بنی‌ساج: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
E ebrahimi (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
E ebrahimi (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[مرداد]]|روز=[[۲۱]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=E ebrahimi }} | {{در دست ویرایش|ماه=[[مرداد]]|روز=[[۲۱]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=E ebrahimi }} | ||
{{جعبه اطلاعات خاندان | |||
| نام =بنی‌ساج | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| نام کامل = بنی‌ساج | |||
| نسب = | |||
| محل حکومت =[[آذربایجان]]، [[اران]]، [[ارمنستان]] و حدود [[ری]] | |||
| مدت حکومت =سال 276 تا 319ق | |||
| مکان قبیله =آذربایجان | |||
| سرسلسله =ابوساج دیوداد بن دیودست | |||
| اشخاص مهم =[[ابوساج دیوداد بن دیودست]]، [[محمد بن ابوساج]]، [[یوسف بن ابوساج]]، | |||
| جمعیت = | |||
| جنگ‌ها = | |||
| شاخه‌ای از = | |||
| زیرشاخه‌ها = | |||
| مهم‌ترین اقدامات = | |||
| مناصب مهم = حکمرانی آذربایجان، حکمرانی [[حرمین]]، راهداری حرمین، حکمرانی [[کوفه]] | |||
| مذهب = اسلام | |||
}} | |||
بنی‌ساج سلسله‌ای از امیران ایرانی راهدار [[حرمین]] و حاکم [[آذربایجان]] در سده سوم ق. است. | بنی‌ساج سلسله‌ای از امیران ایرانی راهدار [[حرمین]] و حاکم [[آذربایجان]] در سده سوم ق. است. | ||
| خط ۵۰: | خط ۶۸: | ||
گزارش تاریخ سیستان در اعطای ولایت سرزمین‌هایی بسیار از بغداد و ایران تا [[هند]] و سند و منصب عمل الحرمین به عمرو از سوی خلیفه<ref>تاریخ سیستان، ص234-235.</ref> این نظر را تایید می‌کند. به نظر می‌رسد امارت وی بر راه‌های حج، ولایت عقد و شرف بوده نه ولایت مستقیم؛ یعنی از طریق عمرو بن لیث این منصب را عهده‌دار بوده است. محمد بن ابوساج تا 269ق. قبایل بدوی را که در مسیر کاروان‌های حاجیان راهزنی می‌کردند، سرکوب نمود و رَحبه و قِرقِیسیا را تصرف کرد و عامل انبار و راه فرات شد<ref>تاریخ طبری، ج9، ص549؛ تاریخ طبری، ج9، ص553؛ تاریخ طبری، ج9، ص590؛ تاریخ طبری، ج9، ص613-621؛ تاریخ طبری، ج9، ص628؛ الکامل، ج7، ص333.</ref> | گزارش تاریخ سیستان در اعطای ولایت سرزمین‌هایی بسیار از بغداد و ایران تا [[هند]] و سند و منصب عمل الحرمین به عمرو از سوی خلیفه<ref>تاریخ سیستان، ص234-235.</ref> این نظر را تایید می‌کند. به نظر می‌رسد امارت وی بر راه‌های حج، ولایت عقد و شرف بوده نه ولایت مستقیم؛ یعنی از طریق عمرو بن لیث این منصب را عهده‌دار بوده است. محمد بن ابوساج تا 269ق. قبایل بدوی را که در مسیر کاروان‌های حاجیان راهزنی می‌کردند، سرکوب نمود و رَحبه و قِرقِیسیا را تصرف کرد و عامل انبار و راه فرات شد<ref>تاریخ طبری، ج9، ص549؛ تاریخ طبری، ج9، ص553؛ تاریخ طبری، ج9، ص590؛ تاریخ طبری، ج9، ص613-621؛ تاریخ طبری، ج9، ص628؛ الکامل، ج7، ص333.</ref> | ||
محمد بن ابوساج در 273ق. با کمک [[خمارویه بن طولون|خُمارویه بن طولون]]حاکم مصر، بر جزیره از شهرهای [[عراق]] و [[موصل]] تسلط یافت<ref>تاریخ موصل، ج2، ص121؛ تاریخ ابن خلدون، ج3، ص415؛ البدایة و النهایه، ج11، ص51.</ref> اندکی بعد، دچار اختلاف شدند و در 275ق. در نبرد میان آن دو، محمد شکست خورد<ref>تجارب الامم، ج4، ص483؛ الکامل، ج7، ص428.</ref> در 276ق. محمد بن ابوساج برای سرکوب [[علویان]] از معتمد عباسی فرمان یافت و راهی آن جا شد<ref>تاریخ طبری، ج10، ص16.</ref> همچنین او به حکمرانی آذربایجان دست یافت<ref>البدایة و النهایه، ج11، ص56.</ref> سپس بر [[عبدالله بن حسن همدانی]]، حاکم مراغه که سر به شورش برداشته بود، چیره شد و تا 280ق. آذربایجان و اران را به تصرف خود درآورد<ref>الکامل، ج7، ص491؛ النجوم الزاهره، ص115-116.</ref> | محمد بن ابوساج در 273ق. با کمک [[خمارویه بن طولون|خُمارویه بن طولون]] حاکم مصر، بر جزیره از شهرهای [[عراق]] و [[موصل]] تسلط یافت<ref>تاریخ موصل، ج2، ص121؛ تاریخ ابن خلدون، ج3، ص415؛ البدایة و النهایه، ج11، ص51.</ref> اندکی بعد، دچار اختلاف شدند و در 275ق. در نبرد میان آن دو، محمد شکست خورد<ref>تجارب الامم، ج4، ص483؛ الکامل، ج7، ص428.</ref> در 276ق. محمد بن ابوساج برای سرکوب [[علویان]] از معتمد عباسی فرمان یافت و راهی آن جا شد<ref>تاریخ طبری، ج10، ص16.</ref> همچنین او به حکمرانی آذربایجان دست یافت<ref>البدایة و النهایه، ج11، ص56.</ref> سپس بر [[عبدالله بن حسن همدانی]]، حاکم مراغه که سر به شورش برداشته بود، چیره شد و تا 280ق. آذربایجان و اران را به تصرف خود درآورد<ref>الکامل، ج7، ص491؛ النجوم الزاهره، ص115-116.</ref> | ||
او در 285ق. از فرمان خلیفه سر باز زد و به نام افشین (لقب پادشاهان اسروشنه) در آذربایجان ادعای استقلال کرد<ref>الکامل، ج7، ص491.</ref> در گزارشی دیگر آمده است که در 288ق. که [[هارون بن محمد هاشمی]] [[امیر حاج]] بود، محمد بن ابوساج فرماندهی راه‌ها و منزلگاه‌ها را بر عهده داشت و پس از موسم حج، سپاه خود را به سوی [[جده]] رهسپار کرد<ref>العقد الثمین، ج2، ص332.</ref> | او در 285ق. از فرمان خلیفه سر باز زد و به نام افشین (لقب پادشاهان اسروشنه) در آذربایجان ادعای استقلال کرد<ref>الکامل، ج7، ص491.</ref> در گزارشی دیگر آمده است که در 288ق. که [[هارون بن محمد هاشمی]] [[امیر حاج]] بود، محمد بن ابوساج فرماندهی راه‌ها و منزلگاه‌ها را بر عهده داشت و پس از موسم حج، سپاه خود را به سوی [[جده]] رهسپار کرد<ref>العقد الثمین، ج2، ص332.</ref> | ||