بلد الامین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} بندانگشتی|شهر مکه '''بلد الام...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[مرداد]]|روز=[[۱]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=Sajjadd }} | {{در دست ویرایش|ماه=[[مرداد]]|روز=[[۱]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=Sajjadd }} | ||
[[پرونده:15821415621793133257910311161961917818995.jpg |بندانگشتی|شهر مکه]] | [[پرونده:15821415621793133257910311161961917818995.jpg |بندانگشتی|شهر مکه]] | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
از کاربرد ترکیب «بلد الامین» پیش از [[اسلام]] آگاهی چندان در دست نیست. تنها از برخی اشعار منسوب به سال‌های آغازین [[بعثت]] [[پیامبر(ص)]]: «اخرَجتَنی مِن بَطنِ مَکَّةَ آمِناً»<ref>السیرة النبویه، ج1، ص221.</ref> می‌توان فهمید دست‌کم در دوره‌ای نزدیک به ظهور اسلام، مردم مکه آن را شهری امن می‌دانستند. | از کاربرد ترکیب «بلد الامین» پیش از [[اسلام]] آگاهی چندان در دست نیست. تنها از برخی اشعار منسوب به سال‌های آغازین [[بعثت]] [[پیامبر(ص)]]: «اخرَجتَنی مِن بَطنِ مَکَّةَ آمِناً»<ref>السیرة النبویه، ج1، ص221.</ref> می‌توان فهمید دست‌کم در دوره‌ای نزدیک به ظهور اسلام، مردم مکه آن را شهری امن می‌دانستند. | ||
نخستین آگاهی ما از کاربرد تعبیر «بلد الامین» به آیه 3 [[سوره تین]] برمی‌گردد که در سال‌های آغازین بعثت نازل شده<ref>نک: مجمع البیان، ج10، ص612-613؛ درآمدی بر تاریخ‌گذاری قرآن، ص303-307.</ref> و خداوند به آن قسم خورده است: {{قلم رنگ|سبز| | نخستین آگاهی ما از کاربرد تعبیر «بلد الامین» به آیه 3 [[سوره تین]] برمی‌گردد که در سال‌های آغازین بعثت نازل شده<ref>نک: مجمع البیان، ج10، ص612-613؛ درآمدی بر تاریخ‌گذاری قرآن، ص303-307.</ref> و خداوند به آن قسم خورده است: {{قلم رنگ|سبز|﴿وَهذَا البَلَدِ الامینِ﴾}}. | ||
در آیاتی دیگر که پس از این نازل شده‌اند،<ref>نک: مجمع البیان، ج10، ص612-613؛ درآمدی بر تاریخ‌گذاری قرآن، ص303-307.</ref> عباراتی به همین مفاد اشاره دارند: {{قلم رنگ|سبز| | در آیاتی دیگر که پس از این نازل شده‌اند،<ref>نک: مجمع البیان، ج10، ص612-613؛ درآمدی بر تاریخ‌گذاری قرآن، ص303-307.</ref> عباراتی به همین مفاد اشاره دارند: {{قلم رنگ|سبز|﴿وَاِذْ قالَ اِبْراهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هذا بَلَداً آمِناً وَارْزُقْ اَهْلَهُ مِنَ الثَّمَراتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِر﴾}} ([[سوره بقره]]، آیه126)؛ {{قلم رنگ|سبز|﴿وَاِذْ قالَ اِبْراهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِناً﴾}} ([[سوره ابراهیم]]، آیه35)؛ {{قلم رنگ|سبز|﴿اَوَلَمْ نُمَکِّنْ لَهُمْ حَرَماً آمِناً یُجْبی اِلَیْهِ ثَمَراتُ کُلِّ شَیْءٍ رِزْقاً مِنْ لَدُنَّا﴾}} ([[سوره قصص]]، آیه 57)؛ {{قلم رنگ|سبز|﴿اَوَلَمْ یَرَوْا اَنَّا جَعَلْنا حَرَماً آمِناً وَ یُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِم﴾}} ([[سوره عنکبوت]]، آیه67). | ||
مکی بودن بیشتر آیات یاد شده، جز آیه 126 سوره بقره که در سال‌های آغازین [[هجرت]] نازل شد،<ref>مجمع البیان، ج10، ص612-613.</ref> گویای آن است که در دوره پیش از هجرت، بلد الامین تعبیری رایج درباره مکه بوده است. | مکی بودن بیشتر آیات یاد شده، جز آیه 126 سوره بقره که در سال‌های آغازین [[هجرت]] نازل شد،<ref>مجمع البیان، ج10، ص612-613.</ref> گویای آن است که در دوره پیش از هجرت، بلد الامین تعبیری رایج درباره مکه بوده است. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==شرافت ویژه مکه== | ==شرافت ویژه مکه== | ||
