پرش به محتوا

برائت از مشرکان: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۳ مارس ۲۰۲۰
خط ۴۴: خط ۴۴:




* '''یادآوری سیره پیامبران''': بر پایه آیات قرآن، برائت از مشرکان سیره پیامبران الهی بوده است. مبارزه با شرک و مظاهر [[بت‌پرستی]] و برائت از آن‌ها، از روزگار [[حضرت نوح(ع)]] ([[سوره نوح]]، 1-28) آغاز شد و بعدها [[حضرت ابراهیم(ع)]] ([[سوره ممتحنه]]، 4) آن را ادامه داد. ابراهیم(ع) هنگامی که دانست عمویش [[آزر]] دشمن خدا است، از او بیزاری و [[تبری]] جست: {{قلم رنگ|سبز|(فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُ اَنَّهُ عَدُوٌّ لِلَّهِ تَبَرَّاَ مِنْهُ...)}} (سوره توبه، 114). رفتار ابراهیم(ع) در تبری‌جستن از دشمنان خدا، گرچه پیوند خویشاوندی نزدیکی میان آنان باشد، به الگویی برای مسلمانان تبدیل شد.<ref>احکام القرآن، ج5، ص327.</ref>  
*'''یادآوری سیره پیامبران''': بر پایه آیات قرآن، برائت از مشرکان سیره پیامبران الهی بوده است. مبارزه با شرک و مظاهر [[بت‌پرستی]] و برائت از آن‌ها، از روزگار [[حضرت نوح(ع)]] ([[سوره نوح]]، 1-28) آغاز شد و بعدها [[حضرت ابراهیم(ع)]] ([[سوره ممتحنه]]، 4) آن را ادامه داد. ابراهیم(ع) هنگامی که دانست عمویش [[آزر]] دشمن خدا است، از او بیزاری و [[تبری]] جست: {{قلم رنگ|سبز|(فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُ اَنَّهُ عَدُوٌّ لِلَّهِ تَبَرَّاَ مِنْهُ...)}} (سوره توبه، 114). رفتار ابراهیم(ع) در تبری‌جستن از دشمنان خدا، گرچه پیوند خویشاوندی نزدیکی میان آنان باشد، به الگویی برای مسلمانان تبدیل شد.<ref>احکام القرآن، ج5، ص327.</ref>




* '''نهی قرآن از دوستی با غیرمسلمانان''': در آیاتی دیگر، [[خداوند]] مسلمانان را از تکیه کردن به ستمگران {{قلم رنگ|سبز|(وَ لا تَرْکَنُوا اِلَی الَّذینَ ظَلَمُوا...)}} ([[سوره هود]]، 113)، و تولی، <ref>التبیان، ج2، ص434.</ref>  مودت و محبت<ref>المیزان، ج5، ص373؛ التفسیر الکبیر، ج12، ص384.</ref> یهودیان و مسیحیان پرهیز می‌دهد: {{قلم رنگ|سبز|(یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَ النَّصاری اَوْلِیاءَ بَعْضُهُمْ اَوْلِیاءُ بَعْض...)}} ([[سوره مائده]]، 51). همچنین به سبب احتمال پدید آمدن کشش روحی میان مسلمانان و [[اهل کتاب]] و در نتیجه اثرپذیری از اخلاق آنان در پیروی از هوای نفس، مسلمانان از دوستی با آنان نهی شده‌اند: <ref>التفسیر الکبیر، ج12، ص384؛ المیزان، ج5، ص373.</ref>  {{قلم رنگ|سبز|(وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَاِنَّهُ مِنْهُمْ)}} (مائده، 51).
*'''نهی قرآن از دوستی با غیرمسلمانان''': در آیاتی دیگر، [[خداوند]] مسلمانان را از تکیه کردن به ستمگران {{قلم رنگ|سبز|(وَ لا تَرْکَنُوا اِلَی الَّذینَ ظَلَمُوا...)}} ([[سوره هود]]، 113)، و تولی، <ref>التبیان، ج2، ص434.</ref>  مودت و محبت<ref>المیزان، ج5، ص373؛ التفسیر الکبیر، ج12، ص384.</ref> یهودیان و مسیحیان پرهیز می‌دهد: {{قلم رنگ|سبز|(یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَ النَّصاری اَوْلِیاءَ بَعْضُهُمْ اَوْلِیاءُ بَعْض...)}} ([[سوره مائده]]، 51). همچنین به سبب احتمال پدید آمدن کشش روحی میان مسلمانان و [[اهل کتاب]] و در نتیجه اثرپذیری از اخلاق آنان در پیروی از هوای نفس، مسلمانان از دوستی با آنان نهی شده‌اند: <ref>التفسیر الکبیر، ج12، ص384؛ المیزان، ج5، ص373.</ref>  {{قلم رنگ|سبز|(وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَاِنَّهُ مِنْهُمْ)}} (مائده، 51).




