پرش به محتوا

ابن تیمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۶۳۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۹ اکتبر ۲۰۱۷
خط ۱۴۲: خط ۱۴۲:


==مخالفان ابن تیمیه==
==مخالفان ابن تیمیه==
برخی مخالفان ابن‌ تیمیه را چهار دسته دانسته‌اند: فقیهان و قاضیان، متکلمان اشعری، صوفیه و شیعه.<ref>دعاوی المناوئین، ص۶۲-۷۳.</ref> اوج این مخالفت در جانب فقیهان مربوط به فتوای عدم انعقاد طلاق در فرض قسم بر طلاق و یک طلاق شمردن اجرای صیغه سه طلاقه، عدم انعقاد طلاق محرم<ref>مجموع الفتاوی، ج۷، ص۹۷.</ref> و نیز عدم جواز قصد سفر برای زیارت قبور یا توسل به ایشان و دعا به پیشگاهشان است؛ چنان‌که اشاعره نیز به نگارش کتاب‌های العقیدة الحمویه و سپس العقیدة الواسطیه درباره مسائل تجسیم و تشبیه خرده گرفته‌اند. صوفیه و در رأس آنان نصر منبجی (م.۷۱۹ق.) نیز به حمایت از ابن عربی (م.۶۳۸ق.) در برابر تکفیرهای ابن‌ تیمیه<ref>رأس الحسین، ص۴۱. </ref> برخاستند.<ref>الدرر الکامنه، ج۱، ص۱۵۷.</ref> نگارش منهاج السنة النبویه و رویکرد ناصبی‌وار آن در کنار رسائل، فتاوا و جنگ‌های ابن‌ تیمیه بر ضدّ شیعه نیز موجب برانگیختن احساسات شیعیان شد. تقی‌ الدین سُبکی شافعی (م.۷۵۶ق.)، با نگارش کتاب‌های الدرّة المضیئة فی الرد علی ابن‌ تیمیه و شفاء السقام فی زیارة خیر الاَنام و السیف الصقیل، ملا علی قاری حنفی (م.۱۰۱۴ق.) در شرح خود بر شفاء السقام، محمد بن ابی‌بکر اَخنائی مالکی (م.۷۶۳ق.) در کتاب المقالة المرضیة فی الرد علی ابن‌ تیمیه، علی بن محمد سمهودی شافعی (م.۹۱۱ق.) در وفاء الوَفاء باَخبار‌دار المصطفی درباره زیارت، شفاعت، توسل و استغاثه، محمد بن علی زَمْلَکانی شافعی در الدرة المضیئة فی الرد علی ابن‌ تیمیه، تقی‌ الدین حصنی شافعی (م.۸۲۹ق.) در دفع شبه من شبّه و تمرّد و بسیاری دیگر به نقد دیدگاه‌های وی پرداخته‌اند.<ref>نک: معجم ما الّفه علماء الامامه.</ref> هر دو گروه اشعاری نیز در نقد یکدیگر سروده‌اند<ref>نک: الوافی بالوفیات، ج۲۱، ص۲۶۲؛ قس: اعیان الشیعه، ج۵، ص۳۹۸.</ref> که پاره‌ای از آن‌ها در کتاب الحمیة الاسلامیه گردآمده است.
برخی، مخالفان ابن‌ تیمیه را چهار دسته دانسته‌اند: فقیهان و قاضیان، متکلمان [[اشعری]]، [[صوفیه]] و [[شیعه]].<ref>دعاوی المناوئین، ص۶۲-۷۳.</ref> اوج این مخالفت در جانب فقیهان مربوط به فتوای عدم انعقاد [[طلاق]] در فرض قسم بر طلاق و یک طلاق شمردن اجرای صیغه سه طلاقه، عدم انعقاد طلاق [[محرم|مُحرِم]]<ref>مجموع الفتاوی، ج۷، ص۹۷.</ref> و نیز عدم جواز قصد سفر برای [[زیارت]] قبور یا توسل به ایشان و دعا به پیشگاهشان است؛ چنان‌که اشاعره نیز به نگارش کتاب‌های العقیدة الحمویه و سپس العقیدة الواسطیه درباره مسائل [[تجسیم]] و [[تشبیه]] خرده گرفته‌اند. صوفیه و در رأس آنان [[نصر منبجی]] (م.۷۱۹ق.) نیز به حمایت از [[ابن عربی]] (م.۶۳۸ق.) در برابر تکفیرهای ابن‌ تیمیه<ref>رأس الحسین، ص۴۱. </ref> برخاستند.<ref>الدرر الکامنه، ج۱، ص۱۵۷.</ref> نگارش منهاج السنة النبویه و رویکرد [[ناصبی|ناصبی‌وار]] آن در کنار رسائل، فتاوا و جنگ‌های ابن‌ تیمیه بر ضدّ شیعه نیز موجب برانگیختن احساسات شیعیان شد. [[تقی‌ الدین سبکی شافعی|تقی‌ الدین سُبکی شافعی]] (م.۷۵۶ق.)، با نگارش کتاب‌های [[الدرّة المضیئة فی الرد علی ابن‌ تیمیه(کتاب)|الدرّة المضیئة فی الرد علی ابن‌ تیمیه]] و [[شفاء السقام فی زیارة خیر الاَنام(کتاب)|شفاء السقام فی زیارة خیر الاَنام]] و [[السیف الصقیل(کتاب)|السیف الصقیل]]، [[ملا علی قاری حنفی]] (م.۱۰۱۴ق.) در شرح خود بر شفاء السقام، [[محمد بن ابی‌بکر اخنائی مالکی|محمد بن ابی‌بکر اَخنائی مالکی]] (م.۷۶۳ق.) در کتاب [[المقالة المرضیة فی الرد علی ابن‌ تیمیه(کتاب)|المقالة المرضیة فی الرد علی ابن‌ تیمیه]]، [[علی بن محمد سمهودی شافعی]] (م.۹۱۱ق.) در [[وفاء الوفاء باخبار‌ دار المصطفی|وفاء الوَفاء باَخبار‌ دار المصطفی]] درباره [[زیارت]]، [[شفاعت]]، [[توسل]] و استغاثه، [[محمد بن علی زملکانی شافعی|محمد بن علی زَمْلَکانی شافعی]] در [[الدرة المضیئة فی الرد علی ابن‌ تیمیه(کتاب)|الدرة المضیئة فی الرد علی ابن‌ تیمیه]]، [[تقی‌ الدین حصنی شافعی]] (م.۸۲۹ق.) در [[دفع شبه من شبه و تمرد(کتاب)|دفع شبه من شبّه و تمرّد]] و بسیاری دیگر به نقد دیدگاه‌های وی پرداخته‌اند.<ref>نک: معجم ما الّفه علماء الامامه.</ref> هر دو گروه اشعاری نیز در نقد یکدیگر سروده‌اند<ref>نک: الوافی بالوفیات، ج۲۱، ص۲۶۲؛ قس: اعیان الشیعه، ج۵، ص۳۹۸.</ref> که پاره‌ای از آن‌ها در کتاب [[الحمیة الاسلامیه(کتاب)|الحمیة الاسلامیه]] گردآمده است.