برخی قسم یادکردن [[قرآن]] به بلد الامین در آیه 3 سوره تین {{قلم رنگ|سبز| | برخی قسم یادکردن [[قرآن]] به بلد الامین در آیه 3 سوره تین {{قلم رنگ|سبز|﴿وَهذَا الْبَلَدِ الْاَمِین﴾}} را اشاره به شرافت ویژه مکه و ظهور اسلام در آن دانسته‌اند.<ref>البحر المحیط، ج10، ص503؛ التحریر و التنویر، ج30، ص373.</ref> | ||
==امنیت مکه در دعای ابراهیم== | ==امنیت مکه در دعای ابراهیم== | ||
به گزارش قرآن، [[ابراهیم(ع)]] در زمره دعاهای خویش، از خداوند خواست مکه را شهری امن قرار دهد که در دو آیه با‌اندکی تفاوت در تعبیر به آن اشاره شده است. در یک مورد، «بلد» به صورت نکره {{قلم رنگ|سبز|... اجْعَلْ هذا بَلَداً | به گزارش قرآن، [[ابراهیم(ع)]] در زمره دعاهای خویش، از خداوند خواست مکه را شهری امن قرار دهد که در دو آیه با‌اندکی تفاوت در تعبیر به آن اشاره شده است. در یک مورد، «بلد» به صورت نکره {{قلم رنگ|سبز|﴿... اجْعَلْ هذا بَلَداً آمِناً﴾}} (سوره بقره، آیه126) و در جای دیگر، به شکل معرفه {{قلم رنگ|سبز|﴿... اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِناً﴾}} (سوره ابراهیم، آیه35) به کار رفته است. | ||
بسیاری از مفسران در تبیین اختلاف یاد شده، دعای نخست ابراهیم(ع) را دعا برای شهر شدن آن سرزمین و دومی را دعا برای برقراری [[امنیت]] در آن دانسته‌اند.<ref>التفسیر الکبیر، ج4، ص49؛ التحریر و التنویر، ج1، ص696؛ تسنیم، ج6، ص584-585.</ref> | بسیاری از مفسران در تبیین اختلاف یاد شده، دعای نخست ابراهیم(ع) را دعا برای شهر شدن آن سرزمین و دومی را دعا برای برقراری [[امنیت]] در آن دانسته‌اند.<ref>التفسیر الکبیر، ج4، ص49؛ التحریر و التنویر، ج1، ص696؛ تسنیم، ج6، ص584-585.</ref> | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
در دعای ابراهیم(ع)، درخواست امنیت با طلب روزی و جلب انواع محصولات به سوی مکه همراه شده است. (سوره بقره، آیه126؛ سوره قصص، آیه 57) این می‌تواند به سبب تاثیر امنیت در جذب مردم مناطق گوناگون و انواع نعمت‌های دنیوی به سوی مکه باشد؛ گرچه این سرزمین غیر قابل کشت بوده است.<ref>التفسیر الکبیر، ج4، ص48؛ پرتوی از قرآن، ج1، ص302؛ التفسیر الکاشف، ج1، ص201-202.</ref> | در دعای ابراهیم(ع)، درخواست امنیت با طلب روزی و جلب انواع محصولات به سوی مکه همراه شده است. (سوره بقره، آیه126؛ سوره قصص، آیه 57) این می‌تواند به سبب تاثیر امنیت در جذب مردم مناطق گوناگون و انواع نعمت‌های دنیوی به سوی مکه باشد؛ گرچه این سرزمین غیر قابل کشت بوده است.<ref>التفسیر الکبیر، ج4، ص48؛ پرتوی از قرآن، ج1، ص302؛ التفسیر الکاشف، ج1، ص201-202.</ref> | ||
هماهنگ با عبارت {{قلم رنگ|سبز| | هماهنگ با عبارت {{قلم رنگ|سبز|﴿قریةً آمِنَةً مُطمَئِنَّةً یَاتیهَا رِزقُهَا رَغَداً﴾}} ([[سوره نحل]]، آیه 112) [[ابن عاشور]] در تحلیلی از دعای ابراهیم(ع) برای امنیت ساکنان مکه، آن را سخنی جامع شمرده و گفته است: امنیت شهرها از یک سو در گرو همه ویژگی‌های زندگی سعادتمند و همراه با عدالت، عزت و رفاه است و از سوی دیگر، به آبادانی و روی آوردن به امور سودبخش و ثروت می‌انجامد.<ref>التحریر و التنویر، ج1، ص696.</ref> | ||
===پاسخ به یک شبهه=== | ===پاسخ به یک شبهه=== | ||
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
