امارت حج: تفاوت میان نسخه‌ها

'''امارت حج'''بر سرپرستی و زعامت حجاج [[بیت‌الله الحرام]] اطلاق می‌شود. درباره منصب امارت حج قبل از [[اسلام]] آگاهیی در دست نیست. در چند سفر حج که در عصر زندگی پیامبر(ص) پس از هجرت به وقوع پیوست جز یک مورد(سال دهم) پیامبر خود سرپرستی حاجیان را بر عهده داشت. در زمان خلفا نیز در بیشتر سال‌ها خود خلیفه امیر حج بود و گاهی این منصب را به دیگران واگذار می‌کرد. در زمان [[حضرت علی(ع)]]، چون حضرت درگیر جنگ‌های داخلی بودند منصب امیرالحاجی را به دیگران سپردند.

در دوران [[بنی‌امیه]] و [[بنی عباس]]، امارت حج از مناصب مهمی تلقی می‌شد که به خلفا آن را به خویشاوندان یا سرشناسان خاندان خود می‌سپردند و گاهی خود امارت حج را بر عهده داشتند. امارت حج بخصوص در عصر خلافت عباسی، اهمیت سیاسی زیادی پیدا کرد و بر قدرت امیر حج نیز افزوده شد.  

را همچون دیگر مسؤولیت‌های اجتماعی و سیاسی، بیشتر به خویشاوندان خود، وا‌گذار می‌کردند و تنها در بعضی از سال‌ها، خلفای اموی، خود، به عنوان امیرالحاج در حج شرکت کردند. بعدها در عصر عثمانی دوران عثمانی‌ها، به نصب امیرالحاج اهتمام داشتند. آنان معمولاً فردی قوی را به این مسؤولیت می‌گماشتند و همراه او هزاران سرباز در کاروان‌های حج حضور می‌یافتند و در میان راه وظیفه پاسداری از جان و مال مسافران در برابر دستبرد سارقان و راهزنان و گاه تعدّی قبایلِ را بر عهده داشتند. با نفوذ سعودی‌ها و [[وهابیان]] بر مکه مکرمه، عبدالعزیز و بعد از او، فرزندانش به ترتیب بر [[عربستان]] سعودی حکومت کردند و امارت حج را بر عهده گرفتند.