در حال ویرایش آهنگ حجاز

'''آهنگ حجاز'''، کتابی به زبان فارسی، شامل دو سفرنامه درباره [[حج]]. کتاب همچنین شرح زندگی و آثار سیدفضل‌الله حجازی را در برگرفته و علاوه بر آن مقاله‌ای به نام «ز حج خونین بگو» را شامل می‌شود. سفرنامه اول کتاب، الرِّحلة الحِجازیه نام دارد و نوشته آیت‌الله سیدفضل‌الله حجازی از علماء شهرضا است. او در سال ۱۳۶۲ق/۱۳۲۲ش، به حج رفته و جزئیات سفر خود همچون ویژگی‌های مکه، [[مدینه]]، [[مسجدالحرام]] و شمار [[حاجیان]] را شرح داده است. در این سفرنامه ماجرای قتل [[ابوطالب یزدی]] در مکه بیان شده است. «شاهدی از حج خونین»، سفرنامه دوم کتاب اثر سیدعلی‌رضا حجازی است. نویسنده آن شاهد کشتار حجاج در سال ۱۳۶۶ش، توسط دولت [[عربستان]] بوده و آن را شرح داده است.

بخش عمده آهنگ حجاز را دو سفرنامه [[حج]] یکی به نام «الرِّحلة الحجازیه» نوشته سیدفضل‌الله حجازی و دیگری به نام «شاهدی از حج خونین»از سیدعلیرضا حجازی دربرمی‌گیرند. هر دو سفرنامه به زبان فارسی‌اند. بخش‌های دیگر کتاب شامل زندگی‌نامه، اشعار و سروده‌ها، سفرنامه عتبات سید فضل‌الله و تصاویری از نویسندگان سفرنامه‌ها و برخی اشخاص دیگر است. این کتاب را سید علیرضا حجازی در سال ۱۳۸۷ش در ۴۱۰ صفحه با قطع وزیری چاپ کرده است.

سیدفضل‌الله حجازی (۱۳۱۸-۱۳۸۷ق) از عالمان برجسته شهرضا (قمشه) و مؤسس حوزه علمیه این شهر بوده است.<ref>آهنگ حجاز، ص۴، ۵.</ref> وی نزدیک به ۳۰ سال در شهرهای اصفهان، قم و مشهد <ref>آهنگ حجاز، ص۱.</ref> در حضور علمایی چون سیدمهدی زدریچه، آقا رحیم ارباب<ref>آهنگ حجاز، ص۱۴.</ref>و آیت‌الله خوانساری علوم دینی را تحصیل  کرد و در سال ۱۳۴۷ق، به زادگاهش بازگشت و به اقامه جماعت و احیای مساجد متروک شهرضا و تدریس دروس حوزوی مشغول شد.<ref>آهنگ حجاز، ص۱۶.</ref> او از بسیاری مراجع اجازه تصرف در امور حسبیه داشت.<ref>آهنگ حجاز، ص۳۹۶، ۳۹۸، ۳۹۹.</ref> سیدفضل‌الله حجازی آثار مکتوب اندکی از خود بر جای نهاد که سفرنامه الرِّحلة الحجازیه از جمله آنها است.<ref>آهنگ حجاز، ص۹.</ref>

سفرنامه الرحلة الحجازیه صفحات ۲۵۲ تا ۲۹۷ از کتاب آهنگ حجاز را به خود اختصاص داده است. اهمیت آن در مطالبی است که درباره ماجرای قتل [[ابوطالب یزدی]] در مکه بیان کرده است. سفرنامه فصل‌بندی نشده و مطالب آن با تاریخ هر روز متمایز شده است.

نگارنده، نخست در سال ۱۳۵۱ق، عزم حج کرده که به رغم استمداد از نماینده شهرضا در مجلس، به علت ممنوعیت و عدم صدور جواز، به این کار موفق نشده است.<ref>آهنگ حجاز، ص۱۲۲-۱۲۵.</ref> بار دوم در ۲۳ شوال ۱۳۶۲ق/۱۳۲۲ش، همراه عده‌ای از اهالی شهرضا به قصد حج، از مسیر آبادان با کشتی به سوی کویت رفته است.<ref>آهنگ حجاز، ص۲۵۵-۳۵۳.</ref> او در بروجرد با آیت الله حسین بروجردی دیدار کرده است.<ref>آهنگ حجاز، ص۲۵۴.</ref>