* '''جواز دشنام به ظالمان''': قرآن شتم و دشنام به ظالمان را روا شمرده است: {{قلم رنگ|سبز|(لا یُحِبُّ اللهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ اِلاَّ مَنْ ظُلِمَ)}} ([[سوره نساء]]، 148). حکم این آیه مطلق است و زمان و مکان ندارد. با توجه به ستم‌هایی که مستکبران بر مسلمانان روا می‌داشتند، این آیه را نیز می‌توان دلیلی بر جواز برائت از مشرکان دانست.
*'''جواز دشنام به ظالمان''': قرآن شتم و دشنام به ظالمان را روا شمرده است: {{قلم رنگ|سبز|(لا یُحِبُّ اللهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ اِلاَّ مَنْ ظُلِمَ)}} ([[سوره نساء]]، 148). حکم این آیه مطلق است و زمان و مکان ندارد. با توجه به ستم‌هایی که مستکبران بر مسلمانان روا می‌داشتند، این آیه را نیز می‌توان دلیلی بر جواز برائت از مشرکان دانست.




* '''برائت، صفت پیروان پیامبر''': در آیه 29 [[سوره فتح]] پیروان پیامبر(ص) با ویژگی تولی با مسلمانان و تبری از دشمنان وصف شده‌اند: <ref>تفسیر ابن کثیر، ج3، ص124.</ref>  {{قلم رنگ|سبز|(مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ اَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ...)}}. آورده‌اند که شدت برائت و بیزاری آنان از مشرکان و دشمنان خدا به‌اندازه‌ای بود که حتی از تماس با بدن و لباس آنان پرهیز داشتند.<ref>مجمع البیان، ج9، ص192.</ref>
*'''برائت، صفت پیروان پیامبر''': در آیه 29 [[سوره فتح]] پیروان پیامبر(ص) با ویژگی تولی با مسلمانان و تبری از دشمنان وصف شده‌اند: <ref>تفسیر ابن کثیر، ج3، ص124.</ref>  {{قلم رنگ|سبز|(مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ اَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ...)}}. آورده‌اند که شدت برائت و بیزاری آنان از مشرکان و دشمنان خدا به‌اندازه‌ای بود که حتی از تماس با بدن و لباس آنان پرهیز داشتند.<ref>مجمع البیان، ج9، ص192.</ref>




* '''دشمنی خدا با کافران''': قرآن در تقابلی میان خداوند با کافران، دشمنی آنان با خدا، پیامبران و فرشتگان به ویژه جبرئیل و [[میکائیل]] را سبب دشمنی خداوند با آن‌ها می‌شمارد: {{قلم رنگ|سبز|(مَن کانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْرِیلَ وَ مِیکالَ فَاِنَّ اللهَ عَدُوٌّ لِلْکافِرِین)}} ([[سوره بقره]]، 98)  
*'''دشمنی خدا با کافران''': قرآن در تقابلی میان خداوند با کافران، دشمنی آنان با خدا، پیامبران و فرشتگان به ویژه جبرئیل و [[میکائیل]] را سبب دشمنی خداوند با آن‌ها می‌شمارد: {{قلم رنگ|سبز|(مَن کانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْرِیلَ وَ مِیکالَ فَاِنَّ اللهَ عَدُوٌّ لِلْکافِرِین)}} ([[سوره بقره]]، 98)


