زمزم: تفاوت میان نسخه‌ها

اسامی دیگر آن عبارت است از: زَمَّم، زُمِّزْم، زُمٰازِم، هزمة جبرائیل، هَزْمَةُ المَلَکِ، الشُّبٰاعه و شُبٰاعه، برّه، تُکْتَم، شراب الابرار، طعام الابرارسقیا اللّٰه اسماعیل، لاشرق، لاتدم، برکه، سیدّه، نافعه، عونه، بشری، صافیه، عصمه، سالمه، میمونه، مبارکه، کافیه، عافیه، مغذّیه، طاهره، مفدّاه، حرمیه، مرویه، مؤنسه، طیبه، شُبّاعةالعیال، قریةالنمل، نقرةالغراب، هزمةاسماعیل، حفیرةالعباس.<ref>شفاء الغرام، ج١، ص4٠4؛ معجم‌البلدان، ج٣، ص١6٧.</ref>

ازرقی گفته است عمق و ژرفای زمزم از بالا تا پایین آن شصت ذراع است در درون چاه، آب از سه نقطه جاری است، یکی مقابل [[حجرالاسود]]، دیگری برابر [[کوه صفا|صفا]] و [[کوه ابوقبیس|ابوقبیس]] و سومی مقابل [[کوه مروه|مروه]]. در سال‌های ۲۲۳ و ۲۲۴ که احتمال خشک شدن زمزم می‌رفت، [[محمد بن ضحاک]] ریاست پُست مکه و اطراف آن را عهده‌دار شد، وی نُه ذراع دیگر بر گودی آن افزود، و مقداری نیز از زمین اطراف عمق چاه را کند، تا آن که در سال ۲۲۵ بخاطر بارش باران و جاری شدن سیل، آب زمزم افزون شد.<ref>ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص6١.</ref>  

[[سالم بن جراح]] نیز به روزگار حکومت [[هارون‌الرشید]]، چند ذراع دیگر زمزم را گود کرد و همین شخص در زمان خلافت [[مهدی عباسی|مهدی]] در زمزم کار کرده، بر گودی آن افزود، سپس [[عمر بن ماهان]] که در دوره حکومت امین عهده‌دار سمت پُست مکه بود چاه زمزم را زه‌کشی کرد.<ref>ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص6١.</ref>