کتاب اطلاعاتی تاریخی، جغرافیایی، فرهنگی و سیاسی درباره مکه به دست می‌دهد. از جمله مردم این شهر را دارای مذهب [[شافعی]] می‌خواند. گاهی میان وضعیت دینی‌‌فرهنگی ایران آن روزگار و این شهر مقایسه می‌کند. در آن درباره مسائلی چون چون ممنوعیت اقامه [[نماز]] جماعت از سوی ائمه همه مذاهب و انحصار آن به مذهب [[حنبلی]] که سبب ناخشنودی مردم مکه از [[آل سعود]] بوده است و نیز ویرانی قبور و زیارتگاه‌ها به دست سعودی‌ها سخن به میان آمده است.<ref>آهنگ حجاز، ص۲۶۲، ۲۶۳.</ref>

بخش مهمی از سفرنامه، به وصف‌ [[مسجدالحرام]]، [[مقام‌ها]]، [[کعبه]] و کلیدداری آن، [[مناسک]] حج و برخی رخدادهای تاریخی همچون حمله [[قرمطیان]] به مکه اختصاص یافته است. نویسنده تنها در بخشی اندک بر مشاهدات خود تکیه کرده و بیشتر به منابع مکتوب استناد داشته است.<ref>آهنگ حجاز، ص۲۶۴-۲۸۰.</ref> او [[سادن|سادنِ]] (کلید دار) کعبه را در زمان حج خود، شیخ محمد امین شیبی خوانده و از مالیاتی یاد کرده است که او و شاهزادگان سعودی، برای ورود به کعبه از مردم می‌گرفتند.<ref>آهنگ حجاز، ص۲۷۱، ۲۷۲.</ref>

مشکل اختلاف در [[رؤیت هلال]] در این سفرنامه نیز دیده می‌شود. نویسنده وارد مسجدالحرام می‌شود و در حالی که گمان می‌کرده ۲۹ [[ذی‌قعده]] است، آگاه می‌شود که ابن سعود به مناسبت اول ماه، برای طواف آمده است. تحقیق و تفحص برای رفع اختلاف به جایی نمی‌رسد و در نهایت نگارنده احتیاط کرده، [[وقوفین]] را دو بار به جا می‌آورد.<ref>آهنگ حجاز، ص۲۸۱، ۲۸۲.</ref>

مؤلف در روزی که [[ابوطالب یزدی]] را به اتهام آلوده‌کردن مسجدالحرام گردن زدند، در مسجدالحرام بوده و بر اساس مشاهدات خود، گزارش‌هایی از آن واقعه به دست داده است.<ref>آهنگ حجاز، ص۲۸۴-۲۸۶.</ref> به گفته او، ابوطالب حین طواف بر اثر گرما، دچار «امتلاء مزاج» و استفراغ شده و به هیچ وجه قصد آلوده‌کردن مسجد را نداشته است.<ref>آهنگ حجاز، ص۲۸۵، ۲۸۶.</ref>

اشاره به [[اغوات|اَغوات]] (خواجگان) [[حرم]] و سازمان و وظایف آن‌ها از مطالب مفید کتاب است.<ref>آهنگ حجاز، ص۲۸۱.</ref> نویسنده همچنین با استناد به گزارش نشریه ام‌القری شمار [[حاجیان]] را در آن سال ۶۲۵۹۰ نفر اعلام می‌کند. طبق گزارش او ۳۵۱۵۴ نفر از راه دریایی، ۵۹۲۰ نفر از راه زمینی، ۳۰ نفر از راه هوایی، ۲۳۸۶ نفر از یمن و بقیه از مناطق مختلف عربستان به حج آمده بوده‌اند.<ref>آهنگ حجاز، ص۲۸۶.</ref>

نویسنده و همراهان ۳۸ روز در مکه بوده و سپس به [[جده]] و از آن‌جا به [[مدینه]] رفته‌اند.<ref>آهنگ حجاز، ص۲۸۶.</ref> مؤلف مردم مدینه را غالبا بیکار، فقیر و بی‌سواد و وضعیت عموم مردم مدینه را تأسف‌آور<ref>آهنگ حجاز، ص۲۸۹.</ref> می‌خواند. نگارنده و همسفرانش پس از سه هفته مدینه را ترک می‌کنند و دو هفته طول می‌کشد تا به کویت برسند.<ref>آهنگ حجاز، ص۲۹۶.</ref> نویسنده عزم زیارت [[عتبات]] داشته است؛ اما به علت ممنوعیت ورود به [[عراق]] برای کسانی که جواز مرور نداشته‌اند، به این کار موفق نشده است.<ref>آهنگ حجاز، ص۲۹۷.</ref>

سیدعلیرضا حجازی (متولد ۱۳۴۵ش) مدرّس حوزه و دانشگاه است. وی آثاری در حوزه دین و ادبیات پدید آورده که سفرنامه «شاهدی از حج خونین»از آنها است. این سفرنامه به شیوه یادداشت‌های روزانه نگارش یافته و به لحاظ در بر داشتن گزارشی دقیق از وقایع حج سال ۱۳۶۶ش ([[حج خونین]]) اهمیت دارد.

