مزار اسماعیل بن جعفر(ع)
مزار اسماعیل بن جعفر(ع)، محل دفن اسماعیل پسر بزرگ امام جعفر صادق(ع) است که پیش از پدر درگذشت. پیکرش را در مدینه و در قبرستان بقیع دفن کردند. این مقبره سده‌ها دارای بنا و گنبد، و محل زیارت زائران بود. گفته شده مکان این مقبره در زمینی ساخته شده که پیشتر خانه امام سجاد(ع) بود و در صحن آن چاهی قرار داشت که مردم برای شفای بیماران از آن می‌نوشیدند.
این زیارتگاه در سال 1344 قمری با غلبه وهابیان بر مکه و مدینه از میان رفت. پس از این تاریخ نیز یک چهاردیواری این قبر را پوشانده بود تا اینکه برای ساخت خیابانِ کنارِ قبرستان، آن را به طور کامل تخریب کردند. بنابر گزارش‌هایی پیکر اسماعیل را از آنجا به بخش دیگری از بقیع نزدیک قبر اُم البنین یا نزدیک شهیدان حرّه یا در ۱۰ متری قبر حلیمه سعدیه منتقل کردند.
اسماعیل بن جعفر[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اسماعیل بن جعفر فرزند نخست امام جعفر بن محمد صادق، امام ششم شیعیان، بود که در زمان حیات پدرش درگذشت. تاریخ وفاتش را حدود سال 138 ذکر کرده‌اند.[۱] برخی از شیعیان در زمان حیات امام صادق بر آن بودند که اسماعیل جانشین آن امام خواهد بود. بعد از امام صادق گروهی مرگ اسماعیل را انکار کردند و گروه دیگر به امامت فرزند اسماعیل، محمد، باور یافتند و هر دو این گروه‌ها اسماعیلیه نامیده شدند.[۲]
مکان دفن[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بنابر گزارش منابع تاریخی، اسماعیل بن جعفر در عُرَیْض (روستایی در نزدیکی مدینه) درگذشت، اما پیکرش را به مدینه آوردند و در قبرستان بقیع دفن کردند.[۳] قبر اسماعیل در جایی قرار داشت که با کشیده شدن دیوار مدینه از بقیه قبرهای بقیع جدا شد به شکلی که بارگاه اسماعیل داخل دیوارهای مدینه (چسبیده به دیوار شهر) قرار گرفت در حالی که بقیه قبرستان بقیع در خارج از دیوار مدینه قرار داشت.[۴] این مقبره بعدها با توسعه بقیع به قبرستان پیوست.
تاریخچه گنبد[ویرایش | ویرایش مبدأ]
قبر اسماعیل بن جعفر در دوره‌هایی از تاریخ گنبدی داشته است. گفته‌اند که گنبد و بارگاه قبر او در زمان حکومت فاطمیان مصر (302-564ق) ساخته شد. توصیفی از این بارگاه در قرن هشتم هجری حاکی از آن است که در آن زمان قبر اسماعیل مزاری با گنبدی بزرگ و سفید در غرب گنبد عباس بن عبدالمطلب و چسبیده به دیوار مدینه بوده است. بنابر همین گزارش این مقبره در زمینی قرار گرفته بود که پیشتر خانه امام زین‌العابدین(ع) بود و در آن زمان مسجدی متروک و چاه آبی در کنار مزار قرار داشت.[۵]
سَمهودی، تاریخ‌نگار مدینه در نیمه دوم قرن نهم، از دو سنگ نبشته در آرامگاه اسماعیل خبر می‌دهد. این سنگ‌نوشته‌ها حاکی از این بود که این بنا به دست حسین بن ابوالهیجاء (فرستاده حکومت فاطمی) در سال 546 قمری ساخته شده و همین فرد باغی که در غرب آن قرار داشت را نیز به مزار اسماعیل وقف کرده بود.[۶]
سفرنامه‌های بعدی نیز از بارگاه اسماعیل بن جعفر خبر داده‌اند.[۷] عیاشی، سفرنامه‌نویسی اهل شام در سده یازدهم گزارش می‌کند که شیعیان که تعداد زیادی از آنان در کاروان عراق حضور داشتند، به زیارت قبر اسماعیل اهتمام داشتند.[۸] در گزارشی از ابتدای سده سیزدهم هجری نیز از چاه آبی که در داخل حیاط زیارتگاه و منسوب به امام زین‌العابدین(ع) بوده و از آن برای شفای بیماران آب می‌بردند یاد شده است.[۹]
تخریب گنبد[ویرایش | ویرایش مبدأ]
