موسوعه رد شبهات جلد بیست و دوم(کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

امام علی به امام حسن وصیت می‌:ند که در خلوت بر گناهان خود گریه کن. گفته شده است که این توصیه به معنای عدم عصمت امام حسن است.   

به نظر نویسنده این وصیت به صورت کلی بیان شده و امام حسن تنها مخاطب آن نیست.<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 82</ref> از سوی دیگر در [[قرآن]] هم خداوند پیامبر به دوری جستن از گناه توصیه می‌کند. از این رو طلب [[استغفار]] به معنای این نیست که قبلا گناهی مرتکب شده است و معنای استغفار برای معصوم چیزی مجزا از مفهوم استغفار برای سایر بندگان است.<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 83</ref>

گفته شده است که امام حسن زیاد ازدواج می‌کرد و زیاد طلاق می‌‌داد و این با ادعای عصمت آن حضرت سازگار نیست. نویسنده در این بخش روایاتی را چنین رفتاری از امام را گزارش کرده‌اند بررسی کرده و سند روایات را ضعیف می‌داند. به اعتقاد نویسنده از آنجا که امام حسن فرد شناخته‌شده‌ای بود، بایستی ازدواج‌های وی در منابع تاریخی ثبت می‌شد اما تاریخ تنها از 12 و یا 18 زن نام می‌برد و 3 طلاق را ذکر می‌کند. از این رو  روایاتی که اعدادی چون 70 یا 250 زن برای امام حسن را ذکر می‌کنند، بی‌اساس است.<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 98-99</ref>  

نویسنده در ابتدا به تفاوت دو مفهوم بیعت و صلح بر اساس آثار [[شیخ صدوق]]  و [[مرتضی انصاری|شیخ مرتضی]] پرداخته است.<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 113-120</ref> امام با معاویه صلح کرد و نه بیعت، چنان‌که بیعت با شرط گذاشتن همراه نیست و امام حسن به هنگام صلح، شروطی را تعیین نمود.<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 130</ref>

این بخش، به نامه‌ای از امام حسن به امام حسین اشاره دارد که امام حسن، برادر خود را  بخاطر بخشش به شعرا مورد سرزنش قرار داده و امام حسین نیز در جواب صرف دارایی برای حفظ آبرو را دلیل این عمل عنوان می‌کند. نویسنده ذکر این روایت را تنها در [[کشف الغمه]] دانسته و آن را روایتی معتبر نمی‌داند. همچنین اشاره می‌کند متن نامه در جایی نیامده و راوی برداشت خود را ذکر کرده است. به نظر نویسنده حتی در صورت صحت نامه نیز، نامه امام حسن را نه به قصد سرزنش بلکه فراهم کردن بستری برای عنوان شدن قصد امام حسین از این کار بوده‌ است.<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 160</ref>