آیه ۲۰۳ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
←چشم‌انداز
(←منابع) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''آیه ۲۰۳ سوره بقره'''، آیه‌ای از [[قرآن]]، که | |||
== متن و ترجمه == | == متن و ترجمه == | ||
{{قرآن | {{قرآن | ||
| خط ۹: | خط ۱۱: | ||
}}<ref>سوره بقره، آیه ٢٠۶.</ref> آنها ترجمه این آیه را «به دلیل عزتِ موهوم خود، در مقابل تقوا کُند هستند» دانسته‌اند.<ref name=":0" /> البته واژه اثم، به معناى ذنب، وزر و معصيت با تفاوت‌هايى كه با واژگان هم‌نوا دارد، به‌كار رفته است.<ref>صحاح اللغه، ذیل واژه اثم؛ تاج‌العروس، ذیل واژه اثم.</ref> | }}<ref>سوره بقره، آیه ٢٠۶.</ref> آنها ترجمه این آیه را «به دلیل عزتِ موهوم خود، در مقابل تقوا کُند هستند» دانسته‌اند.<ref name=":0" /> البته واژه اثم، به معناى ذنب، وزر و معصيت با تفاوت‌هايى كه با واژگان هم‌نوا دارد، به‌كار رفته است.<ref>صحاح اللغه، ذیل واژه اثم؛ تاج‌العروس، ذیل واژه اثم.</ref> | ||
== | == محتوا == | ||
در آیه ۲۰۳ سوره بقره، به چهار مطلب کلی اشاره شده است، كه عبارت است از: ذكر خدا، بيتوته در منى، كوچ از منى، و رعايت تقوا؛ سه عمل نخست آن مربوط به حج است و عمل چهارم شامل غیر حج نیز می‌شود.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۲۰۳ و ۲۰۴.</ref> | |||
=== ذکر === | |||
ذکر در عبارت {{آیه|وَاذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَعْدُودَات | |||
}} | |||
ذكر در آيه نيز همانند آيه قبل ممكن است منظور نام خدا باشد، و ممكن است مراد ذكر قلبى و ياد خدا باشد. و ممكن است منظور تكبيراتى باشد كه بعد از نماز ظهر روز عيد تا نماز صبح روز سيزدهم گفته مى‌شود. <sup>١</sup> طبرسى مى‌نويسد: ذكرى كه بدان امر شده است عبارت است از: « الله أكبر الله أكبر، لا إله إلاّ الله و الله أكبر، الله أكبر و لله الحمد، الله أكبر على ما هدانا، الحمد لله على ما أولانا، الله أكبر على ما رزقناه من بهيمة الأنعام ». و اولين تكبير بايد پس از نماز ظهر روز عيد، و آخرين آن بايد پس از نماز صبح روز سيزدهم باشد. <sup>٢</sup> مى‌نويسند: ذكر بر سه قسم است: ذكر عادت، ذكر حسبت، و ذكر صحبت؛ ذكر عادت بى قيمت است، بهر آن‌كه از سر غفلت است. ذكر حسبت بى زينت است، كه سر انجام آن طلب اجرت است. ذكر صحبت وديعت است، بهر آن‌كه زبان ذاكر در ميان عاريت است. ذكر خائف از بيم قطعيت است، ذكر راجى بر اميد طلبت است، ذكر محبت از رقت حرقت است. خائف به گوش ترس نداى وعيد شنيد در دعا آويخت، راجى به گوش رجا نداى وعد شنيد در ثنا آويخت، محب به گوش مهر نداى فراتر شنيد با بهانه نياميخت، عارف را ذكر ازل در رسيد از جهد در بخت گريخت. <sup>٣</sup> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||