نویسنده بیستم تیرماه ۱۳۶۶ش، از طریق جده به مدینه<ref>آهنگ حجاز، ص۳۴۶، ۳۴۷.</ref> و پس از دو هفته اقامت در این شهر، برای انجام [[مناسک حج]] به مکه رفته است.<ref>آهنگ حجاز، ص۳۵۹.</ref> وی که با مأموریت تبلیغی به حج رفته است،<ref>آهنگ حجاز، ص۳۵۳-۳۴۵.</ref> در طول سفر همواره با [[زائران]] کشورهای دیگر درباره عقاید [[شیعیان]] مباحثه کرده است.<ref>آهنگ حجاز، ص۳۴۶، ، ۳۵۰، ۳۵۱، ۳۶۲.</ref>

سفرنامه از راهپیمایی «وحدت» در روز ۳۰ تیرماه ۱۳۶۶ش سخن گفته است که از مقابل [[بعثه]] امام خمینی آغاز شده و در [[مسجدالنبی]] پایان یافته است. راهپیمایان شعارهایی ضدّ امریکا و اسرائیل سر می‌دهند و مسلمانان را به وحدت دعوت می‌کنند.<ref>آهنگ حجاز، ص۳۵۵، ۳۵۶.</ref> آنان پنجم مرداد در [[مسجد شجره]] محرم شده، به مکه می‌روند.<ref>آهنگ حجاز، ص۳۵۸، ۳۵۹.</ref>

بخش مهم این سفرنامه به شرح رخداد فجیع کشتار حجاج اختصاص دارد. به نقل نویسنده، یک روز پیش از برگزاری راهپیمایی، ۱۰ نفر از اعضای بعثه [[امام خمینی]] بازداشت و پس از برگزاری تجمعی اعتراضی، آزاد می‌شوند.<ref>آهنگ حجاز، ص۳۶۳.</ref> فردای آن روز، عصر روز جمعه نهم مرداد، حاجیان ایرانی در برابر بعثه تجمع می‌کنند و پس از تلاوت قرآن، پرچم امریکا را به آتش می‌کشند و در پی سخنرانی مهدی کروبی، نماینده امام خمینی و سرپرست حجاج ایرانی، به سمت [[مسجدالحرام]] حرکت می‌کنند.<ref>آهنگ حجاز، ص۳۶۳.</ref> در میانه راه نیروهای نظامی [[عربستان]] به تظاهرکنندگان هجوم می‌برند.<ref>آهنگ حجاز، ص۳۶۴.</ref> بر اثر تیراندازی و زیر دست و پا ماندنِ برخی از حاجیان افراد بسیاری کشته و مجروح می‌شوند.<ref>آهنگ حجاز، ص۳۶۵-۳۶۷.</ref>

نویسنده نیز با اصابت گلوله از ناحیه پا زخمی می‌شود<ref>آهنگ حجاز، ص۳۵۶.</ref> و به کوچه‌های اطراف پناه می‌برد. سپس او را با آمبولانس به بیمارستان مرکزی [[ایرانیان]] می‌برند.<ref>آهنگ حجاز، ص۳۶۷.</ref> نویسنده با یاری دیگران مناسک حج را ادا می‌کند. وی بخش پایانی سفرنامه را به شرح این مناسک و سپس بازگشت به ایران اختصاص داده است.<ref>آهنگ حجاز، ص۳۶۹-۳۷۶.</ref>

مقاله «از حج خونین بگو» در هفت صفحه به سفرنامه شاهدی از حج خونین ملحق شده است. سیدعلیرضا حجازی آن را در نخستین سال ورود حجاج ایرانی به [[حجاز]] پس از حج خونین برای انتشار در برخی مطبوعات نگاشته است.<ref>آهنگ حجاز، ص۳۷۶-۳۸۲.</ref> وی در این مقاله میان برخورد مسلمانان کشورهای دیگر با ایرانیان در سال ۱۳۶۶ش و سال ۱۳۷۰ش مقایسه می‌کند و بر این باور است که نگاه مسلمانان دیگر کشورها به ایرانیان به ‌ویژه پس از حمله صدام به کویت مساعدتر شده است.<ref>آهنگ حجاز، ص۳۷۸، ۳۷۹.</ref>