حره شوران: تفاوت میان نسخهها
←ویژگی
(←ویژگی) |
(←ویژگی) |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==نام== | ==نام== | ||
حره شَوْران،<ref name=":1">معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص496.</ref> در نزد بیشتر مردم به حره شوران شناخته میشود.<ref name=":0">وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، ج۴، | حره شَوْران،<ref name=":1">معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج1، ص496.</ref> در نزد بیشتر مردم به حره شوران شناخته میشود.<ref name=":0">وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، ج۴، ص۱۰۲؛ معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج2، ص 494-496.</ref> از گذشته نیز به همین نام شناخته میشده است.<ref name=":1" /> | ||
يحتمل أنه مشتق من شرت الدابة شورا إذا عرضتها عليّ، و لعل هذا الموضع قد كانت تعرض فيه الدواب<ref name=":1" /> | يحتمل أنه مشتق من شرت الدابة شورا إذا عرضتها عليّ، و لعل هذا الموضع قد كانت تعرض فيه الدواب<ref name=":1" /> | ||
به گمان مجدالدین فیروزآبادی، واژهشناس، نام این حره از «شرت الدابة» به معنای «عرضه کردن حیوان برای فروش» گرفته شده است؛ زیرا شاید این حره، محل آوردن حیوانات برای فروش بوده باشد.<ref>معجم البلدان، ج3، ص371؛</ref>شَوْران، در لغت به معنای «مادهای زردرنگ»<ref>كتاب الجيم ؛ ج2 ؛ ص143</ref> و گیاهی به نام «قِرطِم»{{یادداشت|برخی، قرطم را به زبان پارسی، گل رنگ یا کاجیره دانستهاند.}}<ref>فرهنگ ابجدي، ص612 و 690.</ref> نیز آمده است.<ref>الطراز الأول، ج8، ص211.</ref> برخی، تلفظ آن را با این معانی، شُوران دانستهاند.<ref>المحيط في اللغة، ج7، ص320؛ لسان العرب، ج13، ص236؛ القاموس المحيط، ج4، ص234.</ref> | |||
==مکان== | ==مکان== | ||
حرة شَوران در جنوب مدینه واقع شده<ref name=":0" /> | حرة شَوران در جنوب مدینه واقع شده<ref name=":0" /> | ||
خط ۴۷: | خط ۲۹: | ||
==در حدیث== | ==در حدیث== | ||
بر پایه روایتی در منابع [[اهل سنت]]، حضرت محمد(ص) شتری را در بازار دید و از چاقی آن ابراز شگفتی کرده و از منطقهای که در آن میچریده پرسید. پاسخ شنید که در حره شوران چریده است. وی از خدا خواست به این حره برکت بدهد؛ از این رو، برخی این حره را مبارک دانستهاند. | |||
از پیامبرخدا دربارة حرة شوران وارد شده که فرمودند: «بارک الله فی شوران».<ref name=":0" /> | از پیامبرخدا دربارة حرة شوران وارد شده که فرمودند: «بارک الله فی شوران».<ref name=":0" /> | ||
خط ۶۹: | خط ۵۳: | ||
*'''جمهرة اللغة'''، محمد بن حسن بن درید (ابن درید)، دار العلم للملایین، بیروت، ۱۹۸۸م. | *'''جمهرة اللغة'''، محمد بن حسن بن درید (ابن درید)، دار العلم للملایین، بیروت، ۱۹۸۸م. | ||
*'''الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة'''، اسماعیل بن حماد جوهری، تحقیق احمد عبد الغفور عطار، دار العلم للملایین، بیروت، ۱۳۷۶ق. | *'''الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة'''، اسماعیل بن حماد جوهری، تحقیق احمد عبد الغفور عطار، دار العلم للملایین، بیروت، ۱۳۷۶ق. | ||
*'''الطراز الأول والكناز لما عليه من لغة العرب المعول'''، على خان بن احمد مدنى، موسسة آل البيت(ع) لاحياء التراث، مشهد، 1384ش. | |||
*'''فرهنگ ابجدى'''، فواد افرام بستانى، اسلامي، تهران، 1375ش. | |||
*[https://apll.ir/ '''فرهنگستان زبان و ادب فارسی'''.] | *[https://apll.ir/ '''فرهنگستان زبان و ادب فارسی'''.] | ||
*'''قاموس المحیط'''، مجدالدین فیروز آبادی، المیریه، مصر، ۱۴۰۲ق. | |||
*'''كتاب الجيم'''، اسحاق بن مرار شيبانى، الهيئه العامه لشئون المطابع الاميريه، قاهره، 1975م. | |||
*'''کتاب العین'''، خلیل بن احمد فراهیدی، نشر هجرت، قم، ۱۴۰۹ق. | *'''کتاب العین'''، خلیل بن احمد فراهیدی، نشر هجرت، قم، ۱۴۰۹ق. | ||
*'''لسان العرب'''، محمد بن مكرم بن منظور (ابن منظور)، دار صادر، بيروت، 1414ق. | |||
*'''المحيط فى اللغة'''، اسماعيل بن عباد صاحب، عالم الكتب& بيروت، 1414ق. | |||
* '''المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة'''، محمد محمد حسن شراب، دار الشاميه-دار القلم، بيروت-دمشق، 1411ق. | *'''المعالم الأثيرة فى السنة و السيرة'''، محمد محمد حسن شراب، دار الشاميه-دار القلم، بيروت-دمشق، 1411ق. | ||
*'''معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ'''، عبدالعزیز کعکی، دار المکتبة الهلال، بیروت ۱۴۱۹ق. | *'''معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ'''، عبدالعزیز کعکی، دار المکتبة الهلال، بیروت ۱۴۱۹ق. | ||
*'''معجم مقاییس اللغة'''، احمد بن فارس (ابن فارس)، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، ۱۴۰۴ق. | *'''معجم مقاییس اللغة'''، احمد بن فارس (ابن فارس)، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، ۱۴۰۴ق. | ||
*'''معجم البلدان'''، ياقوت حموى، دار صادر، بيروت، 1995م. | |||
*'''وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی'''، علی سمهودی، دار الکتب العلمیه، بیروت، ۲۰۰۶م. | *'''وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی'''، علی سمهودی، دار الکتب العلمیه، بیروت، ۲۰۰۶م. |