در حال ویرایش آیه ۱۲۵ سوره بقره

'''آیه ۱۲۵ سوره بقره'''، آیه‌ای از قرآن، که در بخش نخست، به برخی از وظایف مردم نسبت به[[خانه خدا]]، [[مسجدالحرام]] و [[مقام ابراهیم(ع)]] پرداخته و در بخش دوم، به وظایف [[حضرت ابراهیم(ع)]] و [[حضرت اسماعیل(ع)|اسماعیل(ع)]] درباره پاکیزه‌سازی خانه خدا می‌پردازد.

==== رعایت امنیت و آسایش{{اصلی|امنیت حرم}} ====

در آیه ۱۲۵ سوره بقره، [[خانه خدا]] امن شمرده شده است. مقصود از [[امنیت حرم|امنیت]] در خانه خدا را، دستوراتی درباره حفظ امنیت واردشدگان به خانه خدا و [[حرم مکی|حرم]] دانسته‌اند.<ref>کنزالعرفان، ج١، ص ٢۶٢. تفسیر المیزان، ج٢، ص٣۵٣.</ref> در روایات، حفظ امنیت مردم و حیواناتی که به حرم پناهنده می‌شوند لازم شمرده شده است.<ref>البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲۹۹.</ref> به همین جهت فقیهان فتوا داده‌اند، چنانچه کسی مرتکب کاری شود که موجب حدّ یا تعزیر یا قصاص شده باشد و به حرم پناه آورد، نمی‌توان متعرّض او شد؛ بلکه باید از نظر آب و غذا در تنگنا قرار گیرد تا از حرم بیرون رود.<ref>جواهر الکلام، ج۲۰، ص۴۶–۴۷.</ref>

بر پایه روایتی از امام صادق(ع)، مراد از «حرم امن»، شناخت اهل بیت(ع) است، که فرد در صورت معرفت به آنها در دنیا و آخرت ایمن خواهد بود.<ref>البرهان فی تفسیر القرآن، ج١، ص٢٩٩.</ref>

در بخشی از آیه ۱۲۵ سوره بقره، از انتخاب مقام ابراهیم(ع) به عنوان مصلی (محل نماز خواندن) سخن گفته شده است. عالمان درباره مراد مقام ابراهیم در آیه اختلاف نظر دارند. به عقیده برخی، منظور محل سنگی است، که جای پای حضرت ابراهیم(ع) در آن قرار دارد.<ref>الجامع لاحکام القرآن، ج٢، ص١١٢؛ کنزالعرفان، ج١، ص٣١٠.</ref> برخی دیگر بر این باورند که مقصود از مقام، همه [[حرم مکی|حرم]] است، که حضرت ابراهیم(ع) در آنجا گام نهاده است.<ref>مجمع البیان، ج١، ص٢٠٣؛ الجامع لاحکام القرآن، ج۴، ص١٣٩.</ref>

بعضی، مقام ابراهیم در این آیه را به محل کنونی مقام ابراهیم(ع) در مسجدالحرام تفسیر کرده؛ ولی مقام ابراهیم در آیه ۹۷ سوره آل عمران را به تمام حرم تفسیر کرده‌اند.<ref>کنزالعرفان، ج١، ص٢۶٢.</ref> البته برخی، این تقصیل را رد کرده و مراد از مقام ابراهیم در آیه را گوشه‌ای از بیت دانسته‌اند که سنگ در آن قرار دارد.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۵۵.</ref>

«عهدنا» در عبارت {{آیه|وَ عَهِدْنٰا إِلیٰ إِبْرٰاهِیمَ وَ إِسْمٰاعِیلَ أَنْ طَهِّرٰا بَیْتِی…}} به معنای امر دانسته شده است؛ یعنی ما امر کردیم که باید ابراهیم و اسماعیل خانه من را پاکیزه کنند.<ref>تفسیر المیزان، ج۱، ص۲۸۱.</ref> به باور برخی، این که تعبیر به عهد شده، بسا به این علت باشد، که در عهد التزام درونی بیشتری وجود دارد، در حالی که امر التزام از برون است.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۵۶.</ref>

* '''طهارت از خبث''': بر پایه روایتی از امام صادق(ع)، یکی از مصداق‌های طهارت خانه خدا در این آیه، طهارت از خبث است.<ref>نور الثقلیه، ج۱، ص۱۲۳.</ref> به گفته علامه طباطبایی، مفسر شیعه، خانه خدا مصلی است، و مصلی نماز باید از نجاست پاک باشد، از این رو باید آلودگی‌ها و کثافاتی را که مردم به وجود می‌آورند، از آن زدوده شود.<ref>تفسیر المیزان، ج۱، ص۲۸۱.</ref>

* '''طهارت بنیانی''': یکی از مصدایق طهارت خانه خدا در این آیه را، طهارت بنیانی دانسته‌اند؛ چنان‌که درباره مسجد قبا در آیه {{آیه|أَ فَمَنْ أَسَّسَ بُنْیٰانَهُ عَلیٰ تَقْویٰ مِنَ اللّٰهِ وَ رِضْوٰان}} به آن اشاره شده است.<ref>سوره توبه، آیه ١٠٨.</ref><ref>مجمع البیان، ج١، ص ٢٠۴.</ref>

* '''طهارت از بوی بد''': برخی، بر اساس روایتی از امام باقر(ع)،<ref>کافی، ج۴، ص ۵۴۶، باب النوادر.</ref> یکی از مصادیق طهارت خانه خدا را، طهارت آن از بوی بد دانسته‌اند.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۵۸ و ۵۹.</ref>

به گفته طبرسی، مفسر شیعه، طائف به معنای کسی است که به دور خانه خدا می‌گردد و منظور از عاکف کسی است که [[جارالله|مجاور]] بیت باشد. به گفته او، احتمال دارد مراد از طائف کسی است که از راه دور برای حج یا عمره به سوی خانه خدا می‌آید.<ref>مجمع البیان، ج١، ص٢٠۴</ref> فخر رازی، مفسر اهل سنت، احتمال داده است منظور از عاکف کسی است که در نزد بیت می‌نشیند.<ref>تفسیر کبیر، ج۴، ص۵٨.</ref>

زمخشری دیگر مفسر اهل سنت، احتمال داده است مراد از عاکف، قائم به معنای نمازگزار باشد؛ زیرا در آیه {{آیه|لِلطّٰائِفِینَ وَ الْقٰائِمِینَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُود}}<ref>سوره حج، آیه ٢۶.</ref> جای عاکف، قائم به‌کار رفته است. در این صورت، تنها دو گروه طواف‌کننده و نمازگزار بیان شده و «الرکع السجود» نیز جزء هیئت نماز خواهد بود.<ref>کشاف، ج١، ص١٨۵.</ref>