نقل و نقد افکار ابن‌ تیمیه گاه با زیاده‌روی‌هایی در هر دو طیف روبه رو شده؛ چنان‌که خود او از تعمّد بر دروغ‌پردازی در زمینه عقایدش خبر داده است.<ref>مجموع الفتاوی، ج۳، ص۱۶۲. </ref> دامنه این مخالفت تا بدان جا پیش رفت که افرادی چون محمد بن عبدالمؤمن حصنی شافعی (م.۸۲۹ق.)<ref>الضوء اللامع، ج۶، ص۸۳. </ref> وی را تکفیر کردند و برخی نیز هر که او را شیخ الاسلام بداند، کافر دانستند.<ref>نک: الرد الوافر، ص۲۱. </ref> البته این‌گونه واکنش در برابر کسی که دیگران را به چوب تکفیر می‌راند، دور از انتظار نیست.
نقل و نقد افکار ابن‌ تیمیه گاه با زیاده‌روی‌هایی در هر دو طیف روبه رو شده؛ چنان‌که خود او از تعمّد بر دروغ‌پردازی در زمینه عقایدش خبر داده است.<ref>مجموع الفتاوی، ج۳، ص۱۶۲. </ref> دامنه این مخالفت تا بدان جا پیش رفت که افرادی چون [[محمد بن عبدالمؤمن حصنی شافعی]] (م.۸۲۹ق.)<ref>الضوء اللامع، ج۶، ص۸۳. </ref> وی را [[تکفیر]] کردند و برخی نیز افرادی که او را شیخ الاسلام بدانند، کافر دانستند.<ref>نک: الرد الوافر، ص۲۱. </ref>


==پانویس==
==پانویس==
۱٬۲۰۴

ویرایش