پرش به محتوا

مرقد حر بن یزید ریاحی: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۶۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۲۲
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۳۶: خط ۳۶:


==حر در ماجرای کربلا==
==حر در ماجرای کربلا==
در سال ۶۰ه.ق، چون [[عبیدالله ‌بن زیاد]] از حرکت امام حسین(ع) به سوی [[عراق]] خبر یافت، [[حصین‌ بن تمیم|حُصَین‌ بن تمیم]]، صاحب شرطه کوفه، را به [[قادسیه]] فرستاد. حصین نیز حرّ را با هزار سپاهی، به منزله مقدمه سپاه، از قادسیه روانه کرد.
در سال ۶۰ه.ق، چون [[عبیدالله ‌بن زیاد]] از حرکت امام حسین(ع) به سوی [[عراق]] خبر یافت، [[حصین‌ بن تمیم|حُصَین‌ بن تمیم]]، فرمانده نظامی کوفه، را به [[قادسیه]] فرستاد. حصین نیز حرّ را با سپاهی هزار نفره و به عنوان مقدمه سپاه اصلی، از قادسیه روانه کرد.<ref>البدایه و النهایه، ج۸، ص۱۸۶.</ref>


===رویارویی با امام حسین===
===رویارویی با امام حسین===
امام حسین در در روز ۲۶ ذی‌الحجه، کنار بلندی‌های [[ذی ‌حسم|ذی ‌حُسُم]] با حرّ و سپاهش روبه‌رو شد. تصریح منابع بر آن است که حرّ نه برای جنگ بلکه صرفاً برای انتقال امام نزد ابن‌ زیاد اعزام شده بود و از این‌رو با سپاهیانش رو در روی توقف‌گاه کاروان امام صف‌آرایی کرد و راه را بر امام حسین(ع) بست و مانع از حرکت ایشان به سوی کوفه شد.<ref>الارشاد، ج٢، صص ٧٨ و ٨٠؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج١، صص ٣٣٠ و ٣٣٢.</ref>  
امام حسین در در روز ۲۶ ذی‌الحجه، کنار بلندی‌های [[ذی ‌حسم|ذی ‌حُسُم]] با حرّ و سپاهش روبه‌رو شد. تصریح منابع بر آن است که حرّ نه برای جنگ بلکه برای انتقال امام نزد ابن‌ زیاد اعزام شده بود و از این‌رو با سپاهیانش راه را بر امام حسین(ع) بست و مانع از حرکت امام به سوی کوفه شد.<ref>الارشاد، ج٢، صص ٧٨ و ٨٠؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج١، صص ٣٣٠ و ٣٣٢.</ref> به گفته ابن کثیر، تاریخ‌نگار شافعی مذهب ِ قرن هشتم قمری، با وجود بسته شدن راه توسط حر، امام حسین(ع) به یارانش دستور داد سپاهیان حر و اسبانشان را سیراب کنند.<ref>البدایه و النهایه، ج۸، ص۱۸۶.</ref>
 
به‌ رغم این صف‌آرایی خصمانه، واکنش امام صلح‌آمیز بود، چنان که به یارانش دستور داد سپاهیان حرّ و اسبانشان را سیراب کنند.


===ممانعت از حرکت امام===
===ممانعت از حرکت امام===
چون امام با یاران خویش عزم بازگشت به [[مدینه]] نمود، حرّ ممانعت کرد و پیشنهاد نمود که امام راهی غیر از راه کوفه و مدینه در پیش گیرد تا وی بتواند از ابن‌ زیاد کسب تکلیف کند. آنگاه امام حسین و یارانش در مسیر [[عذیب|عُذیب]] و قادسیه حرکت کردند و حرّ نیز همراه آنان بود.
چون امام با یاران خویش عزم بازگشت به [[مدینه]] نمود، حر ممانعت کرد و پیشنهاد داد که امام راهی غیر از راه کوفه و مدینه در پیش گیرد تا وی بتواند از ابن‌ زیاد کسب تکلیف کند.<ref>البدایه و النهایه، ج۸، ص۱۸۷.</ref> آنگاه امام حسین و یارانش در مسیر [[عذیب|عُذیب]] و قادسیه حرکت کردند و حر نیز همراه آنان بود.<ref>البدایه و النهایه، ج۸، ص۱۸۷.</ref>


