پرش به محتوا

بیت الضراح: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۶: خط ۳۶:


==جایگاه==
==جایگاه==
 
روایت‌ها و سخنان مفسران در بیان جایگاه بیت الضراح گوناگون است و محل آن را بالای آسمان هفتم و زیر عرش الهی، <ref>نظم درر السمطین، ص127؛ کنز العمال، ج2، ص566؛ الدر المنثور، ج6، ص117.</ref>  آسمان هفتم، <ref>تفسیر قمی، ج2، ص9؛ کنز العمال، ج6، ص170.</ref>  ششم، <ref>الکافی، ج4، ص187؛ عمدة القاری، ج4، ص44؛ ج17، ص28.</ref>  چهارم<ref>علل الشرائع، ج2، ص406؛ عیون اخبار الرضا، ج1، ص98.</ref> و یا آسمان دنیا<ref>عمدة القاری، ج17، ص28؛ الصافی، ج5، ص77.</ref> دانسته‌اند.
==ستون‌های بیت‌الضراح==
==ستون‌های بیت‌الضراح==


بنا بر روایات‌ و تفاسیر، بیت الضراح چهار ستون از جنس زمرد و روکش یاقوت سرخ دارد<ref>الدر المنثور، ج1، ص128؛ بحار الانوار، ج55، ص59.</ref> و یا مروارید سفید بهشتی است<ref>مجمع البیان، ج1، ص389؛ عوالی اللئالی، ج2، ص84.</ref>  
بنا بر روایات‌ و تفاسیر، بیت الضراح چهار ستون از جنس زمرد و روکش یاقوت سرخ دارد<ref>الدر المنثور، ج1، ص128؛ بحار الانوار، ج55، ص59.</ref> و یا مروارید سفید بهشتی است<ref>مجمع البیان، ج1، ص389؛ عوالی اللئالی، ج2، ص84.</ref>  


روایت‌ها و سخنان مفسران در بیان جایگاه بیت الضراح گوناگون است و محل آن را بالای آسمان هفتم و زیر عرش الهی، <ref>نظم درر السمطین، ص127؛ کنز العمال، ج2، ص566؛ الدر المنثور، ج6، ص117.</ref>  آسمان هفتم، <ref>تفسیر قمی، ج2، ص9؛ کنز العمال، ج6، ص170.</ref>  ششم، <ref>الکافی، ج4، ص187؛ عمدة القاری، ج4، ص44؛ ج17، ص28.</ref>  چهارم<ref>علل الشرائع، ج2، ص406؛ عیون اخبار الرضا، ج1، ص98.</ref> و یا آسمان دنیا<ref>عمدة القاری، ج17، ص28؛ الصافی، ج5، ص77.</ref> دانسته‌اند.
 


در کوشش برای هماهنگ‌سازی سخنان یاد شده، برخی احتمال داده‌اند خداوند به نشانه بزرگداشت پیامبر(ص) آن را در [[شب معراج]] به آسمان ششم و سپس هفتم بالا برد و آن‌گاه به آسمان دنیا بازگرداند.<ref>عمدة القاری، ج17، ص28.</ref>
در کوشش برای هماهنگ‌سازی سخنان یاد شده، برخی احتمال داده‌اند خداوند به نشانه بزرگداشت پیامبر(ص) آن را در [[شب معراج]] به آسمان ششم و سپس هفتم بالا برد و آن‌گاه به آسمان دنیا بازگرداند.<ref>عمدة القاری، ج17، ص28.</ref>