اذان سوم: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۶ ژانویهٔ ۲۰۱۸
خط ۸: خط ۸:


==وجه تسمیه==
==وجه تسمیه==
اطلاق اذان سوم (الاذان الثالث یا النداء الثالث)<ref>المصنف، ج۱، ص۲۵۱؛ صحیح البخاری، ج۱، ص۲۱۹.</ref> بر این اذان با شمارش اذان [[نماز صبح|صبح]] و اذان [[نماز جمعه|جمعه]] یا با محاسبه [[اذان و اقامه]] نماز جمعه از باب تغلیب یا از آن رو بوده است که اقامه مانند اذان نوعی اِعلان است.<ref>فتح الباری، ج۲، ص۳۲۶؛ عمدة القاری، ج۶، ص۲۱۱؛ جواهر الکلام، ج۱۱، ص۳۰۱.</ref> به آن اذان دوم نیز گفته‌اند؛ زیرا پس از اذان نماز جمعه خوانده می‌شده است.<ref>نک: المغنی، ج۲، ص۱۸۸؛ مواهب الجلیل، ج۲، ص۵۵۴؛ حاشیة الدسوقی، ج۱، ص۳۸۹.</ref> با توجه به هنگام این اذان، آن را اذان اول نیز نامیده‌اند؛ زیرا نخستین اذان پس از نیم‌روز و پیش از اذان و اقامه جمعه است.<ref>نک: التمهید، ج۱۰، ص۲۴۷؛ فتح الباری، ج۲، ص۳۲۷؛ عمدة القاری، ج۶، ص۲۱۱.</ref> برخی بر آنند که این اذان، مانند اذان نمازهای دیگر، برای اِعلان است؛ چنان‌که تعبیر «نداء» به همین معنا اشاره دارد؛ و اذان نماز جمعه مخصوص نماز جمعه و برای سکوت نماز‌گزاران و گوش فرادادن آنها به [[خطبه‌های نماز جمعه|خطبه‌ها]] است.<ref>فتح الباری، ج۲، ص۳۲۷؛ عون المعبود، ج۳، ص۳۰۲-۳۰۳.</ref>
اطلاق اذان سوم (الاذان الثالث یا النداء الثالث)<ref>المصنف، ج۱، ص۲۵۱؛ صحیح البخاری، ج۱، ص۲۱۹.</ref> بر این [[اذان و اقامه|اذان]] با شمارش اذان [[نماز صبح|صبح]] و اذان [[نماز جمعه|جمعه]] یا با محاسبه [[اذان و اقامه]] نماز جمعه از باب تغلیب یا از آن رو بوده است که اقامه مانند اذان نوعی اِعلان است.<ref>فتح الباری، ج۲، ص۳۲۶؛ عمدة القاری، ج۶، ص۲۱۱؛ جواهر الکلام، ج۱۱، ص۳۰۱.</ref> به آن اذان دوم نیز گفته‌اند؛ زیرا پس از اذان نماز جمعه خوانده می‌شده است.<ref>نک: المغنی، ج۲، ص۱۸۸؛ مواهب الجلیل، ج۲، ص۵۵۴؛ حاشیة الدسوقی، ج۱، ص۳۸۹.</ref> با توجه به هنگام این اذان، آن را اذان اول نیز نامیده‌اند؛ زیرا نخستین اذان پس از نیم‌روز و پیش از اذان و اقامه جمعه است.<ref>نک: التمهید، ج۱۰، ص۲۴۷؛ فتح الباری، ج۲، ص۳۲۷؛ عمدة القاری، ج۶، ص۲۱۱.</ref> برخی بر آنند که این اذان، مانند اذان نمازهای دیگر، برای اِعلان است؛ چنان‌که تعبیر «نداء» به همین معنا اشاره دارد؛ و اذان نماز جمعه مخصوص نماز جمعه و برای سکوت نماز‌گزاران و گوش فرادادن آنها به [[خطبه‌های نماز جمعه|خطبه‌ها]] است.<ref>فتح الباری، ج۲، ص۳۲۷؛ عون المعبود، ج۳، ص۳۰۲-۳۰۳.</ref>