حر کاروان امام حسین(ع) را همراهی کرد تا به کربلا رسیدند و در آنجا فرود آمد. حر وقتی فهمید کار جنگ با حسین بن علی جدی است، صبح عاشورا به بهانه آب دادن اسب خویش، از اردوگاه [[عمر سعد]] جدا شد و به کاروان حسین پیوست.
سپاه حر و کاروان امام حسین(ع) به کربلا رسیده و در آنجا توقف کردند.  


===شهادت حر===
===شهادت حر===
حر وقتی فهمید کار جنگ با حسین بن علی جدی است، صبح عاشورا به بهانه آب دادن اسب خود، از اردوگاه [[عمر سعد]] جدا شد و به کاروان حسین پیوست.<ref>الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۹.</ref>
وی پس از پیوستن به امام، بلافاصله راهی میدان نبرد شد و رو به لشکر کوفه ایستاد و آنان را به سبب پیمان شکنی‌شان، سرزنش کرد. سپس در حالی‌که رجز می‌خواند، به لشکر عمر سعد حمله برد و تعدادی از آنان را به هلاکت رساند.<ref>مقتل الحسین، ج٢، ص١٣.</ref> به گفته طبری، دو نفر از آنان، به نام‌های یزید بن سفیان و مزاحم بن حُرَیث را کشت.<ref>تاریخ الطبری، ج5، صص44٠ و 44١.</ref> او سرانجام پس از چندین نوبت نبرد، به دست ایوب بن مسرّح، به شهادت رسید.<ref>الارشاد، ج٢، صص١٠٢ و ١٠4.</ref> یاران امام(ع)، جسد بی‌رمق او را از منطقه نبرد دور کردند و امام(ع)، خود بر بالینش نشست و در حالی‌که او را نوازش می‌کرد، فرمود:
وی پس از پیوستن به امام، بلافاصله راهی میدان نبرد شد و رو به لشکر کوفه ایستاد و آنان را به سبب پیمان شکنی‌شان، سرزنش کرد. سپس در حالی‌که رجز می‌خواند، به لشکر عمر سعد حمله برد و تعدادی از آنان را به هلاکت رساند.<ref>مقتل الحسین، ج٢، ص١٣.</ref> به گفته طبری، دو نفر از آنان، به نام‌های یزید بن سفیان و مزاحم بن حُرَیث را کشت.<ref>تاریخ الطبری، ج5، صص44٠ و 44١.</ref> او سرانجام پس از چندین نوبت نبرد، به دست ایوب بن مسرّح، به شهادت رسید.<ref>الارشاد، ج٢، صص١٠٢ و ١٠4.</ref> یاران امام(ع)، جسد بی‌رمق او را از منطقه نبرد دور کردند و امام(ع)، خود بر بالینش نشست و در حالی‌که او را نوازش می‌کرد، فرمود:


خط ۵۵: خط ۵۵:
در [[زیارت رجبیه]]، دو بار و در [[زیارت ناحیه مقدسه]]، یک بار، به وی سلام داده شده است:
در [[زیارت رجبیه]]، دو بار و در [[زیارت ناحیه مقدسه]]، یک بار، به وی سلام داده شده است:


«السلام علی الحرّ بن یزید الریاحی».<ref>شهیدان جاوید، ص334.</ref>  
«السلام علی الحرّ بن یزید الریاحی».<ref>شهیدان جاوید، ص334.</ref>


==موقعیت مزار==
==موقعیت مزار==
۳٬۲۴۱

ویرایش