قلعه‌های بنی‌نضیر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قلعه‌های بنی‌نضیر''' مجموعه‌ای از [[آطام مدینه|آطام]] و حصن‌ها است که در منطقه سکونت قبیله [[بنی‌نضیر]] در جنوب [[یثرب]] وجود داشت. محل سکونت بنی‌نضیر در نزدیکی قبا و وادی مذینب بود. آثار این بناها تا چند سده پس از هجرت نیز باقی بود و امروزه نیز آثار قلعه کعب بن اشرف باقی مانده است. بنی نضیر (بنو نضیر) از قبایل یهودی بودند که پیش از [[اسلام]] در [[یثرب]] زندگی می‌کردند. آنان در منطقه عالیه ([[العوالی]]) یثرب زندگی می‌کردند. بنی نضیر در سال چهارم پس از [[هجرت]] در پی [[جنگ بنی‌نضیر|غزوه بنی‌نضیر]] از این شهر اخراج شدند.  

بنو‌نضیر در منطقه عالیه ساکن شدند که روستای زیبا و مشهوری است و امروزه آن را «[[العوالی]]» می‌نامند. این منطقه در جنوب [[مدینه]] و نزدیک [[قبا]] واقع شده بود و منازلشان تا جنوب شرق امتداد داشت. بنو‌نضیر کنار [[وادی مذینب]] بودند و در این منطقه به حفر چاه‌های بزرگ و کاشت درختان پرداختند (خیاری، ۱۴۱۹ق، ص۲۷ ؛ ابوالفرج اصفهانی، ج۲۲، ص۳۴۴ ؛ کعکی، 1419ق، ج۳، ص۹۸).

==معنای اطم و حصن==

قلعه‌سازی از ویژگی‌های معماری یثرب پیش از اسلام بود که به این قلعه‌ها «اُطُم» می‌گفتند. جنگ‌های طوایف یثرب با یکدیگر و با بیگانگان، ساختن قلعه‌ها را رواج داده بود. اُطُم‌ها شباهت چندانی به قلعه‌های موجود در سرزمین‌های دیگر نداشته و سبک خاصی داشتند. سادگی و فقدان پیچیدگی‌ها و ظرافت‌های معماری را می‌توان از جمله ویژگی‌های آنها شمرد. در ساخت اُطُم از سنگ‌هایی با حجم‌های گوناگون استفاده می­شد و میان آنها گِل می­ریختند. اطم تختگاه و سکّوهای بلندی داشت که برای هواخوری و اِشراف بر پیرامون قلعه سودمند بود. هنگام جنگ، اُطُم‌نشینان به درون آن پناه می‌بردند و از فراز قلعه، سنگ و... بر سر مهاجمان می‌ریختند و خود را از گزند دشمنان ایمن نگه می‌داشتند. گونه‌ای دیگر از قلعه‌های یثرب «حصِنْ» نام داشت که در شکل ساخت، با اُطُم اندکی متفاوت بود. در این نوع، سنگ‌های بزرگ چهارگوشی به کار می‌رفت که میان آنها گل نمی‌ریختند. معمولاً در فضای داخلی این قلعه‌ها نیز چاه‌هایی برای استفاده ساکنان آن کنده می‌شد. ویژگی‌های اُطُم و حِصن را تا حدّی در آثار به جا مانده پیش از اسلام، می‌توان دید (بنایی کاشی، 1392ش، ج۱، ص۴۱۲).

به­ جز آثار مذهبى، یکى از معدود آثار بر جاى مانده در مدینه، از پیش از اسلام، قصر [[کعب بن اشرف]] از ثروتمندان یهودى است که به دلیل تحریکاتش بر ضد اسلام، به دستور پیامبرخدا پس از واقعه احد و جریان بیرون راندن بنى‌نضیر از مدینه، کشته شد. این قصر قلعه‌گونه، در نزدیکى سد بطحان، در شارع السدّ، در منطقة [[قبا]] قرار دارد و آثار آن همچنان باقی است و تابلوى «منطقة الآثار» روی آن نشان می‌دهد که آن را

به عنوان یک اثر باستانى مى‏‌شناسند. این قلعه دارای دیوارهاى قطور یک مترى و بناى به احتمال چند طبقه است که بخشى از آن زیر خاک مدفون شده و از سطح بلند آن نسبت به زمین‏هاى زراعى اطراف آن فهمیده مى‌‏شود. (کعکی، 1419ق، ج۳، ص۱۳۱؛ جعفریان،1386ش، ص۲۷۹).

یکی از دژهای عمومی بنو‌نضیر، حصن فاضجه است (اسکندری،‌ ۱۴۲۵، ج۲، ص۳۱۸؛ ابن عبدالحق بغدادی، 1412ق، ج۳، ص۱۰۱۵) که در محله بنو‌نضیر قرار داشت و شامل [[وادی بطحان|بطحان]] و [[نواعم]] بود. نواعم منطقة بزرگی است که دارای باغ‌ها و مزارع زیادی است و عوالی در منطقه قبا قرار دارد. اما نام‌گذاری این دژ به این دلیل است که در بستانی در نواعم که ناضجه نام داشته، واقع شده است (سمهودی، 2006م، ج۱، ص۱۳۰؛ کعکی،

البویله یکی از دژهای قبیله بنی‌نضیر بوده است (خیاری، 1419ق، ص۳۲ ؛‌ شراب، ۱۴۱۱ق، ص۵۵). این دژ در منازل قوم بنو‌نضیر و جنوب مدینه در [[وادی بطحان|بطحان]] و در امتداد منازل آنها تا شرق مدینه واقع شده است (سمهودی، 2006م، ج۱، ص۱۳۱ ؛ کعکی، 1419ق، ج۲، ص۹۴).

===حصن براج ===

بیت‌المدراس به معنای محل یادگیری علم و دانش است و یهودیان در آن به فراگیری تورات و علوم دینی می‌پرداختند. به این خانه‌ها بیت‌التلمود هم گفته می‌شد (جواد علی، 1973م، ج۱۵، ص۲۹۱). یهودیان یثرب نیز مرکز علمی و دینی به نام «بیت‌المدراس» داشتند که در آنجا تورات و احکام دینی خود را فرا ‌می‌گرفتند (ابن هشام، بی‌تا، ج۱، ص۵۵۲ ؛ مقریزی، 1420ق، ج۱۴، ص۸۳). در منابع تاریخی آگاهی‌های اندکی در این زمینه وجود دارد. برخی موقعیت بیت‌المدراس را در مشربة ام‌ابراهیم دانسته‌اند (ابن شبه، 1410ق، ج۱، ص۱۷۳ ؛ سمهودی، 2006م، ج۳، ص۳۵) که مالک این مشربه [[مخیرق|مخیرق یهودی]] بود. مُخیرق از قبیله [[بنی‌نضیر]] بود که بعد از هجرت پیامبر به مدینه ‌ایمان آورد و قبل از [[جنگ احد]] به شهادت رسید و اموال او جزو صدقات پیامبر در مدینه شد (واقدی، 1409ق، ج۱، ص۳۷۸ ؛ ابن سیدالناس، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۴۰ ؛ ابن حجر، 1415ق، ج۶، ص۴۶).