عبدالغنی بادکوبه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عبدالغنی بادکوبه‌ای''' (۱۲۶۶ق-۱۳۵۰ق)، از عالمان و مبارزان [[شعیه]] و اهل [[باکو]] است. او در زادگاهش، با افکار کمونیستی و منع [[حج]] و [[زیارت]] توسط آنها مبارزه کرد و  به دست دولت وقت، به شهادت رسید.

 

*[[محمدفاضل ایروانی]]

*[[حبیب‌الله رشتی]]

*[[علامه برغانی]]

عبدالغنی، در اواخر قرن نوزدهم به زادگاهش [[باکو]] برگشت. کمونیست‌ها حکومت را در دست گرفته، در نخستین اقدام برای دین‌زدایی، [[حج]]، [[زیارت]] [[عتبات عالیات]] و اماکن مقدسه را ممنوع کردند.<ref>دو قرن مقاومت عالمان دینی قفقاز، ص۱۱۲.</ref> بادکوبه‌ای با افکار کمونیستی مبارزه کرد و جبهه‌ای را به نام جمعیة دعوة الاهیة تشکیل داد. هدف از تشکیل این جبهه، مبارزه تشکیلاتی با دولت بود. فرزند وی، محمدعلی در ماجرای ارامنه به شهادت رسید.

عبدالغنی در سال ۱۳۵۰ق به همراه ۳۰ تن از عالمان از جمله [[حسین رامانایی بادکوبه‌ای|حسین رامانایی]]  و حنیفه بادکوبه‌ای به دست دولت وقت دستگیر شد. دولت، همه آنان را پس از ۴ ماه محاکمه و شکنجه به دار آویخت و به شهادت رساند.<ref>گل‌های پریشان در باد، ص۵۳.</ref>

* '''گل‌های پریشان در باد'''، عادل مولایی، ستاره سبز، بی‌جا، چاپ اول، ۱۳۹۲ش.