مقام ابراهیم(ع): تفاوت میان نسخهها
جز
←اندازۀ سنگ مقام ابراهیم: ویرایش صوری مختصر
(←نظر محمدطاهر کردی: خلاصهکردن مطالب) |
جز (←اندازۀ سنگ مقام ابراهیم: ویرایش صوری مختصر) |
||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==اندازۀ سنگ مقام ابراهیم== | ==اندازۀ سنگ مقام ابراهیم== | ||
بهگزارش ازرقی مقام مربع شکل و اندازه آن یک ذراع است، سطح فوقانی و زیرین آن هر یک چهارده انگشت در چهارده انگشت است در دو طرف بالا و پایین آن طوق زرینی وجود دارد که سنگ مقام در میان آن دو قرار گرفته و طول سنگ نُه انگشت و عرض آن ده انگشت در ده انگشت است. فاصلۀ میان دو پا نیز بهاندازۀ دو انگشت میباشد.<ref>ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص٣٨.</ref> | |||
یکی از تاریخنگاران مکّه به نام شیخ محمدطاهر کردی مکی که در سال ۱۳۶۷ق سنگ مقام را از نزدیک دیده، ارتفاع آن را بیست سانتیمتر و طول سه ضلع آن از جهت سطح ٣٣ سانتیمتر و طول ضلع چهارم ٣٨ سانتیمتر است که محیط آن در مجموع 146 سانتیمتر میباشد. بهگفته وی سنگ روی پایۀ کوچکی از سنگ مرمر قرار گرفته که ارتفاعش آن ١٣ سانتیمتر است. | یکی از تاریخنگاران مکّه به نام شیخ محمدطاهر کردی مکی که در سال ۱۳۶۷ق سنگ مقام را از نزدیک دیده، ارتفاع آن را بیست سانتیمتر و طول سه ضلع آن از جهت سطح ٣٣ سانتیمتر و طول ضلع چهارم ٣٨ سانتیمتر است که محیط آن در مجموع 146 سانتیمتر میباشد. بهگفته وی سنگ روی پایۀ کوچکی از سنگ مرمر قرار گرفته که ارتفاعش آن ١٣ سانتیمتر است. | ||
عمق و فرورفتگی پاها در یکی ١٠ سانتیمتر و در دیگری ٩ سانتیمتر، و طول هریک از پاها از روی سنگ هریک ٢٧ سانتیمتر و عرض آنها ١4 سانتیمتر است. لیکن اندازۀ طول هر یک از دو قدم در قسمت پایین داخل فرورفتگی، 22 سانتیمتر و عرض آنها ١١ سانتیمتر است و فاصلۀ دو قدم نیز یک سانتیمتر میباشد.<ref>فضل الحجرالاسود و مقام ابراهیم، ص١٠5-١٠4.</ref> | عمق و فرورفتگی پاها در یکی ١٠ سانتیمتر و در دیگری ٩ سانتیمتر، و طول هریک از پاها از روی سنگ هریک ٢٧ سانتیمتر و عرض آنها ١4 سانتیمتر است. لیکن اندازۀ طول هر یک از دو قدم در قسمت پایین داخل فرورفتگی، 22 سانتیمتر و عرض آنها ١١ سانتیمتر است و فاصلۀ دو قدم نیز یک سانتیمتر میباشد.<ref>فضل الحجرالاسود و مقام ابراهیم، ص١٠5-١٠4.</ref> | ||
خصوصیاتی که مورخان از کیفیت فرورفتگی پاها و اثر انگشتان نقل کردهاند بیانگر آن است که ابراهیم در آن هنگام پابرهنه بوده، و [[ابیطالب]] نیز در شعر خود به این نکته اشاره کرده است: و موطِئُ ابراهیمَ فی الصَّخْر رَطْبةٌ عَلیٰ قَدَمَیْه حٰافِیاً غَیْر نٰاعِلِ | خصوصیاتی که مورخان از کیفیت فرورفتگی پاها و اثر انگشتان نقل کردهاند بیانگر آن است که ابراهیم در آن هنگام پابرهنه بوده، و [[ابیطالب]] نیز در شعر خود به این نکته اشاره کرده است: و موطِئُ ابراهیمَ فی الصَّخْر رَطْبةٌ عَلیٰ قَدَمَیْه حٰافِیاً غَیْر نٰاعِلِ | ||