مرقد میثم تمار: تفاوت میان نسخه‌ها

میثم بن یحیی اسدی کوفی، کنیه‏اش ابوسالم و از اصحاب امام علی (ع)، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) بود. از دوره کودکی و نوجوانی او، اطلاعی در دست نیست. می‌گویند او غلام زنی از طایفه [[بنی‏اسد]] بود که امام (ع) او را از وی خریداری و سپس آزاد نمود. آن‌گاه حضرت به او فرمود: «اسمت چیست؟» گفت: «سالم». امام فرمود: «پیامبر (ص) به من خبر داد که پدرت، در عجم، نام میثم را بر تو نهاده است». میثم گفت: «خدا، [[رسول خدا(ص)]] و [[امیرمؤمنان(ع)]] راست گفتند. اسم من، میثم است». آن‌گاه امام فرمود: «اسمت را حفظ کن و کنیه خود را ابوسالم قرار ده». میثم نیز چنان کرد.<ref>الارشاد، ج1، ص323.</ref> او از آنجایی که به شغل خرمافروشی مشغول بود، به لقب «تَمّار» (خرمافروش)، شناخته می‌شد.

از تاریخ ساخت اولیه مزار میثم تمار، اطلاعی در دست نیست. عضد الدوله دیلمی در قرن چهارم گنبدی بر قبر وی بنا کرد. در قرن سیزده هجری قمری، شیخ ملاّ علی فرزند میرزا خلیل نجفی آل خلیلی (1226 تا1297 ه. ق) دومین عمارت را ساخت. پس از آن نیز سید عطاءالله ارومی (م 1321 ه. ق) از مجتهدین آذربایجانی مقیم نجف حرم و گنبد را برای تجدید بنا کرده و صحنی در کنار آن تأسیس نمود.<ref>دایرة المعارف تشیع، ج۱، ص۱۱۲.</ref> در سال 1382 ه. ق بنا تخريب گرديد. پس از آن حاج محمد رشاد بن ناصر مرز [مرضه‏] نجفی ساختمان فعلی آن را در نیمه دوم قرن 14 ه. ق- 20 م، با صرف مبلغ چهل هزار دینار عراقی، بازسازی کرد. عملیات ساختمانی در روز 26 ژوئن سال 1962 م برابر با 1382 ه. ق آغاز شد و در سال 1968 م برابر با 1388 ه. ق، به پایان رسید.<ref>مراقد المعارف، ج2، ص340.</ref>