تفث: تفاوت میان نسخه‌ها

* بیشتر مفسران، تفث را چرک یا آلودگی‌های برآمده از احرام و مقصود از قضاء تفث را زدودن این آلودگی‌ها با گرفتن ناخن‌ها و چرک‌های برآمده از آن، تراشیدن و کوتاه کردن موها، و مانند آن دانسته‌اند. شماری نیز قضاء تفث را کنایه از بیرون آمدن از احرام شمرده‌اند. <ref>الکشاف، ج3، ص153؛ تفسیر بغوی، ج3، ص336؛ مجمع البیان، ج7، ص130.</ref>

وانگهی هر یک از این احادیث، مصداقی از موارد تفث را توضیح داده، بدون آن‌که در صدد بیان معنای لغوی آن باشد؛ چنان‌که در برخی از این روایات <ref>الکافی، ج4، ص338؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص333.</ref> تصریح شده که آن معنا تنها یکی از مصداق‌های تفث است. می‌توان نتیجه گرفت که همه این معانی در واقع به یک معنا بازمی‌گردد که «مطلق چرک و آلودگی برآمده از احرام» است. گویا به همین سبب، شیخ صدوق همه این روایات را سازگار با یکدیگر شمرده و همه معانی یاد شده در آن‌ها را پذیرفته است. <ref>من لا یحضره الفقیه، ج2، ص486.</ref>

در منابع فقهی، تفث در دو مبحث یاد شده است.

* '''الحدائق الناضره''': یوسف البحرانی (م. 1186ق.)، به کوشش آخوندی، قم، نشر اسلامی، 1363ش.

* '''دلیل ناسک''': سید محسن حکیم (م. 1390ق.)، به کوشش طباطبایی، نجف، دار الحکمه، 1416ق.

* '''روضة المتقین''': محمد تقی المجلسی (م. 1070ق.)، به کوشش موسوی و اشتهاردی، قم، بنیاد فرهنگ اسلامی، 1396ق.

* '''زبدة البیان''': المقدس الاردبیلی (م. 993ق.)، به کوشش بهبودی، تهران، المکتبة المرتضویه.

* '''المبسوط''': السرخسی (م. 483ق.)، بیروت، دار المعرفه، 1406ق.

* '''مجمع البیان''': الطبرسی (م. 548ق.)، بیروت، دار المعرفه، 1406ق.

* '''مرآة العقول''': المجلسی (م. 1111ق.)، به کوشش رسولی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1363ش.

* '''مسالک الافهام الی آیات الاحکام''': فاضل الجواد الکاظمی (م. 1065ق.)، به کوشش شریف‌زاده، تهران، مرتضوی، 1365ش.

[[رده:اعمال حج]]