امارت حج: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۴۸ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۰ ژوئن ۲۰۱۸
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''امارت حج''': بر سرپرستی و زعامت حجاج [[بیت‌الله الحرام]] اطلاق می‌شود. امارت به معنای سرپرستی است ولی با ترکیب [[حج]] به معنای ریاست، پیشوایی و سرپرستی حاجیان را در طول مسیر و نیز در [[موسم حج]] در [[مکه]] اطلاق می‌شود. در مورد امارت حج قبل از [[اسلام]] آگاهیی در دست نیست ولی با ظهور اسلام به خاطر اهمیت حج منصب امارت به وجود آمد و اهمیت ویژه‌ای داشت. در زمان [[رسول خدا(ص)]]، درباره وجود منصب امیرالحاج، دیدگاه‌ها یکی نیست. شماری از منابع، از وجود این منصب یاد کرده و افرادی را نیز به عنوان امیرالحاج نام برده‌اند. اما شماری دیگر وجود امیرالحاج در آن دوره را انکار کرده‌اند، طبق گزارش‌ها بعضی از سال‌ها خود حضرت این منصب را به عهده داشت و مراسم حج را اداره می‌کرد ولی بعضی از سال‌ها به افراد دیگری واگذار می‌کرد. در زمان خلفا هم گاهی خود این منصب را به عهده داشتند و گاهی به دیگران واگذار می‌کردند که نام آنها در گزارش‌ها آمده است. در زمان [[حضرت علی(ع)]]، چون حضرت درگیر جنگ‌های داخلی بودند منصب امیرالحاجی را به دیگران سپردند.
{{در دست ویرایش|ماه=خرداد|روز=۲۰|سال=۱۳۹۷|کاربر=kamran }}
'''امارت حج'''بر سرپرستی و زعامت حجاج [[بیت‌الله الحرام]] اطلاق می‌شود. درباره منصب امارت حج قبل از [[اسلام]] آگاهیی در دست نیست. در چند سفر حج که در عصر زندگی پیامبر(ص) پس از هجرت به وقوع پیوست جز یک مورد(سال دهم) پیامبر خود سرپرستی حاجیان را بر عهده داشت. در زمان خلفا نیز در بیشتر سال‌ها خود خلیفه امیر حج بود و گاهی این منصب را به دیگران واگذار می‌کرد. در زمان [[حضرت علی(ع)]]، چون حضرت درگیر جنگ‌های داخلی بودند منصب امیرالحاجی را به دیگران سپردند.


در دوران [[بنی‌امیه]] و بنی عباس، امارت حج را همچون دیگر مسؤولیت‌های اجتماعی و سیاسی، بیشتر به خویشاوندان خود، وا‌گذار می‌کردند و تنها در بعضی از سال‌ها، خلفای اموی، خود، به عنوان امیرالحاج در حج شرکت کردند.  
در دوران [[بنی‌امیه]] و [[بنی عباس]]، امارت حج از مناصب مهمی تلقی می‌شد که به خلفا آن را به خویشاوندان یا سرشناسان خاندان خود می‌سپردند و گاهی خود امارت حج را بر عهده داشتند. امارت حج بخصوص در عصر خلافت عباسی، اهمیت سیاسی زیادی پیدا کرد و بر قدرت امیر حج نیز افزوده شد.  


امارت حج در دوران عثمانی‌ها، به نصب امیرالحاج اهتمام داشتند. آنان معمولاً فردی قوی را به این مسؤولیت می‌گماشتند و همراه او هزاران سرباز در کاروان‌های حج حضور می‌یافتند و در میان راه وظیفه پاسداری از جان و مال مسافران در برابر دستبرد سارقان و راهزنان و گاه تعدّی قبایلِ را بر عهده داشتند.
را همچون دیگر مسؤولیت‌های اجتماعی و سیاسی، بیشتر به خویشاوندان خود، وا‌گذار می‌کردند و تنها در بعضی از سال‌ها، خلفای اموی، خود، به عنوان امیرالحاج در حج شرکت کردند. بعدها در عصر عثمانی دوران عثمانی‌ها، به نصب امیرالحاج اهتمام داشتند. آنان معمولاً فردی قوی را به این مسؤولیت می‌گماشتند و همراه او هزاران سرباز در کاروان‌های حج حضور می‌یافتند و در میان راه وظیفه پاسداری از جان و مال مسافران در برابر دستبرد سارقان و راهزنان و گاه تعدّی قبایلِ را بر عهده داشتند. با نفوذ سعودی‌ها و [[وهابیان]] بر مکه مکرمه، عبدالعزیز و بعد از او، فرزندانش به ترتیب بر [[عربستان]] سعودی حکومت کردند و امارت حج را بر عهده گرفتند.
 
با نفوذ سعودی‌ها و [[وهابیان]] بر مکه مکرمه، عبدالعزیز و بعد از او، فرزندانش به ترتیب بر [[عربستان]] سعودی حکومت کردند و امارت حج را بر عهده گرفتند.


با سقوط امپراتوری عثمانی و شکل‌گیری کشورهای گوناگون و مقرراتی که در سرزمین [[حجاز]] وضع شد، هر کشوری در موسم حج سرپرستی را برای سامان‌دهی امور حاجیان منصوب می‌کند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در [[ایران]]، با توجه به نگرش همه جانبه [[امام خمینی]] به حج، امارت حج مفهوم حقیقی خود را بازیافت و ایشان وظایفی را برای نمایندگان خود در حج قرار داد.
با سقوط امپراتوری عثمانی و شکل‌گیری کشورهای گوناگون و مقرراتی که در سرزمین [[حجاز]] وضع شد، هر کشوری در موسم حج سرپرستی را برای سامان‌دهی امور حاجیان منصوب می‌کند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در [[ایران]]، با توجه به نگرش همه جانبه [[امام خمینی]] به حج، امارت حج مفهوم حقیقی خود را بازیافت و ایشان وظایفی را برای نمایندگان خود در حج قرار داد.