درباره معنای امنیت تکوینی سه وجه بیان شده است: دور ماندن از زمین‌لرزه و ویرانی؛ دوری از قحطی؛ و در امان بودن از قتل و دشمنی<ref>مجمع البیان، ج1، ص388؛ زاد المسیر، ج1، ص111؛ التفسیر الکبیر، ج4، ص49.</ref> همچون در امان ماندن از حمله [[اصحاب فیل]].<ref>التفسیر الکبیر، ج32، ص212.</ref> | درباره معنای امنیت تکوینی سه وجه بیان شده است: دور ماندن از زمین‌لرزه و ویرانی؛ دوری از قحطی؛ و در امان بودن از قتل و دشمنی<ref>مجمع البیان، ج1، ص388؛ زاد المسیر، ج1، ص111؛ التفسیر الکبیر، ج4، ص49.</ref> همچون در امان ماندن از حمله [[اصحاب فیل]].<ref>التفسیر الکبیر، ج32، ص212.</ref> | ||
قرآن کریم امنیت [[قریش]] از هر‌گونه ترس به‌ویژه در سفرهای تابستانی و زمستانی را موهبتی خدادادی برای آن‌ها برشمرده است: {{قلم رنگ|سبز|... وَءامَنَهُم مِن | قرآن کریم امنیت [[قریش]] از هر‌گونه ترس به‌ویژه در سفرهای تابستانی و زمستانی را موهبتی خدادادی برای آن‌ها برشمرده است: {{قلم رنگ|سبز|﴿... وَءامَنَهُم مِن خَوفٍ﴾}}. ([[سوره قریش]]، آیه 4) شمار اندک ساکنان مکه، شهرنشین بودن و جنگجو نبودن آنان می‌توانست سبب گردد تا قریش در معرض یورش قبیله‌های پیرامون قرار گیرد؛ ولی خداوند امنیت را برای آن‌ها برقرار ساخت.<ref>التحریر و التنویر، ج30، ص492-493.</ref> | ||
====دلیل و باور مردم مکه==== | ====دلیل و باور مردم مکه==== | ||
| خط ۱۱۹: | خط ۱۱۹: | ||
====نمونه قرآنی امنیت تشریعی==== | ====نمونه قرآنی امنیت تشریعی==== | ||
به نمونه‌ای از امنیت تشریعی مکه در آیه 27 [[سوره فتح]] در اشاره به رویداد [[صلح حدیبیه]] پرداخته شده است. خداوند این صلح را زمینه‌ساز تعبیر رؤیای صادق پیامبر(ص) درباره ورود مسلمانان به مکه با امنیت و بدون ترس از شر مشرکان برشمرده است: {{قلم رنگ|سبز| | به نمونه‌ای از امنیت تشریعی مکه در آیه 27 [[سوره فتح]] در اشاره به رویداد [[صلح حدیبیه]] پرداخته شده است. خداوند این صلح را زمینه‌ساز تعبیر رؤیای صادق پیامبر(ص) درباره ورود مسلمانان به مکه با امنیت و بدون ترس از شر مشرکان برشمرده است: {{قلم رنگ|سبز|﴿لَقَدْ صَدَقَ اللهُ رَسُولَهُ الرُّؤْیا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ الْمسجدالحرام اِنْ شاءَ اللهُ آمِنِینَ مُحَلِّقِینَ رُؤُسَکُمْ وَمُقَصّـِرِینَ لا تَخافُون﴾}}. <ref>المیزان، ج18، ص290-291.</ref> | ||
==تأویل امنیت مکه به ایمنی از عذاب== | ==تأویل امنیت مکه به ایمنی از عذاب== | ||
برخی [[امنیت مکه]] برای کسانی که بدان وارد می‌شوند: {{قلم رنگ|سبز| | برخی [[امنیت مکه]] برای کسانی که بدان وارد می‌شوند: {{قلم رنگ|سبز|﴿وَمَن دَخَلَهُ کانَ آمِناً﴾}} ([[سوره آل‌عمران]]، آیه 97) را به ایمنی یافتن آن‌ها از آتش دوزخ و ورود به بهشت تاویل کرده‌اند.<ref>فضائل مکه، ص23-24؛ نک: الدر المنثور، ج2، ص55.</ref> | ||
در آداب ورود به [[کعبه]] نیز آمده است که فرد از خداوند بخواهد همان‌‌گونه که ورود به آن را سبب امنیت قرار داده است، او را نیز از کیفر دوزخ ایمنی بخشد.<ref>الکافی، ج4، ص528-530؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص205.</ref> | در آداب ورود به [[کعبه]] نیز آمده است که فرد از خداوند بخواهد همان‌‌گونه که ورود به آن را سبب امنیت قرار داده است، او را نیز از کیفر دوزخ ایمنی بخشد.<ref>الکافی، ج4، ص528-530؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص205.</ref> | ||
| خط ۲۶۶: | خط ۲۶۶: | ||
{{نام‌های مکه}} | {{نام‌های مکه}} | ||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | |||