با قدرت‌گیری وهابیان در شبه جزیره و مدینه، آرامگاه اسماعیل مانند دیگر مرقدها و بارگاه‌ها در سال 1344 قمری ویران شد. اما گزارش‌های بعدی نشان می‌دهد که آرامگاه اسماعیل بن جعفر، کاملا ویران نشده بود و چهار دیواری ساده‌ای روی آن قرار داشت.[۱۰] گفته شده که مرقد او با دیوارهایی بدون در و پنجره و به ابعاد سه در سه متر و ارتفاع دو و نیم متر احاطه شده و در بیرون از قبرستان بقیع به فاصله ۱۵ متری دیوار آن، در جهت غرب و روبه‌روی قبرهای ائمه(ع) قرار داشت.[۱۱]
مکان فعلی قبر اسماعیل بن جعفر[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در سال ۱۳۹۴ قمری (۱۳۵۵ شمسی) هنگام ساخت خیابان غربی بقیع، محوطه پیرامون قبر اسماعیل تخریب شده و چنین شایع شد که جنازه او سالم بوده است.[۱۲] برخی گزارش کرده‌اند که پیکر اسماعیل بن جعفر با هماهنگی برخی از بزرگان اسماعیلیه[۱۳] به داخل قبرستان بقیع منتقل و نشانه‌گذاری شد.[۱۴] محل دفن او به دلیل وصف‌های متفاوت و از میان رفتن نشانه‌ها، دقیقاً مشخص نیست؛ اما محل آن را درحوالی قبر اُم البنین یا نزدیک شهیدان حرّه یا در ۱۰ متری قبر حلیمه سعدیه در انتهای بقیع دانسته‌اند.[۱۵]
جستارهای وابسته[ویرایش | ویرایش مبدأ]
گالری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
-
مکان تقریبی قبر اسماعیل بن جعفر در بقیع (علامت شماره 8)
-
نقشه موقعیت قبر اسماعیل بن جعفر در بقیع
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ «بقعه اسماعیل بن جعفر در بقیع و بستر تاریخی آن تا قرن حاضر»، ص 52
- ↑ الارشاد، ج2، ص 209-210
- ↑ الارشاد، ج2، ص 209؛ سر السلسلة العلویه، ص۳۴؛ المجدی، ص۱۰۰.
- ↑ وفاء الوفا، ج5، ص 117
- ↑ التعریف بما انست الهجره، ص 121
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص۳۰۶.
- ↑ نک: «بقعه اسماعیل بن جعفر در بقیع و بستر تاریخی آن تا قرن حاضر»، ص56-59
- ↑ الرحله العیاشیه، ص 381
- ↑ حالات الحرمین، در پنجاه سفرنامه حج قاجاری، ص 256
- ↑ سفرنامه مکه حاج سید محمد فاطمی، در چهارده سفرنامه حج قاجاری دیگر، ص996
- ↑ تاریخ حرم ائمه بقیع، ص۲۸۹–۲۹۰.
- ↑ تاریخ حرم ائمه بقیع، ص۲۹۰.
- ↑ آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۳۴۸.
- ↑ تاریخ حرم ائمه بقیع، ص۲۹۰؛ آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۳۴۸.
- ↑ تاریخ حرم ائمه بقیع، ص۲۹۱.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل اسماعیل بن جعفر.
- آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، تهران، مشعر، 1382
- الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، شیخ مفید، تحقیق و تصحیح مؤسسة آل البیت، قم، کنگره شیخ مفید. (1413ق)
- التعریف بما انست الهجرة، تحقیق: سلمان الرحیلی، جمال الدین محمد بن احمد مطری، دارالملک عبدالعزیز.(1426ق)،
- «بقعه اسماعیل بن جعفر در بقیع و بستر تاریخی آن تا قرن حاضر»، حافظ نجفی، میقات حج، شماره 124، ص 49-74
- بهشت بقیع، احمد خامه یار، تهران، اندیشه میراث، 1401ش.
- تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، محمدصادق نجمی، نشر مشعر، تهران، (1386ش).
- الرحله العیاشیه، عبدالله بن محمد العیاشی، تحقیق سعید الفاضلی و سلیمن القرشی، ابوظبی، دار السویدی للنشر و التوزیع، 2006
- وفاء الوفا باخبار دار المصطفی، على بن عبدالله سمهودی، تصحیح قاسم السامرائی، لندن، موسسه الفرقان، (2006م)،