ابورغال: تفاوت میان نسخه‌ها

شخص دیگری نیز به اسم ابورغال در تاریخ وجود دارد که از بزرگان [[قوم ثمود]] بود که با توقف در حرم الهی، از عذاب آسمانی بر قوم ثمود، در امان ماند.

از نام و زندگی ابورِغال چندان آگاهی در دست نیست. بر پایه گزارشی، آن‌گاه که [[ابرهه]] ۴۰ سال پیش از [[بعثت]] یا ۵۵ روز پیش از ولادت [[پیامبر(ص)|پیامبر گرامی(ص)]] برای ویران‌کردن [[کعبه]] به [[مکه]] لشکر کشید، در راه به [[طائف]] رسید و از اهالی این شهر خواست تا راهنمایی در اختیار او بگذارند و آنان ابورِغال، از غلامان طائف، را در اختیار او نهادند.<ref>تاریخ طبری، ج۱، ص۵۵۲؛ معجم البلدان، ج۵، ص۱۶۱؛ سبل الهدی، ج۱، ص۲۱۷.</ref> گویند: او در همین سفر در [[مغمس|مُغَمَّس]]، دو میلی [[غمیر|غُمیر]]، جایی میان [[ذات عرق|ذات عِرقْ]] یعنی میقات [[عراق|عراقیان]]، و [[بستان]]<ref>معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۳؛ المفصل، ج۷، ص۳۴۳؛ المعالم الاثیره، ص۲۲۲.</ref> درگذشت.<ref>جامع البیان، ج۳۰، ص۳۸۷.</ref> قبری که مردم در مُغَمَّس بدان سنگ می‌زنند، قبر اوست.<ref>جامع البیان، ج۳۰، ص۳۸۷؛ تفسیر سمعانی، ج۶، ص۲۸۳.</ref> سنگ زدن به قبر او به صورت سنت درآمده<ref>انساب الاشراف، ج۱، ص۳۱؛ الاغانی، ج۴، ص۲۹۹.</ref> و در اشعار<ref>البدایة و النهایه، ج۲، ص۲۱۳؛ تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۶۱.</ref> و امثال عرب شهرت یافته است.<ref>مسند احمد، ج۲، ص۱۴؛ المحلی، ج۹، ص۳۵۱.</ref> [[ابن‌ اسحاق]] بی‌آن‌که از ابورِغال یاد کند، نام راهنمای ابرهه را نفیل دانسته است.<ref>سیره ابن اسحاق، ج۱، ص۳۸.</ref>