ستون حنانه: تفاوت میان نسخه‌ها

اين ستون از ستون‌های روضه مطهر و پس از ستون توبه، دومين ستون به طرف روضه و ميان منبر و محراب است.<ref>المعالم الاثيره، ص44.</ref>

پيامبر تا پيش از ساخته شدن منبر، بر تنه درخت خرمايی تكيه مي‌داد و سخن مي‌گفت. پس از ساخته شدن منبر به سال ششم يا هفتم ق.<ref>بحار الانوار، ج21، ص47.</ref>نخستين بار که ايشان براي سخنراني و موعظه بر منبر رفت، از آن تنه درخت، ناله‏‌اي همچون ناله ماده شتري که آن را از بچه خود جدا کرده باشند يا همانند صداي گاو<ref>دلائل النبوه، ج2، ص563-564؛ عيون الاثر، ج1، ص278؛ السيرة الحلبيه، ج2، ص366.</ref> در فضای مسجد طنين افکند. در اين هنگام، ايشان از منبر فرود آمد و ستون را در بر گرفت يا بر آن دست نهاد. سپس آن ناله به خاموشي‌‌ ‌گراييد.<ref>شرف النبي، ص430؛ الخرائج و الجرائح، ج1، ص165-166.</ref>آن‌گاه ايشان فرمود: اگر من آن را در بر نگرفته بودم، تا قيامت ناله مي‌کرد.<ref>بحار الانوار، ج17، ص365.</ref> از اين رو، ستونی که در آن مکان قرار گرفت، حنّانه خوانده شد.حنّانه از حنّ به معناي صداي طرب‌انگيز يا غمگينانه است.<ref>معجم مقاييس اللغه، ج2، ص24، «حنّ».</ref>

اين ماجرا از کرامت‌ها و معجزه‌هاي رسول خدا شمرده شده است. از اين رو از این ستون بعدها با نام «جزعه» نيز ياد کرده‌اند<ref>تاريخ و آثار اسلامي، ص212-213.</ref>.

چندین سرنوشت برای تنه درخت، ذکر شده، که به شرح زیر است:

* در برخي منابع شيعي اشاره شده که بني‌اميه پس از تجديد بناي مسجدالنبي، تنه مشهور به حنّانه را از جاي خود کندند.<ref>بحار الانوار، ج17، ص365.</ref>

نماز‌ گزاردن در کنار آن<ref>مستدرک الوسائل، ج3، ص426؛ جامع احاديث الشيعه، ج4، ص515.</ref> و تبرک بدان سفارش شده است.<ref>الغدير، ج5، ص124.</ref>