==برائت در تعالیم پیامبر(ص) و امامان(ع)==
==برائت در تعالیم پیامبر(ص) و امامان(ع)==
خط ۱۰۳: خط ۱۰۳:
در برابر، برخی به دلایل زیر با برگزاری مراسم برائت از مشرکان مخالفت کرده‌اند:
در برابر، برخی به دلایل زیر با برگزاری مراسم برائت از مشرکان مخالفت کرده‌اند:


* ا. برائت از مشرکان به روزگار پیامبر(ص) اختصاص داشته است و در این دوران مصداق ندارد.
*ا. برائت از مشرکان به روزگار پیامبر(ص) اختصاص داشته است و در این دوران مصداق ندارد.
* ب. این مراسم از مصداق‌های [[جدال در حج]] به شمار می‌رود که در آیه {{قلم رنگ|سبز|(وَ لا جِدالَ فِی الْحَجِّ)}} (سوره بقره، 197) از آن نهی شده است.<ref>مبانی دینی و سیاسی برائت از مشرکین، ص162؛ البرائة من المشرکین، ص232-251.</ref>
*ب. این مراسم از مصداق‌های [[جدال در حج]] به شمار می‌رود که در آیه {{قلم رنگ|سبز|(وَ لا جِدالَ فِی الْحَجِّ)}} (سوره بقره، 197) از آن نهی شده است.<ref>مبانی دینی و سیاسی برائت از مشرکین، ص162؛ البرائة من المشرکین، ص232-251.</ref>
* ج. سیره پیامبر(ص) در مراسم حج جز تلبیه و نیایش نبوده است.
*ج. سیره پیامبر(ص) در مراسم حج جز تلبیه و نیایش نبوده است.
* د. شعار دادن بر ضد دشمنان و فریاد زدن با اهداف حج سازگار نیست و معصیت به شمار می‌رود.<ref>البرائة من المشرکین، ص232-251.</ref>
*د. شعار دادن بر ضد دشمنان و فریاد زدن با اهداف حج سازگار نیست و معصیت به شمار می‌رود.<ref>البرائة من المشرکین، ص232-251.</ref>


در پاسخ به این اشکالات، می‌توان گفت: افزون بر این که اعلان بیزاری از مشرکان و مفسدان، در قرآن و سیره پیامبر(ص) و [[امامان معصوم]]، ریشه دارد، عمومیت برائت در قرآن و سنت، مانع از تخصیص آن به دوره تاریخی مشخص است و برای پیشگیری از بازگشت [[کفر]] و شرک در شکل‌های گوناگون آن و نیز حفظ [[وحدت]] و یکپارچگی مسلمانان باید برائت متناسب با هر روزگار ادامه یابد.<ref>در راه برپایی حج ابراهیمی، ص166.</ref>
در پاسخ به این اشکالات، می‌توان گفت: افزون بر این که اعلان بیزاری از مشرکان و مفسدان، در قرآن و سیره پیامبر(ص) و [[امامان معصوم]]، ریشه دارد، عمومیت برائت در قرآن و سنت، مانع از تخصیص آن به دوره تاریخی مشخص است و برای پیشگیری از بازگشت [[کفر]] و شرک در شکل‌های گوناگون آن و نیز حفظ [[وحدت]] و یکپارچگی مسلمانان باید برائت متناسب با هر روزگار ادامه یابد.<ref>در راه برپایی حج ابراهیمی، ص166.</ref>
خط ۱۳۸: خط ۱۳۸:


مراسم برائت از مشرکان در نخستین حج‌گزاری ایرانیان پس از پیروزی انقلاب به سال 58، با راهپیمایی آرام در [[مدینه]] برگزار شد و به تدریج به شکل راهپیمایی اعتراضی درآمد.
مراسم برائت از مشرکان در نخستین حج‌گزاری ایرانیان پس از پیروزی انقلاب به سال 58، با راهپیمایی آرام در [[مدینه]] برگزار شد و به تدریج به شکل راهپیمایی اعتراضی درآمد.
شماری فراوان از حاجیان ایرانی و غیر ایرانی، با هماهنگی [[دولت سعودی]] در مکان‌هایی گرد آمده، با سردادن شعارهایی، بیزاری خود را از شرک و طاغوت‌های زمان اعلان و مسلمانان را به اتحاد و برادری دعوت می‌کردند.
 
اما در پی نزدیکی دولت عربستان سعودی به [[آمریکا]]، برگزاری این مراسم با وجود هماهنگی دولت‌های [[ایران]] و عربستان، با دشواری‌ها و محدودیت‌هایی روبه‌رو شد.<ref>نک: چارچوبی تحلیلی برای بررسی سیاست خارجی، ص88-89.</ref>
شماری فراوان از حاجیان ایرانی و غیر ایرانی، با هماهنگی [[دولت سعودی]] در مکان‌هایی گرد آمده، با سردادن شعارهایی، بیزاری خود را از شرک و طاغوت‌های زمان اعلان و مسلمانان را به اتحاد و برادری دعوت می‌کردند. اما در پی نزدیکی دولت عربستان سعودی به [[آمریکا]]، برگزاری این مراسم با وجود هماهنگی دولت‌های [[ایران]] و عربستان، با دشواری‌ها و محدودیت‌هایی روبه‌رو شد.<ref>نک: چارچوبی تحلیلی برای بررسی سیاست خارجی، ص88-89.</ref> بدعت‌آمیز دانستن آیین برائت از سوی پیروان [[محمد بن عبدالوهاب]] نیز مانعی دیگر بر سر راه برائت از مشرکان شمرده شده است.<ref>مروری بر روابط ایران و عربستان در دو دهه اخیر، ص34.</ref>
بدعت‌آمیز دانستن آیین برائت از سوی پیروان [[محمد بن عبدالوهاب]] نیز مانعی دیگر بر سر راه برائت از مشرکان شمرده شده است.<ref>مروری بر روابط ایران و عربستان در دو دهه اخیر، ص34.</ref>


===راهپیمایی وحدت در سال 1360===
===راهپیمایی وحدت در سال 1360===
خط ۱۴۹: خط ۱۴۸:


===حج خونین===
===حج خونین===
 
{{اصلی|جمعه خونین}}
از سال 1362ش. برگزاری آیین برائت از مشرکان بر دامنه کشمکش‌ها افزود؛ ولی در بیشتر موارد، مشکلات با مذاکره و پیگیری دو طرف حل و فصل می‌شد. این اختلاف‌ها تا 1366ش. ادامه یافت. در آن سال، با وجود هماهنگی کامل مقام‌های ایرانی و سعودی در برگزاری مراسم برائت در بعد از ظهر ششم [[ذی‌حجه]] 1407ق. در مکه، <ref>نک: آن سوی حج خونین، ص13-20.</ref>  لحظاتی در پی آغاز مراسم و سخنرانی سرپرست حجاج، نیروهای پلیس عربستان با سلاح‌های سرد و گرم و با همراهی برخی افراد دارای لباس شخصی که بر بام ساختمان‌ها مستقر بودند، به حاجیان حمله کردند.<ref>آن سوی حج خونین، ص15-20.</ref>  
از سال 1362ش. برگزاری آیین برائت از مشرکان بر دامنه کشمکش‌ها افزود؛ ولی در بیشتر موارد، مشکلات با مذاکره و پیگیری دو طرف حل و فصل می‌شد. این اختلاف‌ها تا 1366ش. ادامه یافت. در آن سال، با وجود هماهنگی کامل مقام‌های ایرانی و سعودی در برگزاری مراسم برائت در بعد از ظهر ششم [[ذی‌حجه]] 1407ق. در مکه، <ref>نک: آن سوی حج خونین، ص13-20.</ref>  لحظاتی در پی آغاز مراسم و سخنرانی سرپرست حجاج، نیروهای پلیس عربستان با سلاح‌های سرد و گرم و با همراهی برخی افراد دارای لباس شخصی که بر بام ساختمان‌ها مستقر بودند، به حاجیان حمله کردند.<ref>آن سوی حج خونین، ص15-20.</ref>  


