۵٬۱۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
جز (جایگزینی متن - 'به[[' به 'به [[') |
||
خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
==== اقدامات شاه اسماعیل ==== | ==== اقدامات شاه اسماعیل ==== | ||
به دستور وی، اقدامات گستردهای برای بازسازی و توسعه آستان کاظمین آغاز شد؛ از جمله این اقدامات، نصب دو صندوقچه چوبی نفیس روی قبرهای شریف، سنگفرش کردن رواقها با سنگ مرمر و آراستن حرم و دیوارهای بیرونی آن با کاشیهای حاوی آیات قرآن و نقشهای گیاهی زیبا بود. او همچنین دستور داد دو گلدسته دیگر، به دو گلدسته قبلی افزوده گردد و مسجد بزرگی، متصل به قسمت شمالی حرم، ساخته شود. او اجرای این طرح را به «امیر خادم بیک» واگذار کرد و خود، به[[ایران]] بازگشت.<ref>همان، ص62. به نقل از صدی الفؤاد و العراق بین احتلالین.</ref> | به دستور وی، اقدامات گستردهای برای بازسازی و توسعه آستان کاظمین آغاز شد؛ از جمله این اقدامات، نصب دو صندوقچه چوبی نفیس روی قبرهای شریف، سنگفرش کردن رواقها با سنگ مرمر و آراستن حرم و دیوارهای بیرونی آن با کاشیهای حاوی آیات قرآن و نقشهای گیاهی زیبا بود. او همچنین دستور داد دو گلدسته دیگر، به دو گلدسته قبلی افزوده گردد و مسجد بزرگی، متصل به قسمت شمالی حرم، ساخته شود. او اجرای این طرح را به «امیر خادم بیک» واگذار کرد و خود، به [[ایران]] بازگشت.<ref>همان، ص62. به نقل از صدی الفؤاد و العراق بین احتلالین.</ref> | ||
اسکلت اصلی حرم مطهر امامین کاظمین و نیز مسجد متصل به آن از سمت شمال، از آثار دوره شاه اسماعیل صفوی است که تا به امروز، باقی مانده است. همچنین بخشهایی از کتیبههای کاشی این دوره نیز تاکنون در آستان مقدس کاظمین، باقی مانده است، از جمله در قسمت بیرونی دیوار رواق شرقی در ایوان بابالمراد، کتیبهای به تاریخ ششم [[ربیعالثانی]] ۹۲۶ ه.ق وجود دارد که در آن، شاه اسماعیل صفوی را بانی آنجا دانسته است. همچنین گرداگرد دیوار داخلی حرم مطهر، در ارتفاع دو متری از سطح زمین، کتیبهای از کاشی، حاوی آیات مبارک [[سوره دهر]]، [[سوره نبا]] و سه آیه آخر [[سوره زمر]]، وجود دارد که در پایان آن، تاریخ ۹۳۵ ه.ق ذکر شده است. این تاریخ، نشان میدهد که کارهای عمرانی، پس از مرگ شاه اسماعیل و در زمان شاه طهماسب صفوی، پایان یافته است.<ref>تاریخ حرم کاظمین (علیهماالسّلام)، صص 64 و 65.</ref> | اسکلت اصلی حرم مطهر امامین کاظمین و نیز مسجد متصل به آن از سمت شمال، از آثار دوره شاه اسماعیل صفوی است که تا به امروز، باقی مانده است. همچنین بخشهایی از کتیبههای کاشی این دوره نیز تاکنون در آستان مقدس کاظمین، باقی مانده است، از جمله در قسمت بیرونی دیوار رواق شرقی در ایوان بابالمراد، کتیبهای به تاریخ ششم [[ربیعالثانی]] ۹۲۶ ه.ق وجود دارد که در آن، شاه اسماعیل صفوی را بانی آنجا دانسته است. همچنین گرداگرد دیوار داخلی حرم مطهر، در ارتفاع دو متری از سطح زمین، کتیبهای از کاشی، حاوی آیات مبارک [[سوره دهر]]، [[سوره نبا]] و سه آیه آخر [[سوره زمر]]، وجود دارد که در پایان آن، تاریخ ۹۳۵ ه.ق ذکر شده است. این تاریخ، نشان میدهد که کارهای عمرانی، پس از مرگ شاه اسماعیل و در زمان شاه طهماسب صفوی، پایان یافته است.<ref>تاریخ حرم کاظمین (علیهماالسّلام)، صص 64 و 65.</ref> | ||
خط ۱۴۹: | خط ۱۴۹: | ||
==== اقدامات از سال ۱۳۰۹ تا ۱۳۳۲ ==== | ==== اقدامات از سال ۱۳۰۹ تا ۱۳۳۲ ==== | ||
در سال ۱۳۰۹ ه. ق، و در دوره ولایت [[حاج حسن پاشا]]، والی عثمانی بر بغداد، یک تار موی منسوب به[[پیامبر خدا(ص)]]، از استانبول به آستان کاظمین هدیه شد و بدین مناسبت، جشن بزرگی در آستان مقدس برگزار شد و سید جعفر حلی، از شعرای شیعه، قصیدهای در اینباره سرود.<ref>تاریخ حرم کاظمین (علیهماالسّلام)، ص118.</ref> | در سال ۱۳۰۹ ه. ق، و در دوره ولایت [[حاج حسن پاشا]]، والی عثمانی بر بغداد، یک تار موی منسوب به [[پیامبر خدا(ص)]]، از استانبول به آستان کاظمین هدیه شد و بدین مناسبت، جشن بزرگی در آستان مقدس برگزار شد و سید جعفر حلی، از شعرای شیعه، قصیدهای در اینباره سرود.<ref>تاریخ حرم کاظمین (علیهماالسّلام)، ص118.</ref> | ||
در سال ۱۳۱۴ ه. ق، حاج محمدجواد فرزند حاج محمدتقی شوشتری، پنجمین درِ نقرهای را به حرم هدیه کرد که بین روضه منوره و رواق شرقی، نصب گردید. در سال ۱۳۲۰ ه.ق نیز شاهزاده امیر تومان، از رجال دولت ایران، رواق جنوبی حرم را آینهکاری کرد. تزیین و آینهکاری رواق شرقی نیز در سال ۱۳۲۱ ه.ق پایان یافت و مخارج آن را علاءالدوله قاجار (مقتول ۱۳۲۹ ه.ق)، تأمین کرد.<ref>همان، ص119، 120 و 125.</ref> | در سال ۱۳۱۴ ه. ق، حاج محمدجواد فرزند حاج محمدتقی شوشتری، پنجمین درِ نقرهای را به حرم هدیه کرد که بین روضه منوره و رواق شرقی، نصب گردید. در سال ۱۳۲۰ ه.ق نیز شاهزاده امیر تومان، از رجال دولت ایران، رواق جنوبی حرم را آینهکاری کرد. تزیین و آینهکاری رواق شرقی نیز در سال ۱۳۲۱ ه.ق پایان یافت و مخارج آن را علاءالدوله قاجار (مقتول ۱۳۲۹ ه.ق)، تأمین کرد.<ref>همان، ص119، 120 و 125.</ref> |
ویرایش