در حال ویرایش آیات بینات

[[پرونده:مقام ابراهیم.jpg|بندانگشتی|[[مقام ابراهیم]] در [[مسجد الحرام]]]]
'''آیات بَیِّنات'''، تعبیری [[قرآن|قرآنی]] به معنای نشانه‌های آشکار در خانه [[کعبه]]. در پی اختلاف نظر مسلمانان و یهودیان درباره فضیلت [[بیت المقدس]] و کعبه، [[آیه|آیات]] ۹۶ و ۹۷ [[سوره آل عمران]] نازل شد و کعبه را به سبب پیشینه تاریخی، پر خیر و برکت‌بودن، مایه هدایت‌بودن برای جهانیان و دربرداشتن آیات بینات برتر از بیت المقدس معرفی کرد. دیدگاه های گوناگونی درباره مصداق‌های آیات بینات مطرح شده است. از مقام [[ابراهیم]]، امنیت کسانی که به آن وارد می‌شوند، وجوب [[حج]] بر افراد مستطیع و [[حجرالاسود]] به عنوان آیات بینات نام برده‌اند.

==معنای لغوی==
آیات جمع آیه به معنای نشانه<ref>مجمع البحرین، ج۱، ص۱۴۱، «ا ی ی».</ref> و بینات جمع بینه به معنای دلیل واضح عقلی یا محسوس<ref>مفردات، ص۶۸؛ تاج العروس، ج۱۸، ص۸۴، «بین».</ref> و آیات بینات، به معنای نشانه‌های روشن و آشکار است.<ref>حقائق التأویل، ص۳۰۰؛ مجمع البحرین، ج۱، ص۱۴۱؛ المیزان ج۳، ص۳۵۴.</ref> 

==شأن نزول==
بر پایه روایات شأن نزول، [[مسلمانان]] و [[یهودیان]] به یکدیگر فخر می‌فروختند. یهودیان [[بیت المقدس]] را شکوه‌مندتر از [[کعبه]] می‌شمردند؛ زیرا سرزمینی مقدس و محل هجرت [[انبیاء]] بوده است. در برابر، مسلمانان کعبه را با فضیلت‌تر می‌دانستند. در پی این اختلاف نظر، آیات ۹۶ و ۹۷ [[سوره آل عمران]] نازل شد<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۷۹۷؛ الدر المنثور، ج۲، ص۵۲؛ روح المعانی، ج۲، ص۲۲۱.</ref> و کعبه را به سبب پیشینه تاریخی، پر خیر و برکت‌بودن، مایه هدایت‌بودن برای جهانیان و دربرداشتن آیات بینات برتر از بیت المقدس معرفی کرد:<ref>تفسیر نمونه، ج۳، ص۹-۱۶.</ref> 

==مصادیق آیات بینات==
درباره اینکه چه چیز‌هایی آیات بینات‌اند، دیدگاه های گوناگونی مطرح شده است. به نوشته المیزان طبق آیه ۹۷ [[سوره آل عمران]]، مقام ابراهیم، امنیت کسانی که به آن وارد می‌شوند و وجوب [[حج]] بر افراد [[مستطیع]]، آیات بینات‌اند.<ref>نک المیزان، ج۳، ص۳۵۲.</ref> برخی مناسک و شعائر حج را آیات بینات دانسته‌اند.<ref>نک حقائق التأویل، ص۳۰۰.</ref> طبق [[حدیث|حدیثی]] از [[امام صادق(ع)]] مقام ابراهیم، [[حجرالاسود]] و [[منزل اسماعیل]] مصادیق آیات بینات‌اند.<ref>الکافی، ج۴، ص۲۲۳؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۲۳۹؛ بحار الانوار، ج۱۲، ص۱۱۸.</ref> 

برخی دیگر از مصادیق یادشده برای آیات بینات عبارتند از:
*[[کعبه]]، ارکان کعبه و ازدحام مردم کنار آن و تعظیم آنان در برابرش، [[زمزم]] و مشاعر یعنی [[منا]]، [[مشعر]]، [[عرفات]] و ...<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۷۹۸؛ تفسیر قرطبی، ج۴، ص۱۳۹؛ المیزان، ج۳، ص۳۵۶.</ref> 
*[[صفا]] و [[مروه]]<ref>الدر المنثور، ج۲، ص۵۴.</ref> 
{{جعبه نقل قول | عنوان= مصادیق آیات بینات| نقل‌قول= [[امام صادق(ع)]] در حدیثی [[مقام ابراهیم]]، [[حجرالاسود]] و [[منزل اسماعیل]] را مصادیق آیات بینات‌ دانسته است.|تاریخ بایگانی | | منبع = | تراز = چپ| عرض = 32۰px | اندازه خط = ۱۴px|رنگ پس‌زمینه=#DEB887| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}
*خودداری پرندگان از رفتن بر فراز کعبه<ref>احکام القرآن، ج۲، ص۳۰۴؛ التبیان، ج۲، ص۵۳۶؛ زاد المسیر، ج۱، ص۳۰۷.</ref> 
*کیفر یافتن سریع کسی که حرمت کعبه را هتک کند<ref>حقائق التأویل، ص۲۹۹؛ التبیان، ج۲، ص۵۳۶؛ زاد المسیر، ج۲، ص۳۰۷.</ref> 
*[[حرم]] و امنیت آن<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۷۹۹؛ تفسیر قرطبی، ج۴، ص۱۴۰.</ref> 
*امنیت وحوش حرم در برابر درندگان، آزاد‌شدن هر برده‌ای که از کعبه بالا رود<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۷۹۹؛ روح المعانی، ج۲، ص۲۲۲.</ref> 
*نابودشدن هر جباری که قصد تخریب کعبه را داشته باشد؛ مانند [[ابرهه]] و [[اصحاب فیل]]<ref>روح المعانی، ج۲، ص۲۲۲.</ref> 
*از بین رفتن سنگریزه‌ها و افزایش نیافتن آنها به رغم استفاده هر ساله از آنها در [[رمی جمرات]]<ref>احکام القرآن، ج۲، ص۳۰۴؛ تفسیر قرطبی، ج۴، ص۱۳۹.</ref> 
*تعرض‌نکردن وحوش و درندگان در حرم به یکدیگر<ref>حقائق التأویل، ص۲۹۹.</ref> 