بر پایه اطلاعیه رسمی وزارت امور خارجه ایران، در این حملات 366 تن شهید، اسیر و مفقود شدند و بعدها آمار کشته‌شدگان به 400 تن رسید.<ref>کیهان، 12/5/1366؛ گل‌واژه‌های حج و عمره، ص112.</ref> این رویداد که سبب شد تا این روز به [[حج خونین|جمعه خونین مکه]] شهرت یابد، واکنش بسیار سخت امام خمینی را در پی داشت.<ref>صحیفه امام، ج20، ص349-350، 391؛ ج21، ص74.</ref>
بر پایه اطلاعیه رسمی وزارت امور خارجه ایران، در این حملات 366 تن شهید، اسیر و مفقود شدند و بعدها آمار کشته‌شدگان به 400 تن رسید.<ref>کیهان، 12/5/1366؛ گل‌واژه‌های حج و عمره، ص112.</ref> این رویداد که سبب شد تا این روز به [[جمعه خونین|جمعه خونین مکه]] شهرت یابد، واکنش بسیار سخت امام خمینی را در پی داشت.<ref>صحیفه امام، ج20، ص349-350، 391؛ ج21، ص74.</ref>


پس از این حادثه، روابط ایران و [[عربستان]] و نیز اعزام حاجیان ایرانی به مدت چهار سال قطع شد.<ref>کیهان، 26/5/1366؛ عربستان سعودی، ص126.</ref>
پس از این حادثه، روابط ایران و [[عربستان]] و نیز اعزام حاجیان ایرانی به مدت چهار سال قطع شد.<ref>کیهان، 26/5/1366؛ عربستان سعودی، ص126.</ref>
خط ۱۶۹: خط ۱۶۸:


==پیوند به بیرون==
==پیوند به بیرون==
* [http://lib.eshia.ir/23019/1/886 موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، دانشنامه جهان اسلام، مقاله برائت از مشرکین]


* [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/938154/برائت-از-مشرکین-از-دیدگاه-امام-خمینی---قدس-سره--?q= برائت از مشرکین از دیدگاه امام خمینی - قدس سره -، اسماعیل آبادی، علی رضا، مجله میقات حج، زمستان 1378 - شماره 30 (15 صفحه - از 216 تا 230) ]
*[http://lib.eshia.ir/23019/1/886 موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، دانشنامه جهان اسلام، مقاله برائت از مشرکین]
 
*[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/938154/برائت-از-مشرکین-از-دیدگاه-امام-خمینی---قدس-سره--?q= برائت از مشرکین از دیدگاه امام خمینی - قدس سره -، اسماعیل آبادی، علی رضا، مجله میقات حج، زمستان 1378 - شماره 30 (15 صفحه - از 216 تا 230)]
 
*[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/860244/فلسفه-برائت-از-مشرکین?q= فلسفه برائت از مشرکین، محمدی ری شهری، محمد، مجله میقات حج، تابستان 1372 - شماره 4 (6 صفحه - از 39 تا 44)]


* [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/860244/فلسفه-برائت-از-مشرکین?q= فلسفه برائت از مشرکین، محمدی ری شهری، محمد، مجله میقات حج، تابستان 1372 - شماره 4 (6 صفحه - از 39 تا 44) ]
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
== منابع ==
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
{{دانشنامه
{{دانشنامه
۱۵٬۶۱۴

ویرایش