در منابع مهم [[حدیث|حدیثی]] [[اهل سنت]]، نقل‌کننده بیشتر روایت‌های نسبت‌دهنده اذان سوم به [[عثمان بن عفان|عثمان]]، [[سائب بن یزید]] است که آخرین صحابی درگذشته در [[مدینه]]<ref>مسند شافعی، ص۶۱-۶۲؛ مسند احمد، ج۳، ص۴۵۰؛ صحیح البخاری، ج۱، ص۲۱۹.</ref> است؛<ref>تحفة الاحوذی، ج۳، ص۳۹.</ref> ولی کسانی دیگر نیز آن را نقل کرده‌اند.<ref>نک: تاریخ المدینه، ج۳، ص۹۵۹؛ بدایة المجتهد، ج۱، ص۱۲۷-۱۲۸.</ref> در روایتی نقل شده از [[معاذ]]، این کار به [[عمر بن خطاب]] نسبت یافته است؛ اما گزارش شده که معاذ در دوران حکمرانی عمر، در شام بوده است. برخی گفته‌اند که عثمان شیوه خبررسانی را که در هنگام عمر شکل گرفته بود، یعنی اذان در بازار و سپس اذان در [[مسجد]] را به دو اذان در مسجد تغییر داد.<ref>تفسیر قرطبی، ج۱۸، ص۱۰۰-۱۰۱؛ فتح الباری، ج۲، ص۳۲۷-۳۲۸.</ref>
در منابع مهم [[حدیث|حدیثی]] [[اهل سنت]]، نقل‌کننده بیشتر روایت‌های نسبت‌دهنده اذان سوم به [[عثمان بن عفان|عثمان]]، [[سائب بن یزید]] است که آخرین صحابی درگذشته در [[مدینه]]<ref>مسند شافعی، ص۶۱-۶۲؛ مسند احمد، ج۳، ص۴۵۰؛ صحیح البخاری، ج۱، ص۲۱۹.</ref> است؛<ref>تحفة الاحوذی، ج۳، ص۳۹.</ref> ولی کسانی دیگر نیز آن را نقل کرده‌اند.<ref>نک: تاریخ المدینه، ج۳، ص۹۵۹؛ بدایة المجتهد، ج۱، ص۱۲۷-۱۲۸.</ref> در روایتی نقل شده از [[معاذ]]، این کار به [[عمر بن خطاب]] نسبت یافته است؛ اما گزارش شده که معاذ در دوران حکمرانی عمر، در شام بوده است. برخی گفته‌اند که عثمان شیوه خبررسانی را که در هنگام عمر شکل گرفته بود، یعنی [[اذان و اقامه|اذان]] در بازار و سپس اذان در [[مسجد]] را به دو اذان در مسجد تغییر داد.<ref>تفسیر قرطبی، ج۱۸، ص۱۰۰-۱۰۱؛ فتح الباری، ج۲، ص۳۲۷-۳۲۸.</ref>


شماری از منابع دیگر، رسم کردن اذان سوم را به [[بنی‌امیه]]<ref>رسالة ابن ابی زید، ص۲۳۲.</ref> و پاره‌ای دیگر رواج آن را در سرزمین‌های اسلامی به [[معاویه]] نسبت داده‌اند.<ref>نک: الام، ج۱، ص۲۲۴؛ البیان، ص۱۰۶.</ref> همچنین گفته شده است که این رسم را در [[مکه]] [[حجاج بن یوسف ثقفی|حجاج]] و در [[بصره]] [[زیاد بن ابیه]] پدید آورده‌اند.<ref>عمدة القاری، ج۶، ص۲۱۱.</ref>  
شماری از منابع دیگر، رسم کردن اذان سوم را به [[بنی‌امیه]]<ref>رسالة ابن ابی زید، ص۲۳۲.</ref> و پاره‌ای دیگر رواج آن را در سرزمین‌های اسلامی به [[معاویه]] نسبت داده‌اند.<ref>نک: الام، ج۱، ص۲۲۴؛ البیان، ص۱۰۶.</ref> همچنین گفته شده است که این رسم را در [[مکه]] [[حجاج بن یوسف ثقفی|حجاج]] و در [[بصره]] [[زیاد بن ابیه]] پدید آورده‌اند.<ref>عمدة القاری، ج۶، ص۲۱۱.</ref>  
۱٬۷۸۰

ویرایش