==امنیت واردشوندگان به حرم==
آیه با تعبیر «وَمَن دَخَلَهُ کانَ آمِنًا» از امنیت واردشوندگان به [[حرم]] سخن گفته و آن را از آیات بینات دانسته است. برخی در تفسیر این جمله گفته‌اند که در دوران [[جاهلیت]]، اگر مجرم و خطاکاری به حرم پناهنده می‌شد، هر چند جرمی سنگین داشت، کسی متعرض او نمی‌شد. بنابراین گرچه جملهْ خبری است، مقصود از آن امر است؛ یعنی هر کس به حرم پناهنده شد، تا زمانی که در آنجا است، باید به او امنیت داد. تفسیر دیگری از این جمله در روایتی از [[امام باقر(ع)]] آمده است که طبق آن هرکس درون حرم شود و [[واجب|واجبات]] الهی را بشناسد، در [[آخرت]] از عذاب الهی در امان خواهد بود.<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۷۹۹؛ روض الجنان، ج۴، ص۴۴۳؛ کنز الدقائق، ج۳، ص۱۷۲.</ref> 

==پانویس==
{{پانویس}}

==منابع==
{{منابع}}
{{دانشنامه
 | آدرس = http://hzrc.ac.ir/post/9535/%d8%a2%d9%8a%d8%a7%d8%aa-%d8%a8%d9%8a-%d9%86%d8%a7%d8%aa
 | عنوان = آیات بینات
 | نویسنده = محمد مهدی فیروزمهر
}}
*'''بحار الانوار''': المجلسی (م.۱۱۱۰ق.)، بیروت،‌ دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
*'''تاج العروس''': الزبیدی (م.۱۲۰۵ق.)، به کوشش علی شیری، بیروت،‌ دار الفکر، ۱۴۱۴ق.
*'''التبیان''': الطوسی (م.۴۶۰ق.)، به کوشش العاملی، بیروت،‌ دار احیاء التراث العربی.
*'''تفسیر نمونه''': مکارم شیرازی و دیگران، تهران،‌ دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۵ش.
*'''حقائق التأویل''': الشریف الرضی (م.۴۰۶ق.)، با شرح کاشف الغطاء، بیروت،‌دار المهاجر.
*'''الدر المنثور''': السیوطی (م.۹۱۱ق.)، بیروت،‌ دار المعرفه، ۱۳۶۵ق.
*'''روح المعانی''': الآلوسی (م.۱۲۷۰ق.)، به کوشش علی عبدالباری، بیروت، ۱۴۱۵ق.
*'''روض الجنان''': ابوالفتوح رازی (م.۵۵۴ق.)، به کوشش یاحقی و ناصح، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۷۵ش.
*'''زاد المسیر''': ابن الجوزی (م.۵۹۷ق.)، به کوشش عبدالرزاق، بیروت،‌ دار الکتاب العربی، ۱۴۲۲ق.
*'''الکافی''': الکلینی (م.۳۲۹ق.)، به کوشش غفاری، تهران،‌ دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۵ش.
*'''کنز الدقائق''': المشهدی (م.۱۱۲۵ق.)، به کوشش درگاهی، تهران، وزارت ارشاد، ۱۴۱۱ق.
*'''مجمع البحرین''': الطریحی (م.۱۰۸۵ق.)، به کوشش الحسینی، تهران، فرهنگ اسلامی، ۱۴۰۸ق.
*'''مجمع البیان''': الطبرسی (م.۵۴۸ق.)، بیروت،‌ دار المعرفه، ۱۴۰۶ق.
*'''مفردات''': الراغب (م.۴۲۵ق.)، نشر الکتاب، ۱۴۰۴ق.
*'''المیزان''': الطباطبایی (م.۱۴۰۲ق.)، بیروت، اعلمی، ۱۳۹۳ق.
*'''وسائل الشیعه''': الحر العاملی (م.۱۱۰۴ق.)، قم، آل‌البیت، ۱۴۱۲ق.
{{پایان}}
<onlyinclude>{{تکمیل مقاله
 | شناسه = شد
 | جعبه اطلاعات = <!--شد، - -->
 | عنوان‌بندی = شد
 | ویرایش = شد
 | لینک‌دهی = 
 | عکس = شد<!--شد، - -->
 | جعبه نقل قول = <!--شد، - -->
 | پیوند به بیرون = <!--شد، - -->
 | مطالعه بیشتر = <!--شد، - -->
 | پانویس و منابع = شد
 | ناوبری = 
 | رده = شد
 | تغییر مسیر = 
}}<onlyinclude>

[[رده:اصطلاحات قرآنی]]
[[رده:مقاله‌های تکمیل‌شده]]