عتبه بوسی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح نویسههای عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:عتبه بوسی.png|بندانگشتی|200x200پیکسل|عتبه بوسی [[محمدتقی بهجت]]، عارف و مرجع تقلید [[شیعه]]، در [[آستان مقدس امام رضا(ع)]].]] | [[پرونده:عتبه بوسی.png|بندانگشتی|200x200پیکسل|عتبه بوسی [[محمدتقی بهجت]]، عارف و مرجع تقلید [[شیعه]]، در [[آستان مقدس امام رضا(ع)]].]] | ||
'''عتبهبوسی'''، بوسیدن در و درگاه حرمها هنگام ورود است. برخی از عالمان شیعه آن را یکی از آداب زیارت شمرده و برخی برای استحباب آن دلیلی نیافتهاند. با این همه، سجده بر درگاه را، اگر به عنوان شکر الهی باشد جایز دانستهاند. | '''عتبهبوسی'''، بوسیدن در و درگاه حرمها هنگام ورود است. برخی از عالمان شیعه آن را یکی از آداب [[زیارت]] شمرده و برخی برای استحباب آن دلیلی نیافتهاند. با این همه، سجده بر درگاه را، اگر به عنوان شکر الهی باشد جایز دانستهاند. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
عتبهبوسی، بوسیدن در و درگاه حرمها هنگام ورود است.<ref name=":0">فرهنگ زیارت، ص۳۴۶.</ref> [[محمدباقر مجلسی]]، سخن [[شهید اول]] را در این مورد، به عنوان یکی از آداب زیارت آورده، ولی | عتبهبوسی، بوسیدن در و درگاه حرمها هنگام ورود است.<ref name=":0">فرهنگ زیارت، ص۳۴۶.</ref> [[محمدباقر مجلسی]]، سخن [[شهید اول]] را در این مورد، به عنوان یکی از آداب [[زیارت]] آورده، ولی مجلسی، دلیل مستندی برای استحباب عتبهبوسی نیافته است. با این همه، وی سجده برای خدا را به عنوان شکر الهی بر این توفیق، جایز دانسته است.<ref>بحارالأنوار، ج٩٧، ص١٣۴ و ١٣۶.</ref> برخی یادآوری کردهاند، بوسیدن زمین و درگاه در حرم، نباید به عنوان سجده بر امام(ع) انگاشته شود.<ref name=":0" /> | ||
در برخی سرودههای عالمانِ عارف، به عتبهبوسی اشاره شده است.<ref name=":0" /> | |||
==پانوشت== | ==پانوشت== |