و آشتى است. و انقياد و صلح و صفا از لوازم آن است، البته أسْلَم و سلّم به معناى تسليم امر خدا شدن نيز به كار رفته است. ^١ و در اصطلاح قرآنى به معناى اولين مرتبه عبوديت است، چنانكه مى‌فرمايد: «وَ لٰكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنٰا وَ لَمّٰا يَدْخُلِ الْإِيمٰانُ فِي قُلُوبِكُمْ (حجرات: ١۴)». بديهى است كه آنان كه در آغاز راه ورود به دين اسلام هستند، ابتدا اسلام مى‌آورند و پس از آن به مرحله بعدى مى‌رسند.

ب. ذريه: ذرّ به معناى اشياء ريزى است كه منتشر مى‌شود. و ذريه به معناى نسلى است كه از يك انسان به وجود مى‌آيد. ^٢ البته برخى، اصل اين واژه را از كلمه « ذرو »، و به معناى صغار اولاد دانسته‌اند. ^٣ هر چند در عرف به فرزندان با واسطه و بى واسطه نيز ذريه گفته مى‌شود، آن‌گونه كه قرآن مى‌فرمايد: «ذُرِّيَّةً بَعْضُهٰا مِنْ بَعْضٍ (آل‌عمران: ٣۴)».

ج. رؤيت: رؤيت در اصل به معناى مطلق نظر است. ^۴ برخى نيز مى‌گويند: رؤيت به معناى درك شىء مريى است. ^۵ ليكن اين نظر و درك ممكن است به