سفرنامه ابن جبیر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سفرنامه ابن جبیر'''، گزارش سفر حج [[ابن جبیر|محمد ابن جبیر]] جهانگرد مشهور اندلسی است که از مشهورترین و مهمترین سفرنامه‌ها و آثار جغرافیایی مسلمانان به شمار می‌رود. این کتاب شامل گزارش کاملی از سفر طولانی ابن جبیر از [[اندلس]] به اسکندریه، [[عیزاب]]، [[جده]]، [[مکه]] و [[مدینه]] و سپس در بازگشت از [[بغداد]]، [[شام]] و سفر دریایی در دریای مدیترانه تا بازگشت به اندلس است. این سفر طولانی از سال ۵۷۸ تا سال ۵۸۱ قمری به طول انجامید و ابن جبیر در موسم حج ۵۷۹ قمری در مکه بود.  

سفرنامه ابن جبیر الگوی اصلی [[سفرنامه نویسی]] حج در مغرب اسلامی است. اقامت طولانی او در مکه و مدینه و گزارش دقیق او از بناها و مکان‌های مذهبی این شهرها و نیز توصیف آیین‌ها و آداب فرهنگی و اجتماعی ساکنان این شهرها، کتاب او را به یکی از منابع اصلی تاریخ و جغرافیای تاریخی [[حرمین]] تبدیل کرده است. از همین رو است که کتاب او بارها توسط نویسندگان بعدی مورد استفاده قرار گرفته است.  

به باور پژوهشگران، سفرنامه، ابن جبیر به لحاظ دقت و نوع اطلاعات و روش و اسلوب ارائه و نگارش، اوج سفرنامه­ نویسی و مایۀ ارتقای ادب جغرافیایی عرب بوده است و رواج چنین نوشته ­هایی در [[اندلس]] با چنین ویژگی­‌هایی، مرهون این سفرنامه است. شهرت ابن جبیر در محافل علمی‌ اروپا نیز مرهون سفرنامۀ او و گزارش­‌های ارزشمند تاریخی­ش بوده و گویا همین سفرنامه توجه اهل ادب را به شعر او از میان آثار مشابه همعصرانش برانگیخته است.<ref>. تاریخ نوشته­های جغرافیایی، ص241-242؛ دایره المعارف بزرگ اسلامی، ج3، ص205.</ref>

برخی گفته­ اند تالیف سفرنامۀ ابن جبیر از خود او نیست و تنها مضامین کتاب از اوست؛<ref>. نک: الاحاطه، ج2، ص148؛ الأعلام، ج5، ص319-320.</ref> اما غالب پژوهشگران معتقدند او خود پس از بازگشت از سفر در حدود ۵۸۱ قمری/۱۱۸۵م.  بر اساس یادداشت‌های روزانه به تالیف آن پرداخته است.<ref>. تاریخ نوشته­های جغرافیایی، ص240-241.</ref>

ابن جبیر یازدهم ذی حجه ۵۷۸ به [[قاهره]] رسیده است.<ref>رحله ابن جبیر، ص18</ref> ششم محرم ۵۷۹ با کشتی و از طریق رود نیل [[قاهره]] را ترک کرد<ref>رحله ابن جبیر، ص32</ref> و ۲۴ محرم به شهر [[قوص]] رسید که قرارگاه حاجیان [[تونس|مغربی]]، [[مصر|مصری]] و [[اندلس|اندلسی]] بود وکه از آنجا به سوی [[عیذاب]] حرکت می­ کردند. ابن جبیر سفر به [[جده]] از طریق [[عیذاب]] را آفتی برای حجاج دانسته؛ زیرا گاه بادهای ناموافق، کشتی را از مسیر بیرون می­ برده و مسافران گم می­شدند و بر اثر تشنگی جان می‌­باختند.<ref>رحله ابن جبیر، ص47-48 ، 49</ref> او راه­‌های دیگری را برای رسیدن به [[حجاز]] پیشنهاد کرده از جمله شام و بغداد که راهی طولانی­تر بوده است <ref>رحله ابن جبیر، ص 48</ref> و دعا کرده راه گردنه ایله در مسیر مصر که به مدینه می‌­رسیده ولی در آن زمان فرنگیان با ساخن دژ مانع عبور مردم از این راه می‌­شده­ اند باز شود.<ref>رحله ابن جبیر، ص49</ref>

ابن جبیر در ۴ ربیع الاخر از راه دریای سرخ به [[جده]] رسید. در همین سال در وصول بودجه دولت ایوبی تاخیر روی داده و شریف مُکثر بن عیسی، امیر مکه فرمان می­‌دهد تنها در صورتی به حجاج اجازه حرکت به سوی [[مکه]] بدهند که ضامن یکدیگر شوند تا اگر نفقۀ صلاح الدین نرسیده، آنان مالیات خود را پرداخت کنند.<ref>رحله ابن جبیر، ص 54</ref> به همین دلیل ابن جبیر سزاوارترین شهرهای خدا را برای اینکه با تیغ بی­دریغ پاک شود، شهرهای [[حجاز]] می­‌داند <ref>رحله ابن جبیر، ص55</ref> و فتوای فقیهان اندلس بر ساقط بودن فریضه حج به دلیل رفتار بد حاکمان [[حجاز]] را اجتهادی درست می­ شمارد.<ref>رحله ابن جبیر، ص55</ref>

او نخست به گونه ­اي دقيق و مفصل در بيش از بيست صفحه<ref>رحله ابن جبیر، ص 59-86</ref>  به ذکر ويژگي­‌هاي [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]] و اماکن و اشياي مربوط به آن پرداخته و کمتر موضوعي مربوط به [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]] را از قلم انداخته است.<ref>. نک. رحله ابن بطوطه، ج1، ص374-376.</ref> ابن جبیر همچنین ارتفاع کعبه از جهات مختلف، ويژگي ­هاي در و اشياي درون [[بیت‌الله|کعبه]]، [[پرده کعبه|پرده ­کعبه]]، [[مقام ابراهیم(ع)|مقام ابراهيم]]، [[حجر اسماعیل|حجر اسماعيل]]، [[حجر الاسود|حجرالاسود]]، [[ناودان کعبه|ناودان]]، [[مسعی|طوافگاه]] و ديگر متعلقات [[بیت‌الله|کعبه]] و مسجد را با تفصيل و فواصل، مساحت و اندازه وصف کرده است.<ref>رحله ابن جبیر، ص 59-61</ref>

نماز و خطبه جمعه و آداب خاص آن که نزدیک سه صفحه را به خود اختصاص داده و ابن جبیر جایگاه امام جمعه و لباس و آداب او را هنگام خطابه و نماز به تفصیل آورده است<ref>رحله ابن جبیر، ص72-74</ref> و کیفیت پنجگانه یومیه که چهار جماعت از مذاهب اهل سنت و یکی به [[زیدیه]] اختصاص داشته، توصیف کرده است. ابن جبیر از زیدیه به بدی یاد می­ کند و می­ گوید [[اشراف حسنی|اشراف]] [[مکه]] بر این مذهبند و اینان «حی علی خیر العمل» را بر [[اذان]] می­ افزایند. <ref>رحله ابن جبیر، ص78-80</ref>