Automoderated users، دیوانسالاران، checkuser، ناظمان (CommentStreams)، developer، Moderators، مدیران
۹٬۸۶۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
==موقعیت جغرافیایی و تاریخ بنا== | ==موقعیت جغرافیایی و تاریخ بنا== | ||
امروزه مسجد بنیخداره از بین رفته است<ref>[https://wikihaj.com/index.php?title=پرونده%3Aمساجد_صلی_فیها_رسول_الله.pdf&page=387 مساجد صلی فیها رسول الله، ص ۳۸۷]</ref> و مکان دقیق آن مشخص نیست. این مسجد در قرن نهم هجری در زمان سمهودی(م.911ق.)، نیز از بین رفته بود.<ref>[https://wikihaj.com/index.php?title=%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:%D9%88%D9%81%D8%A7%D8%A1_%D8%A7%D9%84%D9%88%D9%81%D8%A7%D8%A1_%D8%B3%D9%85%D9%87%D9%88%D8%AF%DB%8C_%D8%AC%DB%B3.pdf&page=223 وفاء الوفاء، ج3، ص 223]</ref> | |||
بنیخداره به برادران بنیخدرة بن حارث خزرجی بودند که منازلشان در شمال بازار مدینه نزدیک [[ثنیة الوداع|ثنیه الوداع]]، در محلی به نام جرار سعدقرار داشت.<ref>[https://wikihaj.com/index.php?title=%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:%D9%88%D9%81%D8%A7%D8%A1_%D8%A7%D9%84%D9%88%D9%81%D8%A7%D8%A1_%D8%B3%D9%85%D9%87%D9%88%D8%AF%DB%8C_%D8%AC%DB%B3.pdf&page=224 وفاء الوفاء، ج3، 224]</ref> {{یادداشت|خانهای که معروف به جرار سعد(سعد بن عباده) بود و در آنجا مجموعهای از کوزهها پُر از آب میشد تا مردم از آن آب بنوشند و در آن زمان جرار سعد به عنوان مسیری نزدیک بازار شهر بوده است و .}}<ref>التعریف، ص216.</ref> | |||
برخی گمان کردهاند که تا پیش از ساخت زیرگذر مَنَاخَة، مسجدی با بنای سفیدکاری شده در تپهای در [[ثنیه الوداع]] در ابتدای خیابان سلطانة قرار داشت که شاید همان مسجد بنیخداره بوده است؛<ref>[https://wikihaj.com/index.php?title=پرونده%3Aمساجد_صلی_فیها_رسول_الله.pdf&page=387 مساجد صلی فیها رسول الله، ص ۳۸۷]</ref> | |||
ابراهیم عیاشی معتقد است مسجد ثنیه الوداع همان مسجد بنیخداره است و قرار گرفتن موقعیت مسجد ثنیة الوداع در داخل منازل بنیخداره را مؤید کلام خود آورده است.<ref>معالم المدینه المنوره، جزء۴، مجلد۲، ص150.</ref> امروزه کوه ثنیه الوداع و آن مسجد هم در توسعه خیابانها از میان رفته است.<ref>معالم المدینه المنوره، جزء۴، مجلد۲، ص ۱۵۱</ref> | |||
همچنین برخی مسجد بنیخداره را جزء آثاری دانستهاند که تا قبل از سال 1999 میلادی اثری از آنها باقی نمانده است.<ref>مدینه شناسی، ص27.</ref> | |||
در مقاله «ساختار شهری مدینه» به نقل از عجیمی گفته شده مسجدی که در سمت شامی بازار مدینه، نزدیک سقیفه بنیساعده است و سقیفه که امروز معروف است در یک مثلثی در باغی است که در سر خیابان السحیمی از سمت غرب قرار دارد، مسجد بنیخُدره است، اما نگارنده مقاله نظر درست را در این میداند که مقصود از مسجد، مسجد بنیخداره است نه بنیخدره، زیرا وصفی که عجیمی آورده با مطلبی که درباره محله آنها گفته شد با مسجد بنیخداره تطبیق میکند نه با مسجد بنیخدره.<ref>ساختار شهری مدینه،ص119.</ref> | در مقاله «ساختار شهری مدینه» به نقل از عجیمی گفته شده مسجدی که در سمت شامی بازار مدینه، نزدیک سقیفه بنیساعده است و سقیفه که امروز معروف است در یک مثلثی در باغی است که در سر خیابان السحیمی از سمت غرب قرار دارد، مسجد بنیخُدره است، اما نگارنده مقاله نظر درست را در این میداند که مقصود از مسجد، مسجد بنیخداره است نه بنیخدره، زیرا وصفی که عجیمی آورده با مطلبی که درباره محله آنها گفته شد با مسجد بنیخداره تطبیق میکند نه با مسجد بنیخدره.<ref>ساختار شهری مدینه،ص119.</ref> | ||
برخی نوشتهاند که قبر نفس زکیه همان موقعیت مکانی منازل بنیخداره است،<ref>معالم المدینه المنوره، جزء۴، مجلد۲، ص150.</ref> همچنین [[سمهودی|سَمهُودی]] معتقد است مسجدی که در کنار قبر نفس زکیه وجود دارد مسجد بنیخداره نیست بلکه مسجدی است که قاضی حرمین محیالدین الحنبلی بنا نموده است.<ref>وفاء الوفاء، ج3، ص60.</ref> | |||
برخی نوشتهاند که قبر نفس زکیه | |||
برخی مورخان موقعیت جغرافیایی که ممکن است برای مسجد بنیخداره تصور نمود بدین شرح آوردهاند که از طرف شمال به خیابان عبدالغنی بن عبدالواحد مقدسی و از جنوب به خیابان ملک فیصل معروف به دائری اول و از شرق به خیابان سعید بن مسیب و از غرب به خیابان ابی بکر (که قبلا معروف به سلطانة) منتهی میشود.<ref>معالم المدینه المنوره، جزء۴، مجلد۲، ص ۱۵۱.</ref> | برخی مورخان موقعیت جغرافیایی که ممکن است برای مسجد بنیخداره تصور نمود بدین شرح آوردهاند که از طرف شمال به خیابان عبدالغنی بن عبدالواحد مقدسی و از جنوب به خیابان ملک فیصل معروف به دائری اول و از شرق به خیابان سعید بن مسیب و از غرب به خیابان ابی بکر (که قبلا معروف به سلطانة) منتهی میشود.<ref>معالم المدینه المنوره، جزء۴، مجلد۲، ص ۱۵۱.</ref> |
ویرایش