آل حبوبی: تفاوت میان نسخه‌ها

آل حبوبی از خاندان‌های علوی مشهور [[شیعه]] در [[عراق]]‌اند.<ref>نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۴-۸۱۵.</ref> آنان اصالت [[حجاز|حجازی]] دارند<ref>نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۵.</ref> و با [[آل‌ عطیه]]، از '''اشراف حسینی''' حاکم بر [[مدینه]]<ref>موسوعة مکة المکرمه، ج۱، ص۱۶۰.</ref> در نسب مشترک و از نسل شریف [[ابو‌محمد عزالدین حمیضه|ابو‌محمد عزالدین حُمیضه]]، امیر [[مکه]] (حک ۷۰۱-۷۱۸ق.) هستند<ref>العقد الثمین، ج۴، ص۲۳۲.</ref> که نسبش با ۱۹ واسطه به '''[[امام حسن(ع)]]''' می‌رسد.<ref>عمدة الطالب، ص۲۴۱.</ref> حمیضه در سال ۷۱۸ق. از حجاز کوچ کرد و در سال ۷۲۰ق. در عراق ساکن شد.<ref>نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۴.</ref> [[ابن شدقم|ابن شَدْقَم]] برای او بازماندگانی در عراق و [[ایران]] برشمرده است<ref>تحفة الازهار، ج۱، ص۲۴۶.</ref> که آل حبوبی از آن جمله‌اند. این خاندان هنوز در حجاز به ویژه [[مدینه|مدینه منوره]] بستگانی دارند که [[آل سید عمران]] از آنان است.<ref>نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۵.</ref> [[سید حسن امین]] از آنان با عنوان «خاندانی شریف» یاد کرده است.<ref>مستدرکات اعیان الشیعه، ج۵، ص۲۶۸.</ref>

==سید محمد سعید آل حبوبی==

نام‌آورترین شخصیت علمی خاندان آل حبوبی، [[سید محمد سعید آل حبوبی|سید محمد سعید بن سید محمود آل حبوبی]] (۱۲۶۶-۱۳۳۳ق.) دانشمند بزرگ [[شیعه]] و رهبر مجاهدان [[عراق]] در برابر تجاوز انگلستان به عراق است<ref>تاریخ الحرکة الاسلامیه، ص۱۶۵؛ تاریخ النجف الاشرف، ص۱۴.</ref> که مدتی را در [[حجاز]] و [[نجد]] به تجارت گذراند.<ref>الاعلام، ج۶، ص۱۴۲؛ نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۶.</ref> وی در جوانی از مشهورترین شاعران عراق به شمار می‌آمد<ref>الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.</ref>؛ اما در ۴۰ سالگی شعر را ترک کرد و از [[میرزا حبیب‌الله رشتی]]، شیخ محمد حسین کاظمی، [[شیخ محمد طه نجف]] و شیخ محمد شربیانی اجازه روایت گرفت.<ref>الاجازة الکبیره، ص۱۸۹-۱۹۰.</ref> عرفان و اخلاق را نیز از محضر [[آخوند ملا حسینقلی همدانی]] فراگرفت.<ref>اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۴۴.</ref> پس از اشغال [[لیبی]] به دست ایتالیا در سال ۱۳۲۹ق. وی همراه [[آخوند خراسانی]] و جمعی از [[فقیه|فقیهان]]، با صدور [[فتوا|فتوایی]]، مسلمانان را به دفاع از اسلام و جنگ با دشمنان فراخواند.<ref>رسائل و فتاوای جهادی، ص۲۳۸-۲۳۹؛ جهادیه، ص۴۵-۴۶.</ref> با شروع جنگ جهانی اول و تصرف [[بصره]] به دست نیروهای انگلیسی، وی سپاهیانی از قبایل گرد آورد و در بصره میان او و انگلیسی‌ها جنگ سختی درگرفت؛ اما این جنگ به شکست نیروهای مقاومت عراق انجامید. پس از این ماجرا و در راه بازگشت به [[نجف اشرف]]، در پی فشارهای روحی شکست از انگلیس، در شهر ناصریه عراق درگذشت.<ref>نک: اعیان ‏الشیعه، ج۹، ص۵۶؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱۴، قسم‏۲، ص۷۲۲-۷۲۳؛ الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.</ref> جنازه وی پس از تشییع تا نجف، در صحن [[حرم امام علی(ع)]] به خاک سپرده شد.<ref>اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۴۴؛ الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.</ref> از وی آثاری چند بر جای مانده است؛ اما جز دیوان شعرش هیچ یک به چاپ نرسیده است.<ref>الذریعه، ج۹، ص۲۲۹؛نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